ฉาก 
ห้องพัก ข้าวของรกรุงรัง เครื่องดนตรีวางสุมๆ จานอาหารที่กินแล้วยังไม่เก็บล้างวางตั้งอยู่ในอ่าวล้างจาน ไฟสลัวๆส่องจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ ขวดว้อดก้าตั้งอยู่บนโต๊ะ ควันบุหรี่ลอยฉุยจากที่เขี่ยบุหรี่ออกไปทางหน้าต่างที่เปิดอยู่

(เสียงเรียกประชุมทางไกลดังขึ้นจากคอมพิวเตอร์ น้อตกดปุ่มรับสาย)
น้อต      สวัสดีครับ
พรุ่งนี้    นี่เราเองนะ เรากำลังมีปัญหา
น้อต      ปัญหาอะไร?
พรุ่งนี้    เราคิดว่า คุณดูเหมือนไม่ค่อยคิดถึงเราเลย
น้อต      ทำไมพูดอย่างนั้น
พรุ่งนี้    ถามตัวเองเถอะ 
น้อต      คิดถึงสิ คิดถึงตลอดเวลาเลย ไม่ได้กินไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ
พรุ่งนี้    อย่ามาโกหกกันเลย 
น้อต      จริงๆ นะ นี่ไม่ได้นอนมาหลายวันแล้ว
พรุ่งนี้    เรื่องนั้นเรารู้แล้ว แต่ที่ว่ากินไม่ได้นอนไม่หลับนั้น คุณมัวแต่คิดถึงคนอื่น ไม่ใช่เรา
น้อต      เราจะคิดถึงใครนอกจากคุณ
พรุ่งนี้    ถามตัวเองเถอะ
น้อต      อีกแล้ว อย่าพูดเหมือนงอนกันอย่างนี้สิ ดีกันๆ เกี่ยวก้อยกันนะ
พรุ่งนี้    ไม่
น้อต      นี่ อย่ามาต่อว่ากันแบบนี้ ผมเพิ่งไปหาซื้อของขวัญให้คุณเมื่อตะกี้นี้ ตั้งใจว่าจะเซอร์ไพรส์ 
พรุ่งนี้    จริงเหรอ?
น้อต      จริงสิ รับรองคุณต้องชอบแน่ๆ
พรุ่งนี้    จะโกหกก็หัดให้มันเนียนกว่านี้หน่อยนะคะ เรารู้หมดล่ะว่าของขวัญที่คุณซื้อมันไม่ใช่สำหรับเรา 
น้อต      งั้นผมเอาให้คนอื่นแล้วกัน
พรุ่งนี้    คุณก็ตั้งใจซื้อให้ใครก็เอาไปให้เขาเถอะ 
น้อต      ไม่ได้หรอก มันเป็นของคุณ
พรุ่งนี้    คุณอาจไม่รู้ แต่เราเพิ่งคุยกับวันนี้มา เขาบอกเราหมดแล้วว่าจริงๆ มันเกิดอะไรขึ้น
น้อต      คุณ? คุยกับวันนี้? มันบอกอะไรคุณ?
พรุ่งนี้    ทุกอย่าง
น้อต      ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณถึงสับสน ผมขอร้องคุณ โปรดอย่าเชื่ออะไรที่วันนี้บอก ทุกอย่างที่มันพูดล้วนเป็นเรื่องหลอกลวง
พรุ่งนี้    ใครแน่ที่โกหก? คุณกล้าคุยสามสายมั้ยคะ?
น้อต      จะให้คุยกับใครล่ะ
พรุ่งนี้    วันนี้ไง
น้อต      คุณจะเอาคำโกหกของวันนี้มาปนเปื้อนบทสนทนาของเราเพื่ออะไร
วันนี้      ฮัลโหลๆ สวัสดีคร้าาา
พรุ่งนี้    ดีๆ ตัวเอง น้อตบอกตัวเองขี้จุ๊น่ะ
น้อต      เออ ฟ้องกันเข้าไป
วันนี้      ฉันไปโกหกหลอกลวงแกเมื่อไหร่ยะ? บอกมาซิ
น้อต      นี่เอาจริงดิ? จะไล่บี้กันให้จนมุมให้ได้ใช่มั้ย?
พรุ่งนี้    จนหรือไม่จนเราไม่รู้ อยู่ที่คุณนั่นแหละ
น้อต      เอาก็ได้ วันนี้ เธอเป็นสิ่งที่โกหกตอแหลที่สุดที่พระเจ้าสร้างมา
วันนี้      เฮ้ย พูดดีๆ นะเว้ย ทำไมมากล่าวหากันเลื่อนลอยอย่างนี้
น้อต      แกน่ะชอบมาเป่าหูฉันว่าถ้าอยู่กับแกแล้วเราจะมีความสุข แล้วแกก็ลากฉันไปโน่นไปนี่ เคยถามฉันสักคำไหมว่าฉันมีความสุขมั้ย? เคยถามมั้ยว่าฉันอยากอยู่กับแกมั้ย? เคยสนใจฉันบ้างรึเปล่า? แกรู้มั้ยว่าตลอดเวลาที่มาอยู่กับฉันมันอึดอัดแค่ไหน ตื่นมาก็เจอแก ไปไหนมาไหนก็คุมแจ จะหลบไปไหนก็ไม่ได้ แกรู้มั้ยว่าฉันน่ะคิดถึงพรุ่งนี้ ฉันอยากอยู่กับพรุ่งนี้ ฉันเกลียดแกมากนะรู้มั้ย? (เงียบ) ... ไงล่ะ เงียบไปเลย ชัดมั้ย?
วันนี้      ฉันไม่รู้ว่าแกเกลียดฉันขนาดนี้
น้อต      ฉัน.เกลียด.เธอ จะให้ชัดกว่านี้อีกมั้ย?
วันนี้      ได้ยินแล้ว แต่ฉันว่าแกก็ยังไม่รู้ตัวเองอยู่ดี
น้อต      ไม่รู้ยังไง ตัวฉัน ฉันก็รู้จักมันดีกว่าใคร
วันนี้     แกอาจรู้จักตัวเองดี แต่แกไม่รู้จักพรุ่งนี้เลย
พรุ่งนี้    เรื่องนี้ขอเราอธิบายเองแล้วกัน น้อต คุณไม่ได้ชอบเราหรอก คุณอาจคิดว่าอย่างนั้น แต่มันไม่จริงเลย คุณบอกว่าคุณเพิ่งซื้อของขวัญให้เรา คุณบอกว่าเราจะชอบมันแน่ๆ ทำไมคุณถึงคิดว่าอย่างนั้น
น้อต      ก็คุณเคยบอกเราว่า....
พรุ่งนี้    ตรงนี้แหละที่คุณเข้าใจผิด เราไม่เคยบอกคุณว่าเราชอบอะไร
น้อต      ไม่จริง เราคุยกันมาตั้งนานแล้วว่า....
พรุ่งนี้    คุณเข้าใจผิด เราไม่เคยคุยกัน ที่คุณเคยคุยด้วยนั่นคือเมื่อวาน 
น้อต      ไม่นะ ก็เมื่อปีก่อน...
พรุ่งนี้    นั่นล่ะคือเมื่อวานที่คุณคุยด้วย แล้วก็เป็นเมื่อวานที่คุณรักแล้วอยากไปอยู่กับเขานักหนา คุณคิดไปเองว่าคุณมีอนาคตกับเขา คิดไปเองว่าเขาคือเรา
วันนี้      ใช่น้อต เมื่อวานคือเมื่อวาน พรุ่งนี้ก็คือพรุ่งนี้ อย่ามามั่วดิ
น้อต      ผมคิดว่า...
วันนี้      ฉันรู้ว่าแกน่ะรักเมื่อวานมาก มันเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้นะน้อต ฉันเป็นเพื่อนของแก ที่ต้องคอยไปอยู่ใกล้ๆ ก็กลัวว่าแกจะคิดมากจนทำอะไรไม่ดีลงไป
พรุ่งนี้    บางทีนะ เราก็นึกว่าคุณคิดถึงเราอยู่บ้าง แต่พอเรารู้ว่าจริงๆ แล้ว คุณน่ะอยากให้เราเป็นเมื่อวาน เราก็โกรธเป็นเหมือนกัน เราก็คือเรา คุณจะมาคาดหวังให้เราเป็นสิ่งทดแทนอะไรของคุณไม่ได้หรอก
น้อต      จริงเหรอ? ผมคิดไปเองคนเดียวสินะ
วันนี้      ช่าย แต่เชื่อฉันเถอะ อยู่กับฉันไว้ทุกอย่างจะดีเองพรุ่งนี้  จริงๆ นะ เรากับวันนี้เป็นเพื่อนกันมานาน ถ้าคุณทำดีกับเขา เราก็จะดีกับคุณด้วย
น้อต      คงจะจริง แต่ถ้าคุณไม่ใช่เมื่อวานจริงๆ ผมก็ไม่รู้จะอยู่รอพบคุณไปเพื่ออะไรเหมือนกัน
วันนี้      อ้าว ไอ้เวรนี่ ฉันบอกแล้วว่าเมื่อวานมันไม่มีอะไรให้แก จะไปห่วงหาอาธรณ์มันทำซากกระเบือทำไม
น้อต      คนเรามันห้ามใจกันไม่ได้ง่ายๆ หรอกนะ ความจริงแบบนี้ฉันช้อกนะเว้ย
พรุ่งนี้    ถ้าคุณยังอยากจะคิดถึงเมื่อวานไม่จบไม่สิ้นแบบที่นี้ ก็แปลว่าคุณไม่มีเราอยู่ในหัว ถ้าอย่างนั้น เราก็จะไม่เห็นคุณค่าอะไรของคุณอีกแล้ว
น้อต      ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ
พรุ่งนี้    ถ้างั้นก็ตามลำบากเถอะ เราไปละนะ
น้อต      เชิญเลย 

เสียงสัญญานจากฝั่งตรงข้ามเงียบหายไป น้อตจุดบุหรี่ตัวใหม่สูบ ทันใดนั้นหน้าจอก็สว่างขึ้นใหม่ น้อตกดปุ่มรับสาย

วันนี้     นี่ เธอ! พรุ่งนี้เขาเสียใจมากนะ เขาบอกว่าเขาจะไม่สนใจแกอีกแล้ว
น้อต     แกคิดว่าชั้นผิดไหมวะ?
วันนี้     ผิดสิ
น้อต     ผิดตรงไหนวะ?
วันนี้     ก็คนดีๆ แบบนั้นจะปล่อยเขาไปทำไม? แล้วไอ้ความฟุ้งซ่านเวิ่นเว้อฝันเฟื่องของแกนั่นก็ผิด ไปใส่ใจอะไรกับคนทีี่เขาไม่แคร์
น้อต     ก็ฉันแคร์นี่หว่า
วันนี้     ก็แคร์ไป แต่พรุ่งนี้น่ะยังไงเขาก็ไม่รอให้แกไปหาเขาอีกแล้ว ส่วนเมื่อวานจะแคร์ยังไงเขาก็ไม่มีทางมาหาแกได้ เสียใจด้วยนะยะ
น้อต     ฉันไม่รู้จะทำไงนี่หว่า แกหาทางออกให้ฉันหน่อยสิ
วันนี้     ฉันบอกแกไปแล้ว พรุ่งนี้ก็บอกแกแล้ว ทางเดียวของแกคืออยู่ข้างๆ ฉันไว้ ตอนนี้ไม่ต้องคิดถึงทั้งเมื่อวานทั้งพรุ่งนี้หรอก สักพักพอแกแข็งแรง แกก็จะลืมเมื่อวานได้ แล้วบางที พรุ่งนี้เขาอาจจะหันมายิ้มให้แกก็ได้นะ
น้อต     ฉันอยากให้เมื่อวานยิ้มให้ฉันมากกว่า
วันนี้     ไอ้บ้า แกไปนอนเหอะ
น้อต     ฉันจะพยายาม แกก็ไปนอนเหอะ
วันนี้     เออ แล้วตอนเช้าฉันมาปลุกนะ
น้อต     ถ้าแกไม่มาปลุกได้ตลอดไปจะดีมากเลย
วันนี้     อีบ้า (เสียงสัญญานเงียบหายไป)

น้อตนั่งนิ่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ เขาเปิดภาพหนึ่งขึ้นมาดู เป็นภาพชายทะเลแห่งหนึ่ง หญิงสาวในเสื้อมัดย้อมสีฟ้าอมขาว ยืนอยู่ริมหาด

(fade to black)