ผมได้รับงานไปถ่ายวิดีโอพรีเซนเตชั่น ที่ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี ซึ่งงานที่ไปถ่ายมันเป็นโครงการของรัฐบาลผมไปเช้ากว่าที่กำหนดนิดหน่อยทำให้ต้องรอแขกผู้มีเกีรยติ์ทุกท่านมาที่งานครบหมดก่อนเสียถึงจะได้เวลาเปิดงานเสียที
แถวนั้นเป็นป่าที่สวยงามใช้ได้ผมที่มีกล้องอยู่ในมือก็เริ่มเดินตะเวนไปถ่ายรูปเล่นแถวนั้น
เดินถ่ายรูปไปชมนก ชมไม้ เจอหมาสีดำพันธ์อะไรมิทราบนอนอยู่จึงถ่ายมันซักจึ๋งนึงแล้วเดินเข้าไปหา
ทันใดนั้นเองฟริ้ว~~~ แบระ....ไม่รู้อย่างไรผมส่องกล้องไปพลางเดินเข้าไปหาเจ้าหมาแต่รู้ตัวอีกทีนิ้วที่ลั่นชัตเตอร์ไปตะกี้ 2 ครั้งมันกลายเป็นรูปที่ผมกำลังล้มลงไปกองกับพื้นซะได้ อนาจจิตแท้ยากจะยั่งถึง
แล้วเจ้าหมาสีดำนั้นก็ครางเสียงออกมาแล้วสี่ขาเข้ามาหาผมที่ กองอยู่กับพื้น มันเอาหน้ามาถู ซอกแขน ขา บ้างคงจะพยายามช่วยผมอยู่ละมั้งที่ทำแบบนั้นน่ะ ก็อย่างน้อยมันทำให้ผมได้รู้สึกว่าฉัน
เพราะตอนนั้นผมไกลจากผู้คนมาพอสมควรไม่มีใครเลยที่นั้น ที่จะได้ยิน หรือ ได้เห็นผมล้มปัง
(ดีแล้วที่ไม่เห็นอายเป็นนะ)
ตรงนั้นอย่างอนาจ
งั้นฮับเพลง เพียงของ lullabyแล้วกัน....เออ! ดีขึ้น
พอผมมาถึงจุดงานก็ได้เวลาที่เขาจะเริ่มงานพอดีแต่ขาผมไม่ไหวจริงๆ ณ ตอนนั้น จึงได้บอกไอ้สน ตากล้องอีกคนที่มากับผมให้มันถ่ายไปก่อน
ข้าขอที่จะพักพิงรื้อฝื้นHP ตรงนี้เสียก่อนละกัน
แล้วพองานเลิกมันยังมีการพากันไปดูโครงการ บลาๆที่ทำไว้อีก แล้วทันใดนั้น
ป้ามาร่วมงานโชร์Skill ที่ร่ำเรียนมาจากยุทธภพอันแดนไกลจากซอยพระราม8 นั้นคือ วิชานวดตีน!!
ป้าเดินเข้ามาแล้วมาบอกว่าตีนหนูน่ะมันแพง งั้นป้าจะนวดให้ เอาละ เอาตีนมาเลยลูก
ผมด้วยความซาบซึ้งถึงน้ำใจป้าจึงยื่นตีนไปให้ป้าอย่างสมเกียรติ์
การนวดนั้นบอกเลยว่า.....มัน...........มัน......ไม่ได้ดีขึ้นเลยป้า!!!!!!!อีเวรรรรรรรรรร!!!!!!!!!!
ใช่ครับป้าแม่งกดแผลปรื้ดดดดดดดดดดดดด น้ำตากูเล็ด... กดอีกปรื้ดดดดดดดดด
จากแผลที่มันช้ำเบาๆกดจนแม่งบวมเป่งเลยห่าขั่วมึงเอ้ย!!
จากนั้นป้าก็จากไปพร้อมรอยยิ้มแห่งศรัทธา
มาทำฉันบ่อน้ำตาแตก แล้วทิ้งให้ฉันอยู่เพียงลำพัง ณ ต่างแดน
เชี่ย.....เหงาสัด.....
รูปที่ถ่ายได้ตอนกำลังจะล้มลงพอดี
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in