ทริปนี้เป็นทริปไปดูงาน ป.โท ตามหลักสูตรที่เขากำหนดไว้ ตอนแรกก็มีให้เลือก 2 - 3 ประเทศ มีญี่ปุ่นและก็เกาหลี (มั้ง) อีกประเทศจำไม่ได้ อาจจะเป็นจีนหรือเปล่าไม่แน่ใจ? แต่จีนนี่...ที่จำได้คือมีพี่ที่จะไปทริปเดียวกันเคยไปมาแล้ว แล้วเขาเคยมาพูดถึงห้องน้ำที่จีนที่สกปรกซึ่งก็เป็นเรื่องหลายปีก่อนเพราะตอนนี้มีข่าวว่าปรับปรุงและเหมือนมี APP ไว้ค้นหาห้องน้ำง่ายขึ้น แต่สรุปญี่ปุ่นคือตัวเลือกที่ดีสุดที่พวกเราเห็นตรงกันว่าอยากไป 

หลังเลือกประเทศได้แล้วก็กำหนดกันเองว่าจะไปกี่วัน ไปเมืองไหนบ้าง ก็ไหนๆ ก็ไปญี่ปุ่นทั้งทีต้องไปนานๆ หน่อย เราก็เห็นด้วยเพราะไม่เคยไป และไม่รู้จะได้ไปอีกมั้ย ไม่มีเงิน ก็ตกลงว่าจะไป 8 -9 วัน และไป 3 เมืองคือ โอซาก้า, เกียวโตและโตเกียว คือเราไม่ใช่คนกำหนดแต่เป็นเพื่อนร่วมทริปหรืออาจารย์นี่แหละมั้งที่กำหนด คือเป็นคนไม่ค่อยมีบทบาทแต่จะไปไหนก็ไปได้ทั้งนั้น ซึ่งทริปนี้มหาวิทยาลัยหรือคณะจะออกให้ 30,000 บาท แต่ก็มาจากเงินค่าเทอมที่ป้าเราจ่าย ซึ่งค่าเทอมก็แพงมากๆ ตอนแรกที่ไปเรียนวันแรก งง ไม่เข้าใจ อาจารย์ถามไรก็ตอบไม่ได้ เป็นภาษาอังกฤษ กลับบ้านมาก็ไม่คิดจะเรียนแล้ว เพราะไม่เข้าใจ แต่แม่บอกเตรียมเงินไว้แล้วซึ่งมาจากป้า คือที่เราเลือกเรียนที่นี่เพราะแม่อยากให้เรียน ป.โท ก็เลยเลือกเรียนแบบภาษาอังกฤษและพวกออกแบบ ซึ่งตอนนั้นไม่ค่อยมีคณะเปิดแบบในตอนนี้ที่มีให้เลือกเยอะมากๆ และตอนนั้นเราเงินเดือน 16,000 บาท ดังนั้นถ้าถามเรื่อง Pocket money คือไม่มีเงินพอ เลยอาศัยความหน้าด้านหน่อยๆ คือป้าจ่ายเงินค่าเทอมให้เรามหาศาลแล้ว เราก็ยังโทรไปขอเงินเขาอีก 20,000 บาท ตอนแรกป้าก็ถามว่าเกี่ยวกับเรียนหรือใช่ส่วนตัว ก็ตอบว่าเรื่องเรียน สรุปเราก็มีเงินติดตัวไปเอง 32,000 บาท หรือ 100,000 เยน (คือเงินเก็บเราเองอีก 12,000 บาท) 

ตอนลงบันไดเลื่อนไปขึ้นรถไฟ ก็มี 2 ฝั่ง....และเหมือนรถไฟใกล้จะออก...เราก็ไม่รู้ แค่ตามคนอื่นๆ ไป

ส่วนตารางรถไฟ ไม่ได้ไปนานแล้วแต่ก็คงแบบแยกเป็นสีๆ มีชื่อสถานีและราคาค่าเดินทาง เวลามองก็ไล่ดูไปเรื่อยๆ ว่าสถานีที่เราจะลงอยู่ตรงไหน ถ้าจะต่อรถไฟต้องไปลงสถานีไหนก่อน แต่ที่พักที่พวกเราเลือกเช็คกันก่อนแล้วว่าใกล้สถานีรถไฟฟ้า

ตอนประมาณบ่าย 3 มั้งก็มาถึงโรงแรมชื่อ "Hotel Osaka Castle" ซึ่งพวกเราช่วยกันหาใน Agoda ว่าจะพักที่ไหน หลักๆ น่าจะติดรถไฟใต้ดินเพื่อสะดวกในการเดินทาง ซึ่งเราพักกับพี่จี๊ด นอกนั้นนอน 3 คน แบ่งเป็นผู้หญิงและผู้ชาย คือ หอม, แบท และคริสติน่า อีกห้องคือพี่เต๋า และ 2 พี่ป๊อป...ก่อนเข้าพักก็มีถามรวมอาหารเช้ามั้ยแบบจ่ายเพิ่มแต่เราไม่เอา ไม่มีเงิน ไปหากินเองได้ข้างนอก

พอเก็บของ เราก็นัดออกไปหาอะไรทานกัน เพราะไม่ได้ไปต่างประเทศมานานมาก เห็นว่าเดือนตุลาคม ถ้าเมืองไทย คือร้อนตลอด ไปญี่ปุ่นก็คิดว่าไม่หนาวมาก เลยเตรียมเสื้อกันหนาวแบบมีแค่กระดุมอันเดียวด้านหน้า ดังนั้นเลยหนาวและไม่สบายด้วย แต่ตอนที่ไปถึงยังไม่เป็นไรมาก ก็เดินๆ ตามคนอื่นไป เดินชมเมืองด้วย

มาญี่ปุ่นครั้งแรก หลายๆ อย่างรอบตัวก็คือน่าสนใจ มาครั้งนี้ก็ไม่รู้มีปัญญามาอีกหรือเปล่า เพราะเงินเดือนหมื่นกว่าบาท

เดินตามคนอื่นไปเรื่อยๆ เพื่อหาร้านอาหารเย็นทานกัน

คนอื่นๆ ก็มองตามร้านข้างทางไปเรื่อยๆ ส่วนเราไม่รู้ไรเลย ตามเขาอย่างเดียว ทานไรก็ได้...สุดท้ายก็มาหยุดที่ร้านนี้

ตอนเข้าร้านก็มีการตกลงกันว่าจะเก็บเงินรวมกองกลางเป็นค่าอาหาร ก็เก็บคนละหมื่นเยน ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเก็บไว้ที่แบท ซึ่งตอนแรกเราอยากแยกจ่าย แต่ก็ตามเขา คือบางมื้อ บางคนก็อาจกินเครื่องดื่มอย่างเบียร์หรือเหล้า แล้วมันเพิ่มราคา เราไม่มีเงิน แต่ว่าตามส่วนรวมและความสะดวกก็ให้ไปหมื่นเยน

ตอนสั่งก็ไม่ได้สั่งเองแล้วแต่คนอื่นๆ กินได้หมด

เดินกลับเข้าที่พัก แถวสะพานก็มีการเปิดไฟ ก็เดินชมไฟกันตรงสะพาน

อาจจะเป็นป้ายบอกชื่อแม่น้ำแถวโรงแรม

เดินกลับมาที่โรงแรม ก็มีนัดรวมตัวอีกรอบดึกๆ เพื่อออกไปเดินเล่น เราก็ขึ้นมาบนห้องก่อนลงไปด้านล่างอีกรอบ

เดินลงมาก็มีคนอื่นๆ รออยู่แล้ว แบบยืนบ้าง นั่งรออยู่แล้วที่พื้นบ้าง แต่พอคุยไปมา หลายคนไม่ไปเพราะเหนื่อยอยากพัก แต่เราเพิ่งเคยมาญี่ปุ่นครั้งแรก และไม่มีเงิน ไม่รู้จะได้มาอีกเมื่อใด ก็เลยจะเดินออกไปเดินเล่น สรุปก็มีอาจารย์ยุ้ย, พี่เต๋า, พี่ป๊อปทั้ง 2 คนและเรา 

เดินตามอาจารย์และพวกพี่เขาไปเรื่อยๆ

อาจารย์ยุ้ยเขาสอน Lighting Design ส่วนพี่ป๊อป (ขาว) ก็เรียน Lighting Design ก็เลยให้ความสนใจเกี่ยวกับเรื่องไฟเป็นพิเศษบ้าง อย่างอันนี้อาจเป็นเกี่ยวกับการใช้ไฟกับพวกตัวอักษร ข้อความก็ได้ การเพิ่มจุดเด่นให้ชื่อสถานที่ยามค่ำคืน เพราะตัวอักษรจมไปกับกำแพง

แล้วก็มาแวะร้านก๋วยเตี๋ยว คนอื่นๆ ทานกัน แต่เราเพิ่งทานมาเมื่อกี้เลยไม่ได้กินไรอีก แต่อีกเหตุผลคือประหยัดเงิน

ทานเสร็จแล้วเราก็กลับที่พักกันเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปอีกหลายสถานที่ แต่เราก็ไม่รู้ไปไหนบ้างแค่ตามๆ เขาไป

ตื่นแต่เช้าเพื่อไปเที่ยว แต่เพราะไม่สบาย พอตื่นและลงมา คนอื่นๆ เลยเหมือนรอกันอยู่ บอกตรงๆ ว่าไม่ได้เอายามาด้วย ก็ไม่รู้ทำไงเหมือนกัน ไม่อยากหาซื้อด้วย ไม่ค่อยมีเงิน แต่เพราะตื่นสายก็เลยไม่ได้ทานอาหารเช้า แต่ช่างมัน รอทานตอนเที่ยง 

ออกจากโรงแรม เราก็ไม่รู้เขาจะไปไหนกัน ก็เดินๆ ตามเขาไปเรื่อยๆ เป็นผู้ตามอย่างเดียวทริปนี้

คนอื่นๆ ก็มีหยุดดูแผนที่กัน เราก็ผู้ตาม เขานำไปไหน เราก็ตามเขาไป

เดินไปไกลมาก แต่ก็ถือว่าเดินชมเมืองโอซาก้าอ่ะแหละ เพราะไม่รู้ชีวิตนี้จะได้กลับมาอีกหรือเปล่า ถึงได้มาอีกก็อาจไม่ใช่เดินเส้นทางเดิมก็ได้

 

เป้าหมายของเราที่แรกคือ "Osaka Castle" 

ซึ่งตอนแรกถ้ามองเหมือนไม่ไกล แต่เดินเข้าไปจริงๆ ก็ไกลเหมือนกันแหละ

คนที่เหมือนมาออกกำลังกายยืดเส้นยืดสาย

ทางเดินเข้าก็ค่อนข้างไกลเหมือนกันแต่ร่มรื่น ต้นไม้เยอะมาก ก็เดินเข้าไปเรื่อยๆ ตามทาง

ช่วงตอนที่ไปก็มีเด็กๆ นักเรียนเหมือนอาจมาทัศนศึกษาหรือทำกิจกรรมนอกสถานที่อยู่หลายคน

น้องนักเรียนมานั่งวาดรูปกัน ปูเสื่อพร้อมกระดานวาดรูป บางคนนั่งเดี่ยว บางคนนั่งเป็นกลุ่ม

ถ้าจะเข้าตัวปราสาทน่าจะเสียเงิน ไปเมื่อหลายปีก่อนเลยจำไม่ได้ แต่น่าจะเสียเงินเพราะเราไม่ได้เข้า แค่เดินดูรอบๆ ไปเรื่อยๆ 

ตรงข้ามปราสาทก็เป็นร้านของที่ระลึกก็เดินเข้าไปดูเรื่อยเปื่อย ไม่ซื้อไรทั้งนั้น ไม่มีเงิน

มีที่ยิงธนูเล็กๆ แถวร้านขายของ

เดินเตร็ดเตร่ไปรอบๆ วันที่ไปพวกน้องเด็กนักเรียนเยอะมาก

ประมาณ 11 โมงครึ่ง คนอื่นๆ ก็นั่งดูแผนที่เหมือนจะไปที่ต่อไป เราก็แค่ตามเขาไปเหมือนเดิม เพราะไม่รู้ไปไหนเหมือนกัน แต่ไปไหนก็ได้ทั้งนั้น เพิ่งมาญี่ปุ่นครั้งแรก ไปที่ไหนก็น่าสนใจหมด

แถวนั้นมีแผงขายของทานหลายอย่าง รวมทั้งทาโกะยากิ

ออกจาก "Osaka Castle" ตอนประมาณ 11 โมงกว่า

ตอนออกมา บางช่วงเราก็จะเห็นว่ามีพนักงานมาตกแต่งต้นไม้และสวน

ตรงนี้น่าจะเป็นแถวๆ ด้านหน้ารอบๆ "Osaka Castle"

ออกเดินทางกันต่อไป

เราก็เดินตามคนอื่นเขาไปเรื่อยๆ ก็ถือว่าเดินชมเมืองโอซาก้าด้วย

ลงไปที่สถานีรถไฟใต้ดินแห่งหนึ่ง

พอถึงจากสถานีรถไฟใต้ดิน ก็มานั่งพักที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง คนอื่นก็ไปซื้อไรกิน แต่เรายากไร้ก็เลยไม่ได้ไปซื้ออะไรทั้งนั้น นั่งอยู่ด้านหน้าร้านกับคนอื่นๆ เฉยๆ

ออกเดินทางกันต่อไป ไปไหนไม่รู้ เราแค่เดินตามเขาไปเรื่อยๆ

ประติมากรรมที่พบเจอระหว่างทาง

นกพิราบที่เกาะอยู่บนราวสะพานในเมืองใหญ่ที่มีตึกสูงๆ 

คนที่นำทริปก็ดูแผนที่หาเส้นทางอีกรอบ เหมือนว่าน่าจะหลงทาง

อาจารย์ก็เหมือนเดินดูแผนที่นำไป ความจริงตอนนั้นเราก็ไม่รู้ไปไหนเหมือนกัน แต่รู้ว่าวันนี้มีดูงานที่บริษัทเกี่ยวกับ Lighting เพราะอาจารย์ยุ้ยเป็นอาจารย์สอนสาขา Lighting Design แต่ไม่รู้ไปกี่โมง 

ตึกสวยๆ ระหว่างทาง

เดินกันมาเรื่อยๆ จนมาถึงพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่ง จากด้านหน้าน่าจะเกี่ยวกับพวกศิลปะ

มีเด็กๆ นักเรียนอยู่หลายคน อาจมาทัศนศึกษากัน

ป้ายชื่อพิพิธภัณฑ์แบบชัดๆ

จำไม่ได้ว่าทำไมวันนั้นไม่ได้เข้าพิพิธภัณฑ์ น่าจะมีค่าเข้า แต่น่าจะมีสาเหตุอื่น อาจจะต้องรีบไปดูงานที่บริษัทที่อาจารย์ติดต่อไว้ก็ได้ แล้วพวกเราก็ข้ามฝั่งไปทานข้าวกลางวันกัน

ต่อรถไฟใต้ดินไปยังจุดหมายต่อไป

มาลงที่สถานีรถไฟแห่งนึง 

เดินออกจากสถานีรถไฟใต้ดิน ก็เดินต่อไปเรื่อยๆ เราก็เดินตามเขาไปอย่างเดียว

แล้วเราก็มาถึงจุดหมายของเรา ตึกสูงที่มีกระจกเยอะมาก บริษัท Lighting ที่พวกเราจะมาดูงานกัน

มีพนักงานมาต้อนรับและพาเราเดินไปชั้นต่างๆ ที่มีการจัดแสดงสินค้าและเทคโนโลยีของเขา ซึ่งเราฟังภาษาอังกฤษไม่ค่อยออก ก็เลยเดินตามและดูๆ สิ่งที่เขาจัดแสดงไปเรื่อยๆ

มีส่วนจัดแสดงอยู่หลายมุม เหมือนเขาจะจัดแสดงการจัดไฟและใช้ไฟในสภาพห้องและการใช้งานที่แตกต่างกัน

คนอื่นเขาฟังภาษาอังกฤษออก แต่เราฟังไม่ค่อยออกหรือฟังไม่ออกเลยก็ได้ หรือไม่ตั้งใจฟัง ก็เดินตาม ถ่ายภาพไปเรื่อยๆ แค่นั้น แต่คนอื่น หลายๆ คนก็มีคำถามกับพนักงานที่มาต้อนรับและอธิบายแนะนำสิ่งที่ต่างๆ ที่เขาต้องการให้เราชม

มีพาไปดูชั้นที่พนักงานนั่งทำงานกันด้วย

พาไปดูห้องจัดแสดงในส่วนต่อไป

ห้องจัดแสดงโคมไฟและเก้าอี้ในหลากหลายรูปแบบ

ในส่วนของห้องประชุม มีโคมไฟ chandelier ไม่แน่ใจว่าแค่จัดแสดงหรือไว้ใช้งานจริง ถ้ามองจากในภาพเหมือนมีส่วนเคาน์เตอร์บาร์ด้วย

แล้วก็ถึงเวลาที่ต้องลาจาก ตอนแรกอาจารย์บอกเขาจะเลี้ยงข้าวแต่ไม่ได้เลี้ยง แต่ก็ลาจากกันด้วยมิตรภาพที่ดีดี

หยุดพักดื่มกาแฟกัน ก็เลือกแบบราคาถูกๆ ซึ่งก็แบบร้อนๆ 

ออกเดินทางกันต่อไปเพื่อหาข้าวเย็นทานกัน

มาจบที่ร้านอาหารญี่ปุ่นแบบนั่งพื้นร้านหนึ่ง ถ้าดูจากรูปก็น่าทานดีนะ แม้ตอนนี้จะจำไม่ได้แล้ว

ออกจากร้านที่ทานข้าวเย็น ก็เดินต่อไป พอผ่านร้านนี้ ก็มีบางคนอยากทาน ก็แวะต่อแถวร้านทาโกะยากิข้างทาง...แต่เราไม่ได้ทานอะไร ไม่มีเงิน

ความจริงวันนี้คนอื่นตั้งใจจะไปย่านนัมบะ ที่มีป้ายกูลิโกะที่มีชื่อเสียง แต่เราบอกไปไม่ไหวเพราะไม่สบาย คือตัวร้อนๆ เลยแหละ เพราะป่วยมาตั้งแต่ก่อนมา แบบเตรียมตัวไม่พร้อมแหละ ยาก็ไม่ได้เอามา แต่พี่เต๋าบอกเราใส่รองเท้าแตะเลยปวดเท้า แต่สรุปคือกลับที่พักวันนั้น แต่ตอนกลับมา พี่ป๊อป (ขาว) ให้ไปเอายาที่ห้องก็ได้พารามา 2 - 3 เม็ด ไม่ก็แผงนึง ขอบคุณพี่เขามากๆ แต่ทานยาคืนนั้น นอน ตื่นมาก็ดีขึ้นเยอะ ก็ความผิดเราเองแหละที่ไม่เตรียมพร้อมเรื่องเสื้อหนาวและยา ทำคนอื่นเสียเวลาด้วย -_-"