ฟังเพลงไปมา

เปิดรูปไปมา

ทุกอย่างล้วนซ้ำเดิม

แอชเริ่มเบื่อห้องสี่เหลี่ยมนี่เต็มที ไม่รู้เมื่อก่อนเขาอยู่กับมันได้ยังไงโดยไม่สำลักความเบื่อตายเสียก่อน มันไม่มีอะไรน่าสนใจสักนิด ยกเว้นถุงมือถักสีส้มของเอย์จิบนกองหนังสือ และกระเป๋าเดินทางใบเขื่องข้างตู้เย็นของเอย์จิ และผ้าพันคอลายขวางสีน้ำตาลของเอย์จิ และกล่องแว่นตาหนังยี่ห้อดังของเอย์จิอีกเหมือนกัน

ทุกอย่างของเอย์จิล้วนไม่น่าเบื่อ

แอชลุกนั่งบนโซฟา ถอดแว่นกรอบเงินวางข้างรับแขกพร้อมหนังสือ ช่วงนี้เทพปกรณัมเป็นความสนใจของเขาอย่างไร้จุดเริ่มต้น อาจเป็นเพราะชูตเตอร์เคยบอกว่าหน้าเขาเหมือนเทพธิดาองค์หนึ่งของทางฝั่งนั้น หรืออาจเป็นเพราะนี่คือหนังสือที่เอย์จิถือติดมือมาจากสนามบินเมื่อวาน เส้นผมสีบลอนด์ไม่เป็นทรง และเพิ่มความยุ่งเหยิงให้มากขึ้นจากฝีมือเจ้าของมัน ร่างโปร่งสมส่วนด้วยกล้ามเนื้อบิดตัวไปมา อดไม่ได้ที่จะหาวออกมาอย่างตื่นไม่เต็มตา เอย์จิออกไปกับอิเบตั้งแต่เช้าเพื่อไปเก็บบรรยากาศดาวน์ทาวน์ ทั้งที่เขาท้วงแล้วว่ามีแค่มนุษย์ออฟฟิศเดินกันวุ่นวาย แต่เอย์จิยืนยันเหลือเกินว่าต้องการไปเก็บวิวเหล่านั้นให้ได้ ทิ้งให้เขาแกร่วคนเดียวกับห้องอย่างเหงาหงอย แผนนอนกอดเอย์จิทั้งเช้าของเขาจึงพังทลายอย่างไม่เป็นท่า

อย่างน้อยชูตเตอร์ก็ไม่ทิ้งเขา หมอนั่นเดินยิ้มแฉ่งทิ้งตัวลงบนโซฟาพร้อมโยนหนังสือพิมพ์ให้ พาดหัวข่าววันนี้ยังคงไม่มีอะไรน่าสนใจ 

"ไม่เห็นจะมีอะไร"

"ใช่ ดูเหมือนพวกเวรนั่นยังไม่ลงมือ"

"ไม่หลาบไม่จำสินะ"

ชูตเตอร์ยักไหล่ ถอดแว่นกันแดดมาเช็ดเลนส์ 

"คงต้องรอไปอีกสักพัก"

"แล้วจะชักช้าทำไม"

แอชหยิบขวดน้ำกรอกลงลลำคอแห้งผาก ดูเหมือนว่าน้ำนี่จะเป็นของเอย์จิ อา..นั่นสิ ว่าทำไมมันถึงได้หวานปะแล่ม ดูเกินจริงไปสักนิด แต่ช่วยไม่ได้ที่เขารู้สึกแบบนั้นจริงๆ โทรศัพท์ของชูตเตอร์กระพริบเป็นจังหวะ แอชเหลือบมองหน้าจอเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเป็นเมลก็ไม่สนใจอีก ชูตเตอร์คว้ามาสไลด์สองสามครั้งแล้ววางลงเช่นเดิม

"ยังไม่มีอะไรอัพเดท"

"ไม่ไปหาเยวี่ยหลงจะดีเหรอชูตเตอร์"

ชูตเตอร์เอนหลังกดรีโมทเปิดทีวีช่องละคร ยืดมือไปหยิบกระป๋องเบียร์เหลือเพียงครึ่งบนโต๊ะมาจิบอย่างไม่ถือ

"ไปตอนนี้เดี๋ยวจะไม่ได้ออกมาอีก"

"หืม แมวน้อยแบบนั้นมีมุมโหดเหมือนกันเหรอ"

"แหม" ชายหนุ่มลากเสียงยาว หยิบแครกเกอร์ของเจ้าบ้านเข้าปากคำนึงก่อนจิบเบียร์ในมือตามอีกนิด "ไม่ใช่ว่าแมวของนายก็ไม่ย่อยหรือไง หลักฐานก็...เอาเป็นรอยเล็บข้างหลังนั่นดีมั้ย?"

แอชแยกเขี้ยวให้เพื่อนรักพลางคว้าโทรศัพท์มาเช็คดูฟีดข่าวประจำวัน ยังไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับงานของเขาอัพเดท และถ้าเขาคาดไม่ผิด อีกสองสามวันเป็นอย่างต่ำจึงจะมีข่าวพวกเขาออกสื่อ แน่นอนว่าในฐานะตำรวจลับแล้ว พวกเขา-เขาและชูตเตอร์-ย่อมไม่มีชื่อหรือหน้าในเนื้อหา แอชไม่เคยคิดว่ามันเป็นปัญหาจนกระทั่งเอย์จิถามถึงอาชีพเขา ทีแรกแอชคิดจะโกหก แต่ด้วยอะไรบางอย่างในตัวไม่อยากให้เขาโกหกเอย์จิ ไม่ว่าจะเรื่องไหน เขาอยากให้เอย์จิได้รับเพียงความจริงเท่านั้น และนี่เป็นปัจจัยให้เขาขอย้ายมาแผนกสืบสวนข้างนอก ติดก็แต่บอสไม่ยอมอนุมัติเสียที กว่าจะถึงวันนั้นแอชทำได้แค่บ่ายเบี่ยงไปเรื่อยๆ

ถึงเอาเข้าจริงจะบอกๆ ไปได้ก็เถอะ

ชูตเตอร์ลากลับไปในอีกชั่วโมงถัดมา แอชยิ่งกว่ายินดีที่หมอนี่กลับไปได้เสียทีเพราะเอย์จิเมลมาบอกว่าเขาจะมาถึงในอีกสิบห้านาที อาหารค่ำถูกเตรียมไว้สำหรับสองคน อิเบคงกลับที่พักไปสังสรรค์กับแม็กซ์-เพื่อนเก่าของอิเบและพ่อบุญธรรมของแอช-และครอบครัวของหมอนั่น ว่ากันตามตรงแล้ว แม้จะไม่เห็นด้วยนักแต่อิเบเปิดใจให้เขาคบหากับเอย์จิ แถมช่วยพูดกับครอบครัวที่ญี่ปุ่นของเอย์จิให้ไม่น้อย แอชรู้สึกขอบคุณข้อนี้เสมอ กระทั่งการมาอเมริกาครั้งนี้ อิเบเป็นฝ่ายขอตัวเอย์จิมากับเขาเพื่อมาเป็นลูกมือแฝงกับจุดประสงค์รองของเขาที่อยากพบเอย์จิใจแทบขาด ทำเอาไอ้สคิป-รุ่นน้องเวรตะไล-แท็กทีมล้อเขากับชูตเตอร์ไปเป็นอาทิตย์ เพียงเพราะเขาเตรียมจัดห้องหับให้เรียบร้อยพร้อมรับคนรักจากแดนไกล รู้ว่าพวกนั้นแค่หยอกเล่นและอิจฉา หากมันก็ช่วยไม่ได้ที่เท้าเขาจะกระตุกไปเองจนพวกมันเจ็บตัวกันไปคนละตุ้บ

เสียงไขกุญแจดังขึ้นพร้อมกับแอชยืนรอหน้าประตูเรียบร้อย ทันทีที่มันเปิด เขาคว้าลูกบิดกระชากเข้ามาและดึงตัวคนด้านนอกเข้ามากอดทันที

"กลับมาสักทีนะ"

เอย์จิคว้าไหล่อีกฝ่ายเป็นหลักในการประคองตัว ถ้าไม่ใช่เพราะแอชแข็งแรงมาก พนันได้เลยว่าพวกเขาต้องลงไปแอ้งแม้งกับพื้นตรงหน้านั่นแน่นอน เอย์จิยิ้มพลางกอดตอบ

"อื้อ กลับมาแล้ว"

.

.

รองเท้าเอย์จิถอดวางอย่างเป็นระเบียบคู่กับคอนเวิร์สเก่ากึ้กของเขา โค้ทตัวเก่งสีน้ำเข้มอ่อนแขวนคู่โค้ทสีดำอมเทาบนเสา ผ้าพันคอถูกถอดพาดบนพนักเก้าอี้ ชายหนุ่มทั้งสองนั่งอิงแอบบนโซฟา ดูทีวีช่องสำรวจโลก ข้างหน้ามีป๊อปคอร์นและเบียร์สองกระป๋อง แอชสอดนิ้วยกมือเอย์จิวางบนตัก นิ้วชี้เกลี่ยเล่นหลังมือ เพลิดเพลินกับเรื่องราวจากอีกฝ่ายอย่างไม่รู้จักเบื่อ สายตาสุกใสจากเอย์จิเปล่งประกายยามเล่าถึงสิ่งพบเจอ สำเนียงแปร่งน้อยๆ ของชาวต่างชาติฟังไม่ขัดหูสักนิดเพราะเป็นเอย์จิ

ราวกับทุกอย่างก่อนพบเอย์จิเป็นสีเทา

จนเมื่อเขาพบเอย์จิมันจึงเปลี่ยนเป็นเฉดต่างๆ

แอชรู้ตัวว่าทุกห้วงคำนึงของเขามีเอย์จิประกอบ ตัวตนของเอย์จิแทบจะยึดพื้นที่ในหัวเขาไปหมด 

แต่แล้วยังไงในเมื่อนั่นเป็นความจริง หากใครสักคนมาชี้หน้าแล้วบอกว่า เขามันเป็นไอ้บ้าตกห้วงรักไม่ลืมหูลืมตาล่ะก็ เขาจะยอมรับมันโดยดุษณี

.

.

.

·*Tournante มาจากภาษาฝรั่งเศสของคำว่า Turning point ค่ะ

คิดซะว่าเป็นจักรวาลคู่ขนานของทั้งคู่นะคะ เราอยากเห็นสองคนนี้อยู่ด้วยกัน มีความสุขกันมากๆ เลย อฟช ใจร้ายเกินไปแล้ว