บทแรกของเราผ่านไปด้วยดี แต่เมื่อเริ่มเขียนบทที่สองขึ้นมา อาการแปลก ๆ ก็เริ่มจู่โจม

เรามีภาวะของการ burn out ที่ค่อนข้างรุนแรง นอกจากจะส่งผลให้เขียนงานไม่ออกแล้ว อาหารที่เคยกินก็ไม่อร่อยอีก เวลาที่เปิดคอมและมุ่งมั่นว่าวันนี้จะต้องเขียนให้ได้สักบท ก็จะมีอาการพะอืดพะอมจนถึงขั้นอ้วกออกมา เราอยู่กับอาการแบบนั้นเกือบสองอาทิตย์ จนรู้สึกว่าต้องกลับบ้านเพื่อเจอสภาพแวดล้อมใหม่ ๆ และมันก็ช่วยได้จริง ๆ

       แต่เนื่องจากกำหนดการพรี 70% ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ และตอนนั้นเรายังค้างอยู่ที่บทสอง เราจึงพยายามอย่างมากที่จะทำให้ถึงตอนที่สามเพื่อนให้มันเหมาะสมกับงาน 70% แต่เมื่อลองไปเขียนไปได้สี่หน้า เราถึงได้รู้ว่าเนื้อเรื่องมันออกจากธีมไปเยอะมาก ดังนั้นเราจึงหยุดที่จะเขียนเนื้อเรื่อง แล้วหันมาโฟกัสที่เส้นเรื่องของตัวเองมากขึ้น 

                                                       (ตัวอย่างเส้นเรื่องทั้งหมด)

         นอกจากนั้นช่วงที่เขียนงานไม่ออกเราจึงเริ่มดูเรื่องปกหนังสือ และภาพประกอบว่าอยากได้แบบไหน ซึ่งหลังจากพรีเสร็จแล้วเราได้รับคำแนะนำจากอาจารย์เช่นกันว่าหากเขียนไม่ออกให้ลองวาดภาพดูเผื่อจะช่วยลดเวลาเราไปได้บ้าง อีกอย่างคือไม่จำเป็นที่จะต้องเขียนเรียงตามบท จะเริ่มเขียนตอนที่เรานึกออกเลยก็ได้ และถ้าคิดอะไรออกให้ลองเขียนออกมาก่อนถึงจะรู้ว่าใช้ได้หรือไม่ได้ ซึ่งเทคนิคอันนี้มีส่วนช่วยได้มากหลังจากที่เราเริ่มลงมือทำงานจริงจัง