หลาย ๆ คนคงได้เห็นกระแสของหนังเรื่อง Joker กันมาแล้วทั้งรีวิวและคำเตือนว่าไม่เหมาะกับผู้ที่อารมณ์อ่อนไหวง่าย หรือผู้ป่วยซึมเศร้าและผู้ป่วยจิตเวช ฉันเองก็เป็นผู้ป่วยซึมเศร้าและฉันไปดูหนังเรื่องนี้  ฉันยังคงมีความเห็นเช่นเดียวกับหลาย ๆ เพจที่ออกมาเตือนว่า " ไม่แนะนำให้ไปดูเช่นกัน ถ้าคุณไม่แน่ใจในสภาพอารมณ์และจิตใจของคุณ "

     สำหรับฉันแล้วหนังเรื่องนี้ยังไม่ส่งผลถึงสภาพจิตใจและอารมณ์ของฉัน ฉันไม่ได้หม่น ไม่หดหู่ ไม่รู้สึกรุนแรงอะไรขนาดนั้น อาจเป็นเพราะมุมมองที่มีต่อตัวละครของฉันคือผู้ป่วยจิตเวช และตัวฉันเองก็คือผู้ป่วยจิตเวช การกระทำ ความคิดหลาย ๆ อย่างของเขาฉันสามารถเข้าใจได้ว่ามันเป็นไปตามธรรมชาติของผู้ป่วยจิตเวชโรค ๆ หนึ่ง ถึงแม้ไม่ใช่โรคซึมเศร้าแต่ก็มีสภาวะที่คล้ายกับการซึมเศร้าทางด้านอารมณ์และความคิด และฉันมองว่า "จริง ๆ แล้วเราทุกคนต่างก็มี Joker แอบซ่อนอยู่ภายใต้จิตใจไม่มุมใดก็มุมหนึ่ง "

    " ทำไมฉันถึงคิดอย่างนั้นน่ะเหรอ "  คำตอบก็คือ เพราะ "เราต่างมีด้านมืดในจิตใจ" เราคือคน คือมนุษย์ ที่ล้วนต้องการการยอมรับตัวตนอย่างที่ตัวละครเป็น เราต่างมีมุมมองต่อโลกในแง่ร้าย ๆ สำหรับบางเรื่อง หรือหลาย ๆ เรื่องเกิดขึ้นได้ในทุกคน ตัวละครคือเงาสะท้อนด้านมืดออกมาในแง่ของผู้ป่วยที่มีปมจนนำไปสู่การก่ออาชญากรรมเพื่อต้องการปลดปล่อตัวเองจากการเป็นผู้ถูกกระทำ และเรียกร้องหาความเป็นธรรมให้กับตัวของเขาเอง เพียงแต่การกระทำเพื่อนำไปสู่การปลดปล่อยตัวเองของเขานำมาซึ่งสิ่งที่เรียกว่าไม่ควรที่จะเกิด ฉันไม่ค่อยอยากใช้คำว่า เลวร้าย สักเท่าไรนัก แต่ก็ไม่ปฏิเสธ จากหนังจะเห็นได้ว่าผู้คนในเมืองจำนวนมากต่างก็ยกย่องและคิดเห็นเช่นเดียวกับเขา นี่คือหลักฐานอีกชิ้นหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่า " ด้านมืดในจิตใจคนเรามันหยั่งรากลึกเกินกว่าที่เราจะรู้ " รวมไปถึงการอุปทานหมู่ด้วยเช่นกัน การอุปทานหมู่แสดงให้เห็นว่าแท้จริงแล้วเราอ่อนไหวง่ายไปกับด้านมืดมากแค่ไหน ไม่ต้องกล่าวถึงในหนัง ในชีวิตจริงในประวัติศาสตร์หรือในปัจจุบันก็ยังมีให้เห็นอยู่เรื่อยๆ อย่างเช่น การล่าแม่มด ไม่ว่าจะในช่วงยุคกลางของยุโรป หรือยุคปัจจุบัน ต่างก็แสดงให้เห็นว่าเมื่อเราขาดสติ ด้านมืดในจิตใจก็ออกมาง่าย ๆ เหมือนตัวละคร Joker ที่สติวิกลจริตไปจากปมอันเลวร้ายในชีวิตจนทำให้เกิดเหตุการณ์ต่างๆตามมา