11 กันยายน 2562

         จากตอนล่าสุดจนถึงวันนี้เวลาล่วงเลยมาเกือบ 9 เดือนแล้วที่ฉันไม่ได้เข้ามาเขียนบันทึกอะไรในนี้เลย อาการของฉันสวิงขึ้นลง ฉันเปลี่ยนยาไปแล้ว 2 ตัว รวมระยะเวลาป่วยทั้งหมดตั้งแต่ถูกวินิจฉัยจากแพทย์ว่าเป็นโรคซึมเศร้าก็ผ่านมา 2 ปี 8 เดือนกว่าแล้วสินะ หมอที่รักษาฉันจบเฉพาะทางด้านจิตเวชไปถึงสองคนและเดินไปตามทางของเขาแล้ว แต่ฉันยังอยู่ อยู่กับโรคซึมเศร้าที่ไม่มีทีท่าว่าจะหาย จนถึงตอนนี้ฉันใช้ยาต้านเศร้าไปเกือบทุกกลุ่มที่มีแล้ว ระยะเวลาที่ฉันป่วยกับการไม่ตอบสนองต่อถึงห้าครั้ง จนเดินทางมาถึงปัจจุบันตัวที่ 6 ที่กำลังค่อย ๆ เพิ่มปริมาณอย่างช้า ๆ ฉันปรึกษากับหมอแล้วว่าถ้าใช้ตัวนี้จนถึงปริมาณสูงสุดแล้ว ฉันไม่ตอบสนองต่อยาแล้ว ฉันขอทำ ECT (Electroconvulsive Therapy) ได้ไหม หมอบอกฉันว่าจะขอปรึกษาอาจารย์หมอก่อน แต่เราก็เอาไว้เป็นอีกตัวเลือกหนึ่งแล้วกัน

        หลายคนคงสงสัยว่าการรักษาที่ฉันขอทำคืออะไร?

        ECT (Electroconvulsive Therapy) คือ การรักษาด้วยไฟฟ้า หรือที่เรียกง่ายๆ ว่า "ช็อตไฟฟ้า" นั่นแหละ แต่พูดไปมันก็จะดูน่ากลัว ขออธิบายเลยแล้วกันว่า มันคือ การปล่อยกระแสไฟฟ้าในระดับต่ำๆ เพื่อเข้าไปปรับสมดุลของสารสื่อประสาทใหม่ หลายคนคงสงสัยว่าแล้วทำไมไม่รักษด้วยวิธีนี้ตั้งแต่เริ่มแรกล่ะ ก็เพราะมันไม่ใช่ว่าจะได้ผลร้อยเปอร์เซ็นต์ บางคนก็ตอบสนอง บางคนก็ไม่ตอบสนอง และยังมีข้อจำกัดอื่นๆ ความเสี่ยงในการทำ รวมไปถึงผลข้างเคียงที่จะเกิดตามมาในภายหลัง การรักษาด้วยวิธีนี้ส่วนใหญ่จะใช้ในกรณีที่ต้องรักษาแบบฉับพลันเนื่องมาจากความรุนแรงของโรคในตัวผู้ป่วยมีมาก หรือผู้ที่สูงอายุหรือมีอายุมากหน่อย ในวัยของฉันที่เพิ่งยี่สิบกว่านี่ถือว่าเด็กมากถ้าจะทำ เราจึงตกลงกันว่าจะให้มันเป็นอีกหนึ่งทางเลือกในการรักษาต่อเมื่อฉันไม่ตอบสนองต่อยาอีก

       ในส่วนของเรื่องราวในชีวิตฉัน เมื่อต้นปีฉันได้งานที่บริษัทรับโฆษณาทางเฟซบุ๊กแห่งหนึ่งแต่ทำได้แค่อาทิตย์กว่าก็ป่วยนอนรพ. แล้วก็กลับมาดิ่งจนไม่สามารถทำงานได้ต้องลาออกมา ฉันถูกส่งตัวเข้าไปทดสอบสภาวะทางจิตใจ แต่ผลออกมาคือฉันจิตปกติ ไม่ได้เป็นโรคจิตใดๆ มีเพียงแต่โรคซึมเศร้าซึ่งเป็นโรคทางอารมณ์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น และมีไอคิวสูงกว่าคนปกติทั่วไป ซึ่งคนที่ดีใจกว่าฉันก็หมอที่รักษาฉันตอนนั้นนั่นแหละ อ่านผลแล้วประดุจว่าถูกหวย ฉันกลับมาใช้ชีวิตเป็นคนว่างงานเช่นเดิมจนถึงตอนนี้ก็ยังว่างงานอยู่แต่มีแผนจะสมัครงานอยู่เหมือนกัน ช่วงที่ฉันหายไปคือช่วงที่ฉันตัดสินใจ Social Therapy ตัวเองไปหลายเดือน จนถึงตอนนี้ฉันกลับมาเล่นโซเชี่ยลเหมือนเดิมแล้ว และกำลังเริ่มใช้ชีวิตอย่างคนป่วยที่เหมือนคนปกติอีกครั้ง