"Silently" ความเงียบสำหรับใครหลายๆคนอาจเกิดจากสิ่งรอบข้าง จากความเงียบรอบๆตัว แต่สำหรับฉันในตอนนี้ ความเงียบเกิดจากตัวของฉันเอง ยิ่งเสียงรอบข้างฉันยิ่งดังมากเท่าไหร่ ความเงียบของฉันก็ยิ่งเงียบงัน แต่ภายใต้ความเงียบนั้นใครจะรู้บ้างว่าในหัวของฉันมันไม่เงียบเลย สมองของฉันคอยตะโกน หัวใจของฉันคอยปฏิเสธ ปากของฉันพยายามพูด แต่ยิ่งฉันพยายามมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งหลายเป็นฉันเองที่ต้องเจ็บปวด ฉันเองที่ต้องทรมาน ฉันเองที่มีแผลเกิดขึ้นในจิตใจมากขึ้นในทุกวัน เพราะเสียงของฉันมันไม่เคยไปถึง เสียงของฉันไม่ได้ดังมากพอที่จะทำให้พวกเขารับรู้ ทุกการพยายามผลที่ได้กลับมาพวกเขาทำราวกลับว่าฉันเป็นคนผิด ฉันอ่อนแอ ทุกอย่างมันเป็นเพราะฉัน ฉันไม่ได้อยากเป็นอย่างนี้!!! แต่ฉันเลือกไม่ได้ ฉันเลือกที่จะไม่ป่วยไม่ได้ ฉันเลือกที่จะไม่เอาพวกเขามาใส่ใจไม่ได้ ฉันเลือกที่จะรู้สึกดีไม่ได้ ฉันเลือกที่จะไม่เจ็บปวดทรมานไม่ได้ ฉันไม่ได้อยากทำตัวแย่ ฉันไม่ได้อยากอ่อนแอ ฉันไม่โทษพวกเขา ฉันรู้ว่ามันคือความรัก ความห่วงใย ความหวังดี แต่ในตอนนี้สิ่งที่เขามอบให้ฉันมันทำร้ายฉันเหลือเกิน และเพราะเป็นพวกเขา ฉันจึงยิ่งเจ็บปวด ฉันยิ่งแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะส่งเสียง เพราะเป็นพวกเขาคนที่รักฉัน เพราะเป็นพวกเขาคนที่เสียงของฉันไม่เคยไปถึงแม้จะเนิ่นนานจนถึงตอนนี้ และดูเหมือนจะยิ่งห่างไกลไปเรื่อยๆจนอาจเป็นความเงียบงันของฉันเพียงคนเดียว