6 กรกฎาคม2561

                ตั้งแต่ฉันป่วยเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงหนึ่งปีครึ่งแล้วฉันกลายเป็นคนเสมือนไร้ความสามารถ ไม่ได้ไปทำงานอะไร ไม่ได้เรียนต่ออยู่บ้านเพื่อพักรักษาตัวด้วยหวังว่าอาการของฉันจะดีขึ้นและหายป่วย แต่แล้วผลที่ออกมมากลับตรงกันข้ามฉันไม่ได้ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน

หากมองย้อนกลับไปตัวฉันในอดีตกลับมีความสามารถมากกว่าตอนนี้ที่เป็นอยู่ ฉันในตอนนั้นอดทนฝ่าฟันจนเรียนจบปริญญามันเป็นเรื่องที่น่ายินดีทีเดียวที่คนป่วยซึมเศร้าอย่างฉันเรียนจบมาได้แม้จะไม่ได้เกียรตินิยมอย่างเพื่อนๆ แต่ก็ยังดีกว่าใครหลายๆคนที่ต้องดรอปเรียนไป ฉันผ่านมันมาได้ยังไงนะจนถึงตอนนี้ฉันยังคงสงสัยว่าตัวฉันในสมัยก่อนเอาความกล้า ความมั่นใจมาจากไหนต่างกับตัวฉันในตอนนี้ที่ไม่มีความมั่นใจ ไม่กล้าไปไหนมาไหนคนเดียวกลัวการเข้าสังคม ฉันไม่ได้มีอาการที่ดีขึ้น ไม่ได้สบายใจเท่าเมื่อก่อนฉันในวันนี้กลับรู้สึกไร้คุณค่า เกลียดตัวเอง เป็นภาระทางบ้านแต่ฉันก็ไม่กล้าพอที่จะออกไปทำงาน วันๆหนึ่งของฉันผ่านไปอย่างไร้ความหมาย

ท่านมาในช่วงระยะเวลาเดือนกว่าฉันดิ่งจนถึงจุดที่ทำร้ายตัวเองหลายครั้ง กินยาฆ่าตัวตายและพยายามฆ่าตัวตายอีกหลายครั้ง แต่มันก็ไม่สำเร็จฉันถึงได้มีชีวิตอยู่มานั่งพิมพ์เรื่องราวอะไรเหล่านี้ ฉันในตอนนี้อ้างว้างโดดเดี่ยว ทรมานใจตลอดเวลา ไม่สารถระบายออกมาเป็นคำพูดได้ ฉันคุยน้อยลงเรื่อยๆฉันร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดแต่ทว่าไร้ซึ่งเสียงสะอื้น ใช่ฉันร้องไห้หนักมากแต่เป็นการร้องที่เงียบราวกลับว่ากลัวใครจะผ่านมาได้ยินแม้แต่ในวันนี้ฉันก็ยังคงร้องไห้พร้อมกับความรู้สึกที่พังทลาย จิตวิญญาณ (soul)ของฉันสูญสลาย ฉันไร้ชีวิตชีวาอย่างสมบูรณ์

เมื่อวานซืนฉันไปหาหมอหมอให้กำลังใจฉันว่าคนป่วยด้วยโรคนี้หายถึง 90%ฉันก็เคยเชื่ออย่างนั้นจนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาความเชื่อเช่นนั้นก็หายไปหมอถามถึงอนาคตของฉันว่าฉันคิดว่าตัวเองจะเป็นอย่างไรในอีกสองเดือนข้างหน้าคำตอบที่ได้คือว่างเปล่า ฉันในตอนนี้มองไม่เห็นอนาคตหรือวางแผนอนาคตตัวเองไว้เลยหมอแนะนำให้ฉันออกไปใช้ชีวิต ไปออกกำลังกาย เที่ยวพักผ่อน หรือแม้กระทั่งลองทำงานเพื่อที่ฉันจะได้มั่นใจ อยู่ในสังคมได้ และไม่เครียดหากเป็นเพราะตัวฉันเองที่ไร้ซึ่งความกล้า แต่ถามว่าฉันอยากกลับไปใช้ชีวิตในสังคมไหมฉันอยากนะ แต่ฉันยังชนะใจตัวเองไม่ได้ ยังไม่เข้มแข็งพอ ฉันยังอ่อนแอเกินไปถึงอย่างนั้นฉันก็จะพยายามแม้ไม่รู้ว่าฉันจะเข้มแข็งพอที่จะกลับไปใช้ชีวิตได้อย่างเดิมเมื่อไรแต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้วนับว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ณ ขณะนั้นฉันไม่สามารถกลับไปแก้ไขเปลี่ยนแปลงอดีตได้ฉันเพียงต้องใช้ชีวิตในแต่ละวันของฉันต่อไป ตราบใดที่เวลาพักของฉันยังไม่มาถึงฉันยังคงต้องสู้ต่อ