" คุณมีความคิดที่จะฆ่าตัวตายหรือทำร้ายตัวเองบ้างไหม ? ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณเคยพยายามที่จะทำร้ายตัวเองบ้างไหม ? " คุณคิดอย่างไรกับคำถามเหล่านี้ คุณจะกล้าถามคำถามเหล่านี้กับคนที่กำลังเศร้า เจ็บปวดทรมานบ้างไหม คุณกล้าที่จะถามคำถามเหล่านี้กับผู้ป่วยโรคซึมเศร้าบ้างหรือไม่ สำหรับคุณแล้วคำถามเหล่านี้น่ากลัวเกินไปหรือเปล่าที่จะถามคนที่กำลังมีความทุกข์ สำหรับบุคคลทั่วไปที่กำลังเผชิญกับความมืดมิดในชีวิตนั้นอาจจะเป็นเรื่องแปลกใหม่และน่าตกใจไปบ้าง แต่สำหรับผู้ป่วยโรคซึมเศร้านั้นช่างเป็นเรื่องที่ปกติเสียอย่างยิ่งและเป็นคำถามที่ธรรมดาที่ต้องพบเจออยู่บ่อยครั้งในการซักประวัติอาการ หลายๆคนคิดว่า คำถามเหล่านี้เป็นเรื่องที่น่ากลัว และดูเหมือนจะเป็นคำถามที่เป็นการชี้นำให้บุคคลที่เผชิญกับห้วงแห่งความทุกข์ ความเศร้า ความเจ็บปวดทรมานนั้นหวนรำลึกได้ถึงความตาย แต่ในทางกลับกัน คำถามเหล่านี้นับเป็นคำถามที่ควรถามเป็นอย่างมากนอกเหนือจากการรับฟังความเจ็บปวดเหล่านั้น อย่ากังวลว่าจะเป็นการชี้นำให้เขาเหล่านั้นคิดทำร้ายตัวเองหรือฆ่าตัวตาย หากแต่คำถามเหล่านี้เปรียบเสมือนเสียงที่คอยฉุดรั้งบุคคลเหล่านั้นให้ได้กลับมาคิดทบทวนถึง "ความรักตัวเอง คุณค่าของตัวเอง" และในขณะเดียวกันมันก็เป็นเหมือน "สัญญาณเตือน" จากบุคคลเหล่านั้นที่จะทำให้คุณไม่พลาดหรือละเลยเสียงที่อีกฝ่ายพยายามสะท้อนออกมา เพราะในบางครั้งเขาเหล่านั้นอาจไม่มีแรงมากพอ หรือไม่อาจส่งเสียงให้ดังมากพอจนคุณรับรู้ได้ทันก่อนที่จะดำดิ่งลงสู่ความมืดมิดในห้วงของความรู้สึก และนำพาไปสู่เหตุการณ์ที่ไม่น่ายินดีสักเท่าใดนัก 

     เขาเหล่านั้นไม่ได้จะเรียกร้องให้คุณเห็นใจหรือสงสาร หากแต่ต้องการคนรับฟัง เปิดใจ เข้าใจในสิ่งที่กำลังเผชิญ และไม่ต้องรู้สึกโดดเดี่ยวเท่านั้น ปล่อยให้เขาเหล่านั้น บุคคลที่พวกคุณรักได้ระบายความเจ็บปวดออกมาและก้าวผ่านมันด้วยกันกับคุณ แม้ในบางครั้งคุณอาจจะไม่เห็นด้วยหรือรู้สึกคัดค้านในสิ่งที่บุคคลเหล่านั้นกำลังคิด รู้สึก หรือกระทำอยู่ก็ตาม ให้โอกาสพวกเขา ฉุดรั้งบุคคลเหล่านั้นเพราะในบางครั้งเขาอาจไม่สามารถเข้มแข็งหรือมีเรี่ยวแรงมากพอที่จะฉุดรั้งตัวเอง และในขณะเดียวกันอย่าละเลยสัญญาณเตือนที่เขาเหล่านั้นพยายามส่งออกมาใหคุณรับรู้ก่อนที่จะสายเกินไป 

      ฉันหวังว่าสิ่งที่ฉันพยายามจะสื่อออกไปเหล่านี้จะสามารถเป็นประโยชน์ให้กับใครสักคนได้ อย่างน้อยๆก็สำหรับคนท่ี่กำลังเผชิญกับความมืดมิดในชีวิตไม่ได้รู้สึกโดดเดี่ยวเหมือนกับฉันในหลายๆครั้งที่กำลังต่อสู้กับความเจ็บป่วยเช่นในตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้วฉันก็ยังอยากจะบอกกับพวกคุณที่กำลังเผชิญความทุกข์ไม่ว่าจะด้วยอะไรก็ตาม หรือใครก็ตามที่กำลังท้อแท้หรือมีคนใกล้ตัวที่กำลังเผชิญกับความทุกข์ ความเจ็บป่วยว่า "ความทุกข์หรือการเจ็บป่วยเหล่านั้นเป็นเพียงบททดสอบในชีวิต เป็นเหมือนวัคซีนที่จะทำให้คุณมีภูมิคุ้มกันในชีวิตมากขึ้น อย่ากลัวหรือคิดว่าเป็นโชค้าย ฉันอยากให้มองว่ามันเป็นโอกาสที่ทำให้ชีวิตของคุณมีความกลมกล่อมขึ้น พิเศษและเฉพาะตัวในแบบของคุณ" เช่นกันการเป็นโรคซึมเศร้าในวันนี้ทำให้ฉันพิเศษและกล้าที่จะส่งสารถึงพวกคุณทุกคน ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องน่ากลัวหรือโชคร้ายแต่มันคือโอกาสที่ทำให้ฉันได้สัมผัสกับความเจ็บปวดและเข้าใจชีวิตมากขึ้น หากแต่สิ่งที่น่ากลัวคือการที่เราละเลยหรือหลอกตัวเองว่าเราไม่เป็นไรต่างหาก