ให้รางวัลตัวเองในวันสิ้นเดือนเป็นเนยถั่วหนึ่งช้อนพูนๆ (5555) หลังจากที่แวะเข้าไปอ่านบันทึกชาวโลกในนี้ พบว่า ส่วนนึงของบรรดาถ้อยเขียน เป็นนิยาย ฟิกบ้าง คำเขียนสวยๆบ้าง อีกส่วนเป็นการวิจารณ์เพลง หนัง และอีกส่วนคือบันทึกประจำแบบที่ตัวหมีเองชอบเขียน
เมื่อก่อนตอนอ่านบันทึกประจำวันของชาวบ้าน มันเป็นบันทึกประจำวันจริงๆ วันนี้ไปเจอ ไปทำ ไปจัดการอะไรมา ไปเที่ยวไหน งานโอเคมั๊ย? ครอบครัวอยู่ดีหรือกำลังอึดอัด บันทึกประจำวันรุ่นใหม่ ส่วนมากบันทึกถึงการรักษาตัวจากโรคซึมเศร้า หรือการผจญภัยในสังคมซึมเศร้า แรกๆอ่านก็โอเค พอมันอ่านทับๆกันหลายๆเจ้า ก็พลอยรู้สึกรับรู้ว่าแต่ละคนแบกทุกข์ของตัวเองเยอะชะมัดยาด
ชีวิตแม่งทุกข์ว่ะ คนโน้นทุกข์เพราะครอบครัวไม่เข้าใจ คนนี้ทุกข์เพราะูถูกเอาเปรียบในที่ทำงาน คนโน้นทุกข์เพราะไปหาหมอมาสองปี แต่ก็ยังได้รับโดสยาเดิม แล้วนี่กุควรเขียนเรื่องอะไรแชร์ชาวโลกดี? ครบรอบวันที่แฟนเก่าย้ายออกจากห้องพักเมื่อชาติก่อน? โอ้ย ทุกข์ซ้ำกรรมซัดเข้าไปอีก 5555
ความสำเร็จบางเรื่องใช้เวลานานมาก แต่ความสุขบางเรื่องง่ายและไม่ต้องรอนานขนาดนั้น หาความสุขเล็กๆของตัวเองให้เจอ อย่างหมี คืนนี้ความสุขของหมี คือการเล็มเนยถั่วหนึ่งช้อนให้หมดช้าที่สุด พรุ่งนี้ค่อยเอาชีวิตไปทุกข์ต่อ ก็เราลาออกจากตัวเราไม่ได้ไม่ใช่หรอ? แต่...เราพักทุกอย่างที่ไว้บนปลายความสุขเล็กๆง่ายๆบางความสุขได้นะ
เอาละ เอาละ แด่ความสุขของฉัน
...แด่เนยถั่วช้อนนี้ของฉัน
:_)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in