เอาละ วันนี้จะเทเรื่องงานทิ้งเอาไว้แถวๆนี้ หลังจากผ่านอารมณ์กดดันมาถึงจุดที่เสียน้ำตาเป็นหนที่ 2 ของปี อิเชี้ย! ผ่านมา 11 วันของปีั กุนอยด์เพราะโหมดงานไปแล้วสองหน แล้วที่จริงโทษใครก็ไม่ได้ด้วยนะ คือ เป็นความบกพร่องของเราเองด้วย 

ช่วงปลายปีที่ผ่านมาเนี่ย หมีต้องรับผิดชอบจ๊อบอยู่จ๊อบ คือการเปลี่ยนแปลงผู้ค้ำประกันที่ขาดคุณสมบัติ จาก 6,000 กว่าราย list  มาที่ 1,300  ราย ตัดยอดใหม่ เหลือกันอีก 680 กว่าราย ติดตามกันจนเหลือเกินประชุมสามัญประจำปีที่ สัก 400 ราย ทำจดหมายแจ้งเตือนไป ถ้าไม่มาเปลี่ยนจะต้องระงับสิทธิ์น้าา จดหมายน่ะ รายหนึ่งมาสามสัญญาคูณเข้าไปสิ แล้วเป็นจดหมายทำมือนะคะไม่พอ เข้าโปรแกรมไปล็อคระบบ ไม่ให้มีการเคลือนไหวทางธุรกรรม และแจ้งหน้าจอข้อมูล คนอื่นจะได้ตอบข้อมูลพื้นฐานของเรื่องนี้ เวลาก็อย่างงวด ต้องเอาจดหมายมาลงทะเบียนส่ง จนเวลาเหลือสามวันสุดท้ายเดินไปบอกนายว่าไม่ทันค่ะ ยังไงก็ไม่ทัน เหลืออีก 220 ฉบับ ทำไม่ทัน นายก็ให้รุ่นน้องมาช่วย 3 คน ขนาดทำกันแค่คนละ 50 ฉบับ เรารัับมา 70  แทน พวกนางอุบ แล้วก็แซวเราว่า ทำไมเราหาภาระมาให้คนอื่น คือ ก็แซวขำๆแหละ แต่พอบ่อยๆเราก็เซ็ง คือ กุไม่อยากให้เป็นภาระใครหรอก แต่มันไม่ทันไง ขนาดทำกันสี่คนแต่ละคนมือเปิดเปิงหมด กุทำไปแล้วเท่าไหร่? 

แจ้งเสร็จก็ต้องส่งต่อผ่ายแก้ไขสัญญา เราก็คุมยอดคนกับเงินที่ต้องเคลียร์ หลักสิบล้านอะ เออ แล้วมนุษย์เราอะนะ ถ้าไม่เสียผลประโยชน์ก็ไม่ขยับ ส่งจดหมายไป 3 วััน สมาชิกประสานกลับมาขอแก้ไขหลักค้ำประกัน ไมหวาดไม่ไหว ทำไปคุมไป งานประจำก็ทำไป เป็นโมเมนต์ที่แทบไม่ลืมตาอ้าปากเลย ไม่ได้่หมายความว่าคนอื่นๆไม่ได้ทำงาน หรือเค้าอยู่กันสบายๆนะ ทุกคนก็มีหน้าที่แหละ แต่เรารู้สึกตัวเลขเงินเราทำไมมันคุมโหดวะ หัวหน้ากุยังคุมแค่ร้อยคน รองคุม 51 คน กุนี่มาจากไหนคุมไปได้ยังไงตั้งกี่ร้อย จนถึงก่อนวันประชุม ก็เหลือสมาชิกยังไม่แก้ไข 126 คน ที่นี้ละคุมเงินของจริง งานประจำก็ทำไป มีประขุมอีกที 8 มกราคม เอารายชื่อเตรียมฟ้องเข้า โอนย้ายเคลียร์ไป 5 ราย คือ ถึงขั้นถามตัวเองว่า นี่กุทำงานเอาโลห์???? แต่ ...ทำไปก็พลาดไปแหละ ล่าสุดจ้า จ่ายเงินซ้ำไปแสนนึง เพราะมีเคสแบบพิเศษ เป็นพวกสายโวายวาย เราก็ต้องเหมือนเทคแคร์ให้เค้าเงียบหน่อย นี่เคยคิดว่า วัฒนธรรมมันเหี้ยตรงนี้!!!!!  ถ้าโวยวายก็จะได่้รับการดูแลพิเศษ แล้วคนที่ไม่โวยวายก็รอไป??? พอมีรายพิเศษบ่อยเข้า ไอ้ที่เราทำรายชื่อปกติก็หลุดสิ  ยังดีนะ เช้านี้มาวิ่งหาตัวเลขเจอ ต้องโทรไปขอโทษสมาชิก คือการทำโอนยอดกลับ ดราม่ามันมาอยู่ตรงนี้ 

รู้นะว่าช่วงนี้คงอ่อนไหว เพราะ วันนี้เพื่อนร่วมงานก็แซวละ เงินเดือนมีพอใช้หนี้ลูกค้าไหมถ้าหาไม่เจอ หรือ ประจำเลยนะ ใจคอจะทำผิดยันเกษียณเลย?? กุรูสึก กุก็พยายามอยู่นี่ไง กุนั่งเฉยๆหรอ กุทำโอน ทำกู้สมาชิก กุทำจดหมายแจ้งชำระ กุทำไม่ได้หยุด กุทำเยอะ กุผิดเยอะกุขอโทษ กุพยายามมาก พยายามจะรับผิดชอบให้ได้มากเท่าที่จะมากได้ แต่ขอละ ไอ้มุกควายๆที่แซวอยู่เนี่ย ถ้ากุแซวความผิดพลาดคนอื่นคืนนี่ อย่าด่ากุนะ กุแค่พยายามโต และไม่ถือสา แต่คนที่ไม่ถือสาคือฝ่ายที่ต้องอดทน???  สัด!!! รู้สึกเหนื่อยมาก เพลียมาก เรื่องบ้าน เรื่องตัวเอง เรื่องงาน เหนื่อยจนรู้สึก น้ำตาเอ่อเลยอะ แล้วก็บอกตัวเอง จะมาางอแงกับคำพูดคนก็ฉิบหายสิ รีบๆแก้ไข รีบๆทำงานให้จบ จะได้ปิดประตูงานแล้วไปใช้ชีวิตฝั่งอื่นบ้าง ที่ไหนได้ เจอจ๊อบทำหนังสือแจ้งผู้ค้ำ หัก ณ ที่จ่ายจ้าาาา วันหยุดคือเหี้ยอะไรคะ??  สึดดดดดด ห่าแม่งง

แฮ่ก แฮ่ก 

ความเร็วในการพิมพ์เล่าเรื่องเร็วมากกก 555555 ระบายละ เทออกละ พอละ วันนี้จะกลับไปหาอะไรอ่าน อะไรดู นอนให้อิ่มๆ แล้วบ่ายๆค่อยเข้าออฟฟิตไปทำวาระประชุม วันถัดไป ค่อยเตรียมเรื่องหัก ณ ที่จ่าย อาทิตย์หน้ามีทำทวงถาม กับ หัก ณ ที่จ่าบ เคลียร์ให้จบ วันศุกร์ เข้ากรุงเทพไปหาหมอ ตารางชีวิตธรรมดา ไม่โลดโผน ไม่มีอะไรน่ามีสีสรร รูทีันสัด เฮ้ออออออ