Makers
Store
Log in
You don't have any notification yet.
See All
My Wallet
null
Library
Settings
Logout
เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ
นโยบายความเป็นส่วนตัว
เพื่อใช้บริการเว็บไซต์
ยอมรับ
ไม่ยอมรับ
ทะเล...กับความเหงา
–
sawasjit
อินเดีย...ในสายลมหนาว
คืนแรก...ในแดนภารตะ
ถ้าจะพูดถึง
ประเทศอินเดีย
สำหรับนักเดินทางแล้ว ก็คงเป็นอีกหนึ่งหมุดหมายที่จะไปเยือนสักครั้งในชีวิตประเทศที่มีเนื้อที่กว้างใหญ่ที่สุดในเอเชียใต้ ดินแดนอันทรงเสน่ห์ และมีมนตราที่น่าค้นหาเป็นอย่างยิ่งหากเมื่อได้นำความรู้สึก
นี้ไปบอกกับใครต่อใครว่า
‘
อยากไปอินเดีย
’
ก็มักมีคำถามกลับมาเกือบจะคล้ายกันว่า
“ไปทำไมอินเดีย
?
”
“สกปรกไม่มีระเบียบ ”
สำหรับฉันแล้วถ้อยคำเหล่านั้นเสมือนสายลมในฤดูร้อน แค่วูบวาบผ่านผิวกาย หากไม่ได้บาดลึกเข้ามาสู่ความรู้สึกมากนักมันคงไม่แปลกอะไรนักใช่ไหม ถ้าฉันจะฝันถึงการไปเที่ยวดินแดนชมพูทวีปแม้ในความเป็นจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
เลยที่จะชวนใครไปสัมผัสประเทศที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตนอย่างอินเดีย จนกระทั่งฉันได้พบกับ
‘
ตะวัน
’
เพื่อนรุ่นน้องเมื่อครั้งร่วมรั้วสถาบันเดียวกันเราคุยกันถูกคอหลายเรื่อง รวมทั้งเรื่องเที่ยว และฉันก็ไม่ยอมปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยฉันเอ่ยปากชวนตะวันด้วยประโยคง่ายๆ และเธอก็ตอบกลับมาว่า
“ไปซิพี่จันทร์ หนูอยากไปถ่ายรูปสวยๆ”
ทริปเดินทางไกลครั้งแรกในชีวิตของเราสองคนเสมือนนกน้อยที่หัดสยายปีก เราเลือกรัฐราชสถาน (
Rajasthan)
ดินแดนแห่งมหาราชาและอัครา (
Agra)
นครประวัติศาสตร์อนุสรณ์สถานเรื่องราวความรักอันลือชื่อ
‘
ทัชมาฮาล
’
แผนการเดินทางถูกวางล่วงหน้าร่วมปี ทั้งอ่านหนังสือทั้งดูรีวิวสารพัดวิธีที่จะเติมความไม่รู้ จากนั้นจึงเริ่มจองตั๋วเครื่องบิน รถพร้อมคนขับ และโรงแรม
ต้นเดือนกุมภาพันธ์ในค่ำคืนของการเดินทางเรานัดเจอกันที่สนามบินสุวรรณภูมิ ฉันมาถึงก่
อนเวลานัดยืนรอไม่นานนัก ตะวันก็มาถึงพร้อมกระเป๋าล้อลากใบใหญ่สูงครึ่งเอว
“นี่ขนอะไรไปเยอะแยะ”ความแปลกใจทำให้ฉันอดถามไม่ได้
“ก็เสื้อผ้ากับของกินกลัวกินอาหารแขกไม่ได้”
อาหารก็เป็นอีกปัญหาหนึ่งของฉันเช่นกันด้วยความที่เป็นคนกินยากจะว่าไปแล้วฉันเองก็ตุนเสบียงไปไม่น้อยกว่าตะวันเท่าไรนักหรอกเมื่อเคาน์เตอร์เปิดให้เช็คอิน เราสองคนก็ตรงดิ่งไปทันทีของตะวันเอกสารผ่านไปอย่างเรียบร้อย หากเมื่อมาถึงคิวของฉันบ้าง
“ทำไมวีซ่าไม่แสดงวันหมดอายุครับ”
“อยู่ด้านหลังหรือเปล่าคะ”
เจ้าหน้าที่ของสายการบินไทยสมายล์พลิกดูหลายครั้งแต่ก็ยังไม่พบสิ่งที่ฉันบอก จึงขอดูวีซ่าของตะวันอีกทีปรากฏว่าต่างจากเอกสารของฉันอย่างสิ้นเชิง
ฉันพิมพ์ใบสมัครมา
!
แต่ไม่ได้พิมพ์วีซ่าเข้าประเทศตามที่รัฐบาลอินเดียระบุ!
ฉันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ค้นหาอีเมล์ที่ทางการอินเดียส่งมาว่าได้อนุมัติวีซ่าให้แก่ฉันแล้วด้วยมือที่สั่นระริก สมาธิแตกกระเจิง แถวข้างหลังเริ่มยาวขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปหลายนาทีร้อนถึงเจ้าหน้าที่คนเดิมที่ต้องเข้ามาช่วยค้นอีเมล์ฉบับนั้น
“เจอแล้วครับ เดี๋ยวคุณพี่เอาไฟล์นี้ไปพิมพ์ที่ชั้นล่างนะครับจะมีจุดรับพิมพ์เอกสารอยู่”
ฉันกล่าวขอบคุณด้วยหัวใจที่พองโตยังไม่ได้ทันได้บินก็มีเรื่องให้ลุ้นระทึกเสียแล้ว เมื่อทุกอย่างผ่านพ้นไปเรื่องบีบคั้นหัวใจเหล่านี้ดูเหมือนจะน้อยนิดเสียเหลือเกิน เมื่อเทียบกับเรื่องราวใหญ่โตในชีวิตที่เคยประสบมา
#บันทึก
#life
#travel
#diary
#เรื่องสั้น
sawasjit
Report
Views
ทะเล...กับความเหงา
–
sawasjit
View Story
subscribe
Comments
()
Facebook
(
0
)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in
ยืนยันการซื้อ ?
เหรียญที่มีตอนนี้: null
มีเหรียญไม่พอซื้อแล้ว เติมเหรียญกันหน่อย
เหรียญที่มีตอนนี้ : null
Please Wait ...
ซื้อเหรียญเรียบร้อย
เลือกแพ็คเกจเติมเหรียญ
เลือกวิธีการชำระเงิน
Credit Card
Cash @Counter
Line Pay
ระบบจะนำคุณไปสู่หน้าจ่ายเงินของผู้ให้บริการ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in