“พี่ผมเศร้าว่ะช่วยผมที เธอบอกกับผมว่าเราจบกันแล้ว “
เลียมได้โทรหาโจศักดิ์
มันอาจะต้องใช้เวลาหน่อยนะกับความเจ็บปวดครั้งนี้ โจศักดิ์กล่าว
เลียมพลางนึกในใจมันน่าจะใช่เวลาตลอดกาลแน่เลย
สุดท้ายมันจะไม่เป็นไร แม้ต้องใช้เวลา100ค่ำคืนที่นอนไม่หลับ โจศักดิ์กล่าว
เลียมคิดในใจอีกว่า นี้มัน360วันแล้วที่ผมนอนไม่ค่อยหลับ
สักวันความทรงจำของเธอกับนายก็จะเลือนลางไป โจศักดิ์กล่าว
เลียมบอกว่าผมพยายามปล่อยไปทีละนิดแล้ว แต่ไม่หมดสักที แม้ว่าสิ่งที่เราเคยมีและเราเคยเป็นใครมันช่างชัดเจนเหลือเกิน
นายต้องพยายามออกจากบ้านบ้าง โจศักดิ์กล่าว
เลียมบอกไปว่า ผมออกไปแล้วแต่มีบางสิ่งบางอย่างทำให้ผมนึกถึงในที่ที่เคยผ่านมา
น้ำตาเลียมเริ่มไหล...
โจศักดิ์บอกว่า ควบคุมน้ำตาไว้ คิดซะว่าเธอคนนั้นเองก็สูญเสียเหมือนกัน
เลียมถามโจศักดิ์ว่า สุดท้ายผมจะไม่เป็นอะไรใช่ไหมพี่
“โจศักดิ์บอกว่า เออมันต้องใช้เวลาหน่อยนะ”
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in