“แล้วจะเป็นเพื่อนไหมละ”
ผีผู้หญิงถึงกับช็อค เพราะเขาอยู่ที่ภูเขาลูกนี้มานานแสนนานและเหงามาก ถึงแม้จะมีผู้คนมากหน้าหลายตามาภูเขาลูกนี้ เขาก็ไม่เคยปรากฏตัวให้ใครเห็นเลย
โรมเริ่มมีสติและเริ่มนั่งคุยกับผีผู้หญิงบนภูเขาท่ามกลางดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าไปโดยอุปนิสัยแล้วโรมไม่ใช่คนขี้กลัว และชอบทำอะไรที่แปลกใหม่อยู่เสมอ การคุยกับผีก็อาจเป็นสิ่งหนึ่งที่โรมอยากทำตลอด
โรมได้รู้ว่าผีผู้หญิงตนนี้ชื่อ ซิก เธอเป็นผู้หญิงที่เคยพลัดตกเขาที่นี่ เลยยังไปเกิดไม่ได้เพราะยังไม่ถึงคราวตาย โรมไม่ได้รู้สึกกลัวซิกเลย เพราะเธอดูไม่น่ากลัว โรมถามซิกว่าผีนี้หิวไหมปกติกินอะไร
ซิกบอกว่า”ก็ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ บางทีก็มีคนแผ่ส่วนบุญมาให้ ก็เลยไม่ค่อยหิว หรือไม่บุญเราอาจจะมีเยอะอยู่แล้วเลยทำให้เราไม่ค่อยหิว“
โรมบอกกับซิกไปว่าเธอคงเหงาน่าดูสินะ ฉันก็เหงาเหมือนกันเราจะเป็นเพื่อนกันได้ไหม เธอดูไม่ได้น่ากลัวเลยแต่อย่ามาแบบน่ากลัวนะขอร้องละ
ซิกหัวเราะเธอมีความรู้สึกเหมือนมนุษย์อีกครั้งและซิกก็ตอบได้สิ
หลังจากนั้น ซิกก็ตามติดชีวิตโรมไปตลอด ไม่ว่าจะไปกินข้าว ไปดูหนัง โรมจะเห็นซิกตามไปด้วยตลอด แต่ตอนที่อยู่ข้างนอก โรมจะทำเป็นใส่หูฟังเพื่อคุยกับซิก คนจะได้ไม่สงสัยว่าพูดคนเดียว
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in