ผิวเนื้อเปลือยเปล่าสัมผัสกัน
ร้อนรุ่ม
เปลวไฟเต้นระริกบนริมฝีปากยามแตะต้อง
จูบนั้นปลุกเร้า
จดลงเนินเนื้อหนั่นแน่น
สตีฟโรเจอร์สไม่เคยเปราะบางเท่านี้มาก่อนไม่แม้แต่ตอนที่ยังเป็นเพียงเด็กหนุ่มผอมกะหร่องจากบรูคลิน
โทนี่สตาร์คปลดเปลื้องเขา
—ทุกความรู้สึก
“ผมไม่เข้าใจ”
สตีฟเริ่มต้น
“ทำไมใครๆถึงบอกว่าไม่ควรยุ่งกับคุณ”
โทนี่แสร้งทำท่าคิด—แสนกวนอารมณ์แบบที่ดูก็รู้ว่ากำลังหาช่องทางเปลี่ยนเรื่อง
“แหมก็อย่างที่เขาว่ากันนั่นแหละผมมันไร้หัวใจทำอะไรก็คิดถึงแต่ตัวเองไม่มีใครอยากเล่นกับไฟหรอกที่รัก”
“แต่ผมไม่คิดอย่างนั้น”
โทนี่มองเขา
ดวงตาสีน้ำตาลนั้นเต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้สตีฟนึกแปลกใจทีเดียวที่อีกฝ่ายไม่ได้ยิงคำถามทะลุกลางปล้องเหมือนอย่างทุกที
เมื่อโทนี่ไม่อยากพูดสตีฟก็จะไม่ก้าวก่าย
แล้วเขาเองก็ไม่อยากทำลายนาทีแสนสุขนี้มากนักไม่บ่อยเลยที่โทนี่จะยอมอยู่นิ่งๆให้สตีฟแตะต้องผมหยักศกที่ได้รับเป็นมรดกมาจากโฮเวิร์ดสตาร์ค
เขาสอดนิ้วมือผ่าน
ม้วนเกลียว
คลายออก
บางครั้งสตีฟจะกดน้ำหนักเบาๆลงข้างขมับเพื่อเป็นการเอาใจอีกฝ่ายบ้าง(และเพื่อให้โทนี่เลิกสนใจก้นของเขาสักที!)
ดังนั้นจึงใช้นานทีเดียวกว่าที่ประโยคนั้นจะถูกส่งต่อ
“ขอบคุณนะครับโทนี่”
เขาขยับตัวเข้าหาความอุ่นสบาย
“สำหรับอะไร”
ครั้งนี้เป็นอีกฝ่ายที่สางมือผ่านเส้นผมสีทองของสตีฟ
“ทุกอย่าง”
“เรื่องเล็กน้อย“
โทนี่วางท่า
แต่เขาสังเกตเห็นริ้วแดงจางๆที่แก้มทั้งสองข้าง
“คุณเป็นคนดีกว่าที่ตัวเองคิดนะครับดังนั้นได้โปรด—ได้โปรดอย่าดูถูกโทนี่สตาร์ค—อย่างน้อยก็ต่อหน้าผม”
อีกฝ่ายนิ่งงัน
สตีฟยิ้มก่อนตัดสินใจ
ยันตัวขึ้นเพื่อจดริมฝีปากลงบนปฏิกรณ์อาร์คเย็นเฉียบมันกะพริบถี่เป็นจังหวะราวกับจะบอกความรู้สึกของเจ้าของ
ตื่นเต้น
ตื้นตัน
เขารู้ว่านานมากแล้วที่ไม่มีใครสัมผัสได้ถึงตัวตนที่แท้จริงภายใต้เกราะเหล็กเหล่านั้น
“อย่าซนน่าแคป”
โทนี่ดึงรั้งเขาเข้าชิดใกล้ก่อนหัวเราะขับไล่อาการขัดเขินแปลกๆที่ลอยฟุ้ง
มันลอยอ้อยอิ่งก่อนสอดประสาน
อีกฝ่ายกุมมือเขาแน่นยามเรากอดก่ายแลกเปลี่ยนลมหายใจ
ชั่วขณะที่มืออุ่นร้อนของโทนี่ผละจาก
แหวนสีเงินเกลี้ยงเกลาอยู่ตรงนั้น
ที่นิ้วมือข้างซ้ายของสตีฟ
ด้วยเหตุผลบางอย่างภาพตรงหน้าพลันพร่าเลือน
“ขี้แย”
เศรษฐีหนุ่มดุเบาๆ
ก้มลงจูบซับน้ำตาขณะที่เขามุดกลับเข้าสู่อ้อมกอด
อบอุ่น
อ่อนโยน
โอ้—
นั่นไงหลักฐานว่ายืนยันว่าโทนี่สตาร์คมีหัวใจ
-end-
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in