-ฉัน-

เลือดกำเดาอุ่นๆไหลพรูออกมาจากรูจมูกข้างขวา อย่างไม่ทันตั้งตัว ทันทีที่เห็นวัตถุบางอย่างอยู่ตรงหน้าคงเพราะฉันเครียดเกินไปความดันจึงขึ้น ประหม่า พรั่นพรึง หลายอารมณ์ผสมผเสกันไปมา ฉันจึงต้องรีบดึงกระดาษทิชชู่ออกจากกล่องสีดำเงา แล้วม้วนปลายให้เล็ก ยัดเข้าไปในรูจมูก เพื่อกันไม่ให้กำเดาไหลออกมา ค่อยๆให้เลือดคลั่งข้น ซ่านซึมเข้าไปในแผ่นกระดาษสะอาดขาว ให้อณูละเอียดได้ละเลียดดื่มกินเลือดของฉันจนเต็มคราบ จนกว่ามันจะพอใจ หรืออีกฝ่ายยอมหยุดและแข็งตัวโดยดี

มือถือรุ่นล่าสุดในตอนนั้น ตอนที่เรายังคงคบกัน เขาซื้อให้ฉันเป็นของขวัญวันเกิด บัดนี้มันนอนนิ่งอยู่ตรงหน้า ฉันจ้องมองมันอยู่อย่างนั้น นานเท่าไรไม่รู้ ราวกับจะสะกดจิต ให้มันไปทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่และสำคัญยวด เพื่อตอบแทนเจ้านายของมันได้แล้ว ฉันคิดดังๆในใจ ประหนึ่งว่า มันจะลุกขึ้น ยืนตรง

โค้งคำนับ แล้วไปปฏิบัติการ ในสิ่งที่ฉันต้องการ ให้เสร็จสิ้นเสียที

บริการเก็บรอยสักของคนที่เรารัก เบอร์โทรนี้หาไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยากเย็นนัก ฉันลองกดตามหมายเลขที่เขาให้มา ก็ไม่คาดคิดว่า ที่ปลายสายจะมีคนมารับจริงๆหรอก ฉันคิดว่ามันไม่น่าเชื่อ มันเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ โลกใบนี้จะมีบริการบ้าบออย่างนี้ได้ยังไงกัน แต่มันก็บ้าพอที่จะมี และฉันก็บ้าพอที่จะใช้มัน

มองผ่านมุมคนที่ไม่เคยสัก ไม่แม้แต่คิดจะสักอย่างฉัน รอยสักหนึ่งรอย มันจะเจ็บแค่ไหน ฉันไม่อาจรับรู้ได้ แต่มันจะเจ็บเท่าความรักที่สักแต่ว่ารักของคนหนึ่ง ที่สักลงไปในหัวใจของอีกคนหนึ่งหรือเปล่า ฉันก็ไม่แน่ใจนัก แต่รอยสักที่มักง่ายนั้น ฉันบอกได้เลย ว่ายังเจ็บจนทุกวันนี้ จนวินาทีนี้ และไม่อาจลบเลือนไปจากใจได้อย่างแน่นอน

เราเจอกันที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ในเมืองตากอากาศชายฝั่งทะเลตะวันออก อาจเพราะหาดทรายสวย บรรยากาศสงบ ลมบก ลมทะเล ความมืดมิดในคืนไร้จันทร์ หรือเพราะอะไรก็ตามแต่ ทำให้ฉัน นางเอกที่เพิ่งพ้นยุคสมัยความเฟื่องฟูของตัวเองไปแล้ว โดยขยับจากบทนางเอก มาสู่บทแม่นางเอกโดยสมบูรณ์ ถึงแม้กระจกที่ฉันส่องอยู่ทุกวี่วัน มันจะค้านว่า ไม่จริง ฉันยังสาว ยังสวย พอที่จะเป็นนางเอกได้อยู่ แต่เพราะไอ้โลกโซเชี่ยลนั่นแหละ ที่กระหน่ำจิกกัดฉัน ด่าทอฉัน ไล่ตะเพิดฉัน ให้ไปเป็นแม่นางเอกได้แล้ว จนไม่มีผู้จัดคนไหน กล้าให้ฉันเป็นนางเอกอีก และนั่นก็ทำให้ฉันกลายสภาพมาเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ที่มาพักโดยไม่มีแฟนคลับล้อมหน้าล้อมหลังมากมายอีกต่อไป นับเป็นโชคดีที่ฉันได้มีเวลาส่วนตัวสักที ทำให้เอ็นจอยกับชีวิตได้อย่างอิสระมากขึ้น มากเสียจนเผลอไปเดินชนเขา เจ้าของโรงแรมที่ฉันมาพัก จนตกหลุมรักกันและกันแบบไม่ทันตั้งตัว ราวกับเครื่องบินตกหลุมอากาศขนาดใหญ่ กว่าจะรู้ตัวอีกที เครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินเรียบร้อยแล้ว และนับจากนั้น ฉันก็เป็นลูกค้าวีไอพีของสายการบินนี้เรื่อยมา

-ผม-

ให้ตายเหอะ ผมโคตรเบื่อเธอเลย เราเลิกกันมาเกือบจะสามเดือนแล้ว เธอยังคงตอแย ยังคอยโทรหาผม ผมประชุมอยู่ก็โทร ผมอยู่กับลูกค้าของโรงแรมก็โทร ผมกำลังขับรถก็โทร ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรคาใจนักหนา ถึงระรัวโทรอย่างนี้ แล้วพอบางทีผมรับสายได้ เธอเองนั่นแหละที่ตัดสายทิ้ง อย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ถ้าไม่มีเรื่องจะคุย แล้วจะโทรหาผมทำไมแทบจะตลอดเวลา ผมจะบ้าตายอยู่แล้ว ถ้าผมรู้ว่าเธอโรคจิตแบบนี้ ผมจะไม่เผลอไปคบกับเธอเลย ไม่แม้แต่จะคิดด้วย แม้ว่ามันจะเป็นเพียงช่วงสั้นๆก็ตาม

กิจการของโรงแรมตอนนี้ก็ขยับขยายเต็มที่ เติบโตอย่างก้าวกระโดด ผิดกับตอนที่คบกับเธอ มีแต่จะดิ่งลงเหว เราบอกไม่ได้หรอก บางทีคนที่เราคบ อาจมีผลกับงานที่เราทำ ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม ถ้าผมรู้ว่าคบกับเธอแล้ว ธุรกิจผมจะร่วงขนาดนี้ ผมไม่เสียเวลาคบกับดาราเพื่อหวังพีอาร์โรงแรมหรอก

แต่กับแฟนใหม่ของผม มันส่งผลไปในทิศทางตรงกันข้าม จากที่กำลังร่วง ก็พลิกฟื้นกลับมารุ่ง เธอต้องเป็นเทพีแห่งโชคชะตาแน่แท้ ผมมันซวยเองที่เผลอไปสักชื่อแฟนเก่า ตรงกลางหลัง คงเพราะตอนนั้นหลงนางเสียเต็มประดา และคิดว่าจะใช้ชีวิตเคียงคู่กันไปชั่วกาล ตลกสิ้นดี ทำลงไปได้ยังไงเนี่ย ผมอยากหัวเราะดังๆให้กับความไร้สาระในตอนนั้น จะมีใครกันที่อยู่เคียงข้างกันไปได้ตลอดชีวิต ละครน้ำเน่าดีๆนี่เอง

พรุ่งนี้ผมนัดช่างไว้จะไปลบมันออก

-ฉัน-

"ผมบอกคุณเป็นครั้งที่สิบแล้ว มีสติหน่อยสิ่ครับ ขั้นตอนมันก็ไม่ได้มีอะไรยุ่งยากมากนัก คุณก็แค่ปล่อยให้ศพนอนนิ่งไร้วิญญาณไปก่อนสัก 18 ชั่วโมง จากนั้นผมจะค่อยๆเฉือนแผ่นหนังบริเวณรอยสักของผู้ตาย ออกมา แล้วแช่ในน้ำยา ที่ผมไม่อาจเปิดเผยได้ เพราะเป็นลิขสิทธิ์ของผม รอยสักและแผ่นหนังนั้นจะได้รับการปกป้องรักษาอย่างดิบดี จนสามารถคงสภาพเดิมได้อีกนาน นานจนคุณอาจจะตายก่อนก็เป็นได้ ผมขอโทษ ไม่ได้แช่งนะ แค่อุปมาให้เห็นภาพ ก็เท่านั้นเอง จากนั้นผมก็จะเอาไปใส่กรอบรูป ในแบบที่คุณต้องการ แล้วส่งมอบให้คุณ ก็เป็นอันเสร็จพิธี เข้าใจหรือยังครับคุณผู้หญิง" แล้วฉันก็วางหูโทรศัพท์

อย่างเงียบเชียบที่สุด

-ผม-

"ได้ครับ เดี๋ยวผมไปหาคุณบ่ายโมงวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน เพราะคืนนี้ผมมีปาร์ตี้ฉลองเปิดโรงแรมสาขาใหม่นิดหน่อย ครับ รับรองไม่เมาแน่นอน จะทำตัวให้คลีนที่สุด แต่ผมว่ากึ่มๆนิดนึงมันก็ดีนะ จะได้ไม่เจ็บ เวลาใช้เลเซอร์ยิงลบลอยสักออก ต้องทายาด้วยเหรอ กว่าจะหายเป็นอาทิตย์เลยเหรอ ผมจะแต่งงานใหม่อีกไม่กี่วันแล้วนะคุณ ผมจะให้เจ้าสาวเห็นรอยสักชื่อผมกับแฟนเก่าได้ยังไง คงไม่ดีแน่ ต่อให้เธอจะเคยเห็นแบบผ่านๆตามาบ้างแล้วก็เหอะ แต่คืนวันแต่งงานผมอยากให้อดีตมันถูกลบไปให้หมด พร้อมเริ่มต้นใหม่อย่างจริงๆจังๆกับเธอสักที เอาเป็นว่า ก็ลบให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จ่ายเท่าไรผมไม่ว่า เฮ้อ รู้งี้ผมไม่น่าสักเลย หาเรื่องเจ็บตัวสองรอบแท้ๆ ยังไงก็ขอบคุณนะครับ ไว้พรุ่งนี้เจอกัน รับรองไม่เมาแน่นอน สัญญา" แล้วผมก็วางสายจากช่างที่ผมต้องฝากผีฝากไข้กับเขาอีกครั้ง

-ฉัน-

ตะปูเรือใบไม่รู้จำนวน โรยเกลื่อนพื้นถนน บนเส้นทางที่ฉันคุ้นเคยดี แทนกลีบกุหลาบสีแดงในคืนแต่งงาน เพราะครั้งหนึ่ง มันคือเส้นทางรักระหว่างฉันกับเขา และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป ฉันเพิ่งรู้อย่างแน่แท้ว่า จริงๆแล้วเป็นฉันเองนั่นแหละ ที่ไม่อนุญาติให้ใครหน้าไหน ลบร่องรอยเจ็บลึกในใจ ออกไปให้หมดสิ้นสักที แม้กระทั่งตัวฉันเอง