โดยรวมๆแล้ว ขึ้นชื่อว่าตลาด บรรยากาศการซื้อขายก็ไม่ได้ต่างไปจากที่อื่นมากเท่าไหร่ บรรยากาศก็เรื่องหนึ่ง สถานที่และการตกแต่งภายในก็อีกเรื่องหนึ่ง ที่นี่สะอาดมาก ที่พื้นไม่มีเศษซากขยะใดๆทั้งสิ้น และอีกสิ่งหนึ่งที่ฝันสังเกตเห็นในตลาดแห่งนี้คือกระเบื้องที่ปูอยู่บนพื้น ไม่มีแผนไหนเหมือนกันเลย เพราะกระเบื้องทุกแผ่นมีชื่อคนสลักอยู่ค่ะ ไม่รู้ว่าเพื่อนๆที่เดินทางมากับฝันมีใครเอะใจจุดนี้บ้างหรือเปล่า แต่ภายหลังฝันจึงรู้ว่าชื่อเหล่านี้ถูกจารึกเอาไว้เพราะพวกเขาคือกลุ่มคนที่มีพระคุณต่อตลาด เพื่อเป็นเกียรติแก่พวกเขาที่คอยช่วยเหลือและดูแลตลาดมาตลอดโดยเฉพาะช่วงที่ตลาดไพค์เพลสมีการปรับปรุงใหม่

ตลอดการเดินทางของฝันในวันนี้ ฝันพบความผิดปกติที่สวยงามอยู่หนึ่งอย่าง นั่นก็คือ ผู้คนในเมืองนี้เขาเดินถือช่อดอกไม้กันค่ะ ทั้งชายทั้งหญิงถือช่อโตๆกันทั้งนั้น จะบอกว่าซื้อไปจัดแจกันดอกไม้ที่บ้านก็คงไม่ใช่เพราะคงไม่ได้ต้องใช้ดอกไม้เยอะขนาดนั้น จะบอกว่าซื้อไปให้คนรักก็คงไม่ใช่อีกเช่นกันเพราะนี่ก็ถือกันจนจะครบทุกคนอยู่แล้ว อะไรจะไปอินเลิฟขนาดนั้น ไม่มีคนโสดบ้างหรือไง จะบอกว่าเป็นวันแม่ของเขา ก็ยังมาไม่ถึง ด้วยคิ้วที่ขมวดเป็นปมก้อนใหญ่ๆอยู่บนหน้าของเราทุกคนแล้ว ฝันต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อค้นหาคำตอบแล้วล่ะ

คำตอบที่ได้ทำให้พวกเราร้องอ๋อ เพราะวันนั้นเป็นวันระลึกถึงทหารสหรัฐฯทั้งชายและหญิงที่เสียชีวิตในสงครามค่ะ เขาเรียกว่าวัน Memorial Day หรือ Decoration Day จะจัดขึ้นทุกวันจันทร์สุดท้ายของเดือนพฤษภาคมของทุกๆปี และมันตรงกับวันนี้พอดี ผู้คนจะไปที่อนุสาวรีย์หรือสุสานเพื่อแสดงความเคารพแด่เหล่าผู้กล้าผู้ล่วงลับ อาสาสมัครหลายคนจะไปช่วยปักธงชาติอเมริกาที่หลุมศพในสุสานแห่งชาติด้วย ฝันเชื่อว่าพี่ๆทหารเหล่านั้นคงจะต้องยิ้มอยู่บนฟ้าแน่ๆ พวกเขาสิ้นใจอย่างสมศักดิ์ศรีในสมรภูมิรบ มีดินบ้านเกิดกลบหน้า และธงชาติปกคลุมร่างกาย นอนหลับอย่างสงบตลอดกาล วันนี้คนทั้งประเทศหยุดทำงานและกลับมาหาผู้มีพระคุณ ชื่อผู้มีพระคุณของพวกเขาก็ถูกฝังอยู่ในผืนดินเช่นเดียวกัน เพราะร่างทั้งหมดที่ยอมสละตัวเองนั้นอยู่ข้างล่างนั่น ทำให้ผืนดินแผ่นนี้สูงขึ้น แม้จะไม่มากนักแต่ก็เป็นรากฐานที่มั่นคงแก่ชนรุ่นหลัง ว่าแล้วเชียวท้องฟ้าวันนี้ถึงได้สดใสเปล่งประกายขนาดนี้ พี่ๆเห็นดอกไม้มากมายที่ทุกคนถืออยู่ไหมคะ มันจะไม่สวยงามเลยถ้าไม่มีพี่ๆคอยคุ้มครองดูแลรักษามันมา ให้ชาติเป็นชาติอย่างทุกวันนี้