เราตื่นมาตอนตี 3 เมื่อคืนนอนไปตอน 3-4 ทุ่ม ตื่นเช้าเพราะกลัวแต่งหน้าทำผมไม่ทัน ต้องรีดเสื้อที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวานอีก ไม่พร้อมอะไรเลยจริงๆ กว่าเราจะเก็บลูกผมไม่ให้ฟูก็ประมาณตี 5 ครึ่งถึงจะเสร็จ เราปาดเจลเยอะมาก ตอนแรกว่าจะจ้างช่างให้แต่งหน้าทำผมให้แต่เปลี่ยนใจเพราะคิดว่าเราน่าจะทำเองได้ เลยลองทำดูก่อนวันสมัครจริง 2-3 วัน (Eye liner ที่เคยเขียนไม่เป็นก็เขียนเป็นเพราะงานนี้แหละ555)

     จริงๆกะจะออกจากบ้านประมานตี 5.45 น. แต่ก็นั่นแหละกว่าจะเช็คความเรียบร้อยอะไรเสร็จก็ 6 โมงเช้าแล้ว แม่ตื่นมาทำไข่เจียวให้กินด้วย นี่นึกว่าต้องไปหาอะไรกินที่เซเว่นแล้ว แม่น่ารักแง ขอบคุณค่า ป๊าขับรถไปส่งเราที่โรงแรม Golden Tulip Sovereign อยู่แถวพระราม9 เป็นสนามรอบกรุงเทพฯ ซึ่งแน่นอนว่าคนมาสมัครเยอะแน่นอน ตอนแรกป๊าตกใจมากที่เราบอกว่าจะออกจากบ้านตอนตี 5 เพราะสัมภาษณ์มันเริ่มตอน 9 โมงเช้า แต่เชื่อหนูเหอะป๊า คิวยาวแน่555555 ระหว่างทางเราหลงกันนิดหน่อย เพราะเราบอกทางผิดฮือ ขนาดดู GPS แล้วนะ เลี้ยวผิดชีวิตเปลี่ยนเลยเพราะเป็นทางด่วน ขับตรงไปอย่างเดียว หาที่กลับรถเลยค่ะ5555

ไม่ใช่เราคนเดียวที่ตื่นเช้า 

     เราถึงโรงแรมประมาณ 6.30 น. แล้วต้องขึ้นลิฟต์ไปชั้น 3  พอประตูลิฟต์เปิดเท่านั้นแหละ คุณพระ! เจอคนต่อแถวกันเป็นแถวยาวว เยอะมาก แต่ยังไม่ใช่ต่อแถวรับบัตรคิว เหมือนต่อแถวให้เป็นระเบียบเฉยๆ เราก็ว่าเรามาเช้าแล้วนะ555 สักพักเค้าก็เริ่มแจกบัตรคิว เราได้บัตรคิวเบอร์ 275 คนเยอะมากจริงๆ แล้วก็เข้าไปรอในห้องโถง รอเวลาสัมภาษณ์ ระหว่างนั้นก็นั่งคุยกับพี่ที่นั่งข้างๆ จะได้ไม่เบื่อ

     รอบที่เราต้องเจอในวันนี้เรียกรอบ Pre-Screen หรือที่เรียกกันว่ารอบ 3 วิ เพราะใช้เวลากับกรรมการสั้นมาก ไม่เกิน 5 นาทีก็เสร็จแล้ว ซึ่งรอบนี้เป็นรอบที่เราต้องเดินไปยื่น Resume/CV ให้กรรมการ แล้วกรรมการก็จะถามคำถามเรา บางคนโดนถามเยอะบ้างน้อยบ้างต่างกัน หรือบางคนไม่โดนถามเลยก็มี สำหรับคนตัวเล็กหรือคนที่เค้ายังไม่แน่ใจ เค้าจะให้ไปเอื้อมแตะให้ดู ว่าแตะถึง 212 cm มั้ย แต่ถ้าแตะถึงแล้วก็ไม่ได้การันตีอีกว่าจะได้ผ่านไปรอบต่อไป สำหรับใครที่กรรมการยื่นกระดาษให้หรือที่เรียกกันว่า secret paper แปลว่า ยินดีด้วย คุณได้ไปต่อรอบต่อไป 

     นั่งรอสักพักพี่ที่เรารู้จักก็มาถึง พี่บอกว่าได้บัตรคิวเบอร์ 500 กว่าแหนะ ตอนที่เรานั่งรอ เรารู้ว่าเรายังไม่พร้อมเลย แต่มันก็หวังนิดนึงแหละ แต่เราพยายามคิดไม่ให้ตัวเองหวังมากไป It's ok if you don't get a secreat paper. Don't depress yourself too much. you did all your best. คิดแบบนี้ไว้เลย แบบสะกดจิตตัวเอง เพราะเราเป็นคนที่ถ้าหวังมาก ก็จะยิ่งกดดันตัวเองมาก แล้วก็ประหม่า กังวล ทำออกมาได้ไม่ดี

ถึงบัตรคิวเบอร์ 275 แล้ว

     ประมาณ 10 โมงก็ถึงคิวเรา เค้าจะเรียกรอบละประมาณ 10 หรือ 20 คนเนี่ยแหละ ให้ออกไปต่อแถวข้างนอก แล้วไปต่อแถวหน้าห้องโถงห้องนึง ซึ่งคือห้องสัมภาษณ์นี่แหละ ในห้องนั้นจะมีกรรมการนั่งตามโต๊ะของตัวเองรอบห้องอยู่กันหลายคน พอใครที่สัมภาษณ์เสร็จแล้วเดินออกจากห้องมา คนที่รอคิวอยู่หน้าห้องก็เข้าไปหากรรมการที่ว่างทันที ตอนที่มีคนเดินออกมาจากห้องแล้วในมือมีกระดาษอยู่ เรานี่ตื่นเต้นไปด้วยเลย

     พอถึงตาเรา เราเดินเข้าไปหากรรมการ (ยืนสัมภาษณ์) และตอนยื่น resume เราก็เป็นคนทักทายกรรมการก่อนเลย จากนั้นกรรมการก็ทักเรากลับ

Recruiter: How are you today?

Me: I’m good. Actually, I’m so excited to be here.

Recruiter: Is this your first time?

Me: Yes, it’s my first time coming here.

จากนั้นกรรมการก็เริ่มถามคำถาม

Tell me about your work experience

Why do you want to be a cabin crew?

Have you ever traveled abroad before?

     เรารู้ตัวเลยว่าตื่นเต้นมากก ตอบคำถามสั้นมากด้วย แล้วกรรมการก็ให้เราไปเอื้อมแตะ 212 cm แตะแบบมองด้านบนว่าถึงมั้ย เอื้อมแตะทีละข้างตามคำสั่งของเค้า ซึ่งเราแตะไม่ถึง รู้สึกได้ว่ามันสูงมากก กรรมการให้เราเอื้อมแตะหลายรอบอยู่เหมือนกัน แต่เรายังไงก็ไม่ถึง ตอนเราฟังคำสั่งเค้าไม่รู้เรื่อง เค้าดูอารมณ์เสียนิดนึงด้วยนะ T__T เค้าพูดว่า I would say no ละอะไรอีกไม่รู้ ละพอเดินกลับไปหาเค้า เค้าก็พูดต่อว่า Unfortunatately... you almost get there.... ตอนนั้นเราจับใจความได้แค่นี้ เหมือนสมองมัน blank ไปเลย555 เราก็ thank you ยิ้ม แล้วเดินออกจากห้องมา ถามว่าเสียใจมั้ย เสียดายมากกว่าแบบ you almost get there อ่ะ อีกนิดเดียวเท่านั้น ไม่เป็นไร รอบหน้ามาใหม่ต้องดีกว่าเดิม

Lesson Learned

     เราต้องฝึกตอบคำถามให้มากกว่านี้ เพราะแม้ว่าเราจะคิดคำตอบไว้แล้ว จะเป็นคำตอบที่ยาวหรือดูดีแค่ไหน แต่ถ้าพอถึงวันจริงเราไม่สามารถพูดออกมาได้ ก็คือจบ เพราะฉะนั้นไปฝึกพูดมาเยอะๆ แล้วก็ไปฝึกยืดตัวให้เอื้อมแตะถึง 212 cm ด้วย สารภาพว่าเรามัวแต่กังวลกับการตอบคำถามสัมภาษณ์ ไม่ได้ห่วงเรื่องเอื้อมแตะเล้ยย ฮึ่ยย

การสมัครแอร์ฯครั้งแรกของเราก็จบลงตรงนี้แหละ มาครั้งหน้าหวังว่าเราจะไม่ตื่นเต้นแบบนี้อีกนะ555

ด้วยรัก

Justtakenote