ย่ำอยู่ที่เดิมมา   4 ปี

เพื่อนด่าว่าโง่มา     4 ปี

แต่...สุดท้ายเราก็ยังอยู่กับคนนี้มา 4 ปี 

      อยู่ดี ๆ วันนึงก็อยากอยู่คนเดียวสะงั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเราอยู่ในจุดที่อิ่มตัวกับคนรักหรือเราเองแม่งโครตจะเบื่อกับที่ต้องอยู่วงจรนี้กับมันกันแน่วะ ถามตัวเองตลอดเมื่อไหร่พอ ? สุดท้ายก็เหมือนได้ยินเสียงในหูบอกว่า เขาไม่ได้ทำอะไรผิดนะ ไม่เสียดายเวลาเหรอตั้งหลายปีทีเดียวนะ แต่ทำไมหูอีกข้างก็บอกว่าถ้าเบื่อขนาดนี้อยู่คนเดียวแล้วไปใช้ชีวิตให้สุดสไตล์คนโสดเถอะหล่อน !! 

นั่นสินะ ทำไมคิดไม่ออกสะทีว่าเราต้องการอะไรกันแน่จากคนรัก ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดจริงๆ 

คิดไม่ตกหว่ะ หรือเราแค่เมนส์มาวะ 

บ้า

เมนส์มาก็ไม่น่าขนาดนี้มั้ยวะ

คิดสิคิด..

ก็แค่อยากอยู่เดียวขึ้นมา ทำไมต้องหาเหตุผลมากมายมารองรับด้วยวะ ก็อยากอยู่เดียวเฉยๆ มันยังไม่แคร์แกเลย แกจะยังแคร์ความรู้สึกมันทำไม ?

ขนาดตัวมันเองยังไม่รักตัวเอง ทำร้ายตัวเองด้วยอะไรต่อมิอะไรมากมาย แล้วมันจะดูแลเราในอนาคตได้เหรอ ให้อภัยมากี่คั้งแล้ว มีสติสักที

อยู่คนเดียวอาจจะทำให้ชีวิตแกดีกว่านี้ก็ได้นะเว้ย 

ไม่ได้อยากมีใครใหม่สักหน่อย..

แค่นั้นเอง