> พูดแบบคนสัจจริงและขอยอมรับว่าเป็นแฟนคลับวงนี้แน่แท้ 100% แต่ก็ไม่ได้เข้าข้างหรืออัดฉีดซะมากมายเหมือนชาวบ้านชาวช่องที่เป็นแฟนคลับเหมือนกันแต่สิ่งที่รู้สึกให้การตอบรับและสมัครใจเป็นแฟนคลับของวงนี้อย่างแน่แท้คือศักยภาพที่เต็มไปด้วยคุณภาพคับแน่นและสไตล์แนวเพลงฉูดฉาดผสมผสานกับความเป็น hip-hop dance ลายเซ็นชัดเจนแจ่มแจ้งที่แค่ฟังเพียง 10 วินาทีก็รู้ทันทีหรือ performace ที่สามารถสะกดสายตาทุกคนบนเวทีให้หันมามองได้ว่านี่แหละคือ ATEEZ(เอทีซ) เรียกได้ว่าสร้างความประทับใจให้กับเหล่าสาวกชาวเคป็อบไม่น้อยเลยทีเดียวจากทั่วทุกมุมโลกภายในระยะเวลาไม่ถึง 3 ปี แต่มีหนึ่งสิ่งที่อยากบอก(คงใช้คำว่าความในใจได้เลยแหละ)หลังจากติดตามมาตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา กลับกลายเป็นว่าในมุมมองของเอทีซที่มันควรไปในทิศทางแห่งความก้าวหน้าเริ่มไม่ใช่ในแบบฟอร์มที่ปูทางมาตั้งแต่เริ่มต้นซะแล้วสิ

> ไม่รู้ว่าความตั้งใจของโปรดิวเซอร์อย่างตาลุง EDEN(อีเดน) พยายามให้เอทีซไปในทิศทางไหนกันแน่เพราะตั้งแต่เริ่มต้น story ตัวใหม่อย่าง ZERO : FEVER เหมือนทุกอย่างเริ่มไม่ใช่สิ่งที่เป็นเอทีซต้นแบบขนานแท้ จากคนที่กล้าหยิบ storytelling ต่างๆจากหนังดังหลายเรื่องมาเล่าเรื่องให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของเพลงในสไตล์ของวงทั้ง Alice in the Wonderland หรือ INCEPTION ที่เป็นทั้งชื่อซิงเกิ้ลโปรโมทในพาร์ทแรกของไตรมาสใหม่นี้มาผสมสานกับซาวนด์อิเล็กโทรนิกส์-ฮิปฮอปแดนซ์ในแบบของเอทีซได้แนบเนียบ อีกทั้งใน PART.1 เราได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดจากความเป็นวัยรุ่นสูตร coming of age ที่พยายามตามหาความสุขเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ต่อไป การปลอบประโลมใจอย่าง FEVER ที่เป็นไตเติ้ลแทร็คกลับสรุปเรื่องทั้งหมดไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ เมื่อความเจ็บปวดมันไม่สามารถหายไปจากโลกใบนี้ได้ แรงผลักดันจากสิ่งรอบข้างต่างๆสอนเราต้องเรียนรู้เพื่อที่จะได้เติบโตขึ้นและเข้าใจถึงความเจ็บปวดในอดีตที่ผ่านมา ท้ายที่สุดก็ต้องปล่อยวางให้มันเป็นบทเรียนที่สำคัญอีกหนึ่งอย่างในชีวิตของตัวเอง ตบท้ายด้วย One Day At The Time มองโลกในแง่ดีเผื่อสักวันมันจะมีเวลาที่ดีบ้าง แนวคอนเซ็ปของอีพีอัลบั้มพาร์ทแรกมันออกมาสมบูรณ์แบบโดยไม่ต้องไปคว้าแรงจูงใจหรือหยิบยืมงานสตอรี่เก่าๆมาเป็นตัวช่วยให้ผลงายออกมาถูกที่ถูกทางของมันด้วยซ้ำไป

> แต่มิวายลุงแกก็ยังยืนกร่านที่จะทำมันต่อ!! การกลับมาของ PART.2 ขอสารพภาพตรงนี้เลยว่า ไม่ได้รู้สึกถึงเนื้อหาที่มันต่อเนื่องจากเดิมเลยด้วยซ้ำ นึกภาพตามเหมือนเราเห็นพวกวัยรุ่นก๋ากั่นโอ้อวดไปเรื่อยตามประสาผู้ชายแมนๆสาดพลังบวก(ไม่ใช่ในแง่ดีสักเท่าไหร่) เพียงแต่เพิ่มความเป็นแฟนตาซีลดละความเป็นเรื่องราวที่มนุษย์เข้าถึงได้ในสูตร PART.1 แต่ความเป็นแฟนตาซีก็ไม่ได้นำพาให้ผลลัพธ์ในพาร์ทนี้ดูยกระดับขึ้นมาเลยจริงๆ