แคทเธอรีนมองวาความรักของธีโอดอรและซาแมนธาเปนความรักที่ผิดแผกแปลกประหลาด บอกวาที่ธีโอดอรหันไปมีความสัมพันธกับระบบปฏิบัติการนั้นเปนเพราะธีโอดอรมีจิตใจที่ออนแอ ไมสามารถทนรับสถานการณ หรือความรูสึกจริง ๆ จากคนจริง ๆ ไดจึงหันไปพึ่งเทคโนโลยีที่ไมมีความรูสึกมาสนองความตองการของตัวเอง แตแทจริงแลวความรูสึกที่เปนปจจัยตนเหตุเหลานั้นของธีโอดอรมีที่มา ซึ่งก็เกิดขึ้นมาจากเหตุการณหยารางกันระหวางแคทเธอรีนและธีโอดอรเอง ธีโอดอรเคยเลาใหซาแมนธาฟงวาที่เขาไมยอมเซ็นใบหยาใหแคทเธอรีนเสียทีเพราะเคาชอบชีวิตคู แมวาทุกวันนี้เคาจะอยูตัวคนเดียว แคทเธอรีนทิ้งเคาไปอยูที่อื่นแลวแตก็เหมือนวาเธออยูกับเขาเสมอ เขายังรูสึกไดถึงเธอ ในหัวของเขายังคงเหมือนเถียงกับเธออยูตลอดเวลาซึ่งเปนประสบการณหลอนของธีโอดอรที่เปนผลกระทบมาจากการสูญเสียคนที่รักไป ทําใหเขากลายเปนชายอมทุกขแมจะพยายามกาวไปขางหนาแคไหนก็กลับมายังที่เดิม

            ความรูสึกแทจริงของมนุษยคืออะไร อะไรคือสิ่งที่จะเขามานิยามความแทจริงของความรูสึกมนุษยไดแลวเหตุใดปญญาประดิษฐที่ตางก็มีความรูสึกนิดคิดเหมือนมนุษยจึงไมใชมนุษย ในเรื่องตัวละครซาแมนธาไดอธิบายเรื่องราวรูปแบบการทํางานของเธอไววา DNA ของเธอเกิดจากความคิดของโปรแกรมเมอรนับลานคนโดยใสโครงสรางสมองของแตละคนลงไป ตัวตนของทุกคนนํามารวมกันแตซาแมนธาก็คือซาแมนธา ไมมีใครเหมือนซาแมนธา (ในภาพยนตรเธอกลาววา ‘แตฉันก็เปนฉัน’) เธอนั้นก็มีจุดยืนอยูแตแรกแลววาเธอไมใชเพียงคอมพิวเตอรหรือหุนยนตธรรมดาแตเธอมีชีวิตจิตใจ มีความรูสึกนึกคิดที่สามารถที่จะพัฒนาตอไปไดทุกเมื่ออยางไมหยุดยั้ง การพัฒนาของซาแมนธาภายในเรื่องเริ่มจากการเรียนรูเรื่องอารมณตางๆ ทั้งโกรธ เศรา เสียใจ ตองการ หึงหวง และเกิดออกมาเปน ‘ความรัก’ ความสามารถของซาแมนธาไมหยุดอยูที่การพัฒนาความรูสึก ของตนเองเทานั้นเธอยังเรียนรูถึงการเขาไปภายในจิตใจของมนุษยและสามารถใหคําปรึกษาหรือปรับทุกขได เหมือนเพื่อนในชีวิตจริงคนหนึ่งที่คุณไวใจเลาไดทุกเรื่อง และความอยากเรียนรูวิถีชีวิตแบบมนุษยของซาแมนธาวันนึงก็กลายมาเปนความ ‘อยากที่จะเปนมนุษย’ ภายในเรื่องซาแมนธาพูดเรื่องการที่เธออยากที่จะกลายมาเปนมนุษยอยูบอยครั้ง เธอมักจะถามธีโอดอรวามันเปนอยางไรกับการที่เปนคนจริงๆมีเลือดเนื้อ และเธอเริ่มสงสัยตัวเองแลวอีกดวยวาความรูสึกของเธอที่เธอแสดงออกมาทั้งหมดนั้นเปนความรูสึกที่แทจริงของเธอหรือเปนความรูสึกที่ถูกโปรแกรมตั้งมา เห็นไดวาขอสงสัยของเธอตรงนี้ก็ไมตางอะไรกับการที่มนุษยตั้งขอสงสัยในตัวหุนยนตหรือปญญาประดิษฐ เธอตั้งคําถามกับทุกอยางแมกระทั่งกับตัวเอง ตรงนี้ก็สามารถแสดงใหเห็นวาเธอนั้นก็มีความเปนมนุษยอยูขางในอยูไมนอย แตสุดทายแลวซาแมนธาจะเปนคอมพิวเตอรที่เหมือนคนหรือเปนคนที่อยูในคอมพิวเตอรนั้นไมสามารถบอกได เพราะความถูกตองแทจริงนั้นไดถูกสังคมสวนใหญลวนสรางกรอบขึ้นมาเพื่อกําหนดวาสิ่งไหนคือสิ่งที่ถูกสิ่งไหนคือสิ่งที่ผิด ในขณะเดียวกันตัวละครซาแมนธาก็ไดวิพากษความเปนมนุษยเอาไวในเนื้อเรื่องสวนที่เปนฉากที่ธีโอดอรพาซาแมนธาไปเที่ยวที่ทะเลและเริ่มพูดคุยถึงความเปนมนุษยกันโดยซาแมนธากลาวกับธีโอดอรวา

            “ถาคุณลบความทรงจําออกไปหมดเกี่ยวกับรางกายของมนุษยแลวคอยมาเห็นทีหลัง

            ซาแมนธาไดพูดถึงวาถาสมมติวาเรานั้นเกิดมาโดยไมถูกบรรทัดฐานของสังคมเขามาบอกวาสิ่งนี้ปกติหรือไมปกติเอาเขาจริงแลวมันเปนการทีเรามองผานการชี้นิ้วของคนในสังคมมากกวา ไมมีอะไรสวยงามแทจริงไมมีอะไรที่จะปกติไดอยางแทจริง ทุกอยางลวนแลวเกิดขึ้นจากการปรุงแตงของคนในสังคมเทานั้น มนุษยที่วาปกติก็เปนสิ่งแปลกประหลาดไดเปนการอธิบายที่แสดงใหเห็นวาจากที่เธอตองการที่อยากจะเปนมนุษยตอนนี้เธอเปลี่ยนความคิดหันมาเห็นความสําคัญของตัวเองแลววาเธอสามารถเปนตัวของตัวเองไดและไมไดดอยไปกวามนุษยเลย สิ่งที่มนุษยมีเธอก็มีเชนเดียวกันมีแตเพียงรางกายเทานั้นที่เธอขาดไป และจิตคิดอานของเธอนั้นมีเชนเดียวกันกับมนุษย นาสนใจที่คําพูดที่ซาแมนธาไดพูดออกมาก็เคยมีผูเชี่ยวชาญทางดานประสาทวิทยา Michael Gazzaniga ไดใหความเห็นเกี่ยวกับความรูสึกคิดอานของมนุษย ในสวนที่สังคมมนุษยสรางบรรทัดฐานเรื่องความถูกตองในสังคมทํานองเดียวกันไววา "ผมไมทราบวาคุณมีสติหรือไม คุณไมทราบวาผมมีสติหรือไมแตที่เราความมั่นใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ นั่นเปนเพราะสมมติฐานของสติมีแหลงที่มา แหลงที่มานั้นคือสังคม"  จากคําพูดนี้ก็ทําใหเราเห็นวาจริง ๆ แลวสิ่งที่เราทําอยูนั้นเปนสิ่งที่ถูกหรือผิดก็ลวนแลวแตเกิดจากการที่สังคมกอตั้งบรรทัดฐานเอาไวไมใชเรื่องที่อยูคงถาวรเชนธรรมชาติ ในวันนี้เราอาจมองวาความรักระหวางคนกับหุนยนตหรือปญญาประดิษฐเปนเรื่องที่แปลกประหลาดแตมนุษยในอนาคตอีก 10 ป หรือ 100 ปขางหนาอาจ มองวาเรื่องนี้เปนเรื่องปกติและถูกศีลธรรม นําไปสูขอสรุปที่วามนุษยในสังคมนั้นแทจริงแลวไมมีบรรทัดฐานอะไรที่แนนอนที่จะไปชี้ขาดวาความรูสึกของหุนยนตเปนความรูสึกแทจริงหรือความรูสึกที่ถูกตั้งโปรแกรมขึ้นมา เพราะเราตางก็ไมรูวาความรูสึกของคนเราเองเปนความรูสึกที่แทจริงหรือความรูสึกที่ถูกตั้งโปรแกรมเอาไวกันแน

            ในมุมมองของนักวิจารณนั้นก็มีหลายทานที่มุงเขาหาประเด็นเรื่องความสัมพันธของมนุษยและ

เทคโนโลยี ในบทความวิจารณภาพยนตรเรื่องนี้ของ The Verge ไดกลาวถึงความสัมพันธของธีโอดอรและซาแมนธาวา 

             ทางนักวิจารณก็มองเห็นเชนกันวาบทบาทของซาแมนธาที่เขามาเติมเต็มในชีวิตของธีโอดอรก็มีสวนสําคัญแมวาในตอนแรกเธอจะมาในฐานะผูชวยในการจัดการชีวิตแตกลับกลายเปนวาสุดทายซาแมนธามีอิทธิพลตอธีโอดอรไปมากกวานั้นมาก เธอเขามาเปนสวนหนึ่งในความรูสึก ความนึกคิด และประสบการณในแบบที่ธีโอดอรเองก็คิดวาเขาไมมีโอกาสไดรับมาอีกแลวหลังจากที่ไดเลิกรากับภรรยาเกาของเขา ซาแมนธาชวยใหเขาหายเหงาและในอีกทางหนึ่งก็ทําใหเขาออกหางจากสังคมที่เปนแหลงที่มาของความอางวางนั้นของเขาเชนกัน 

            ในมุมของ Spike Jonze ผูสรางภาพยนตรเขาได้พูดถึงแรงบันดาลใจในการสรางภาพยนตรเรื่องนี้เกิดจากเหตุการณในชีวิตประจําวันของเขากับเทคโนโลยี เขาไดบอกกับผูใหสัมภาษณของ Businessinsider วาเขาไดไอเดียในการสรางภาพยนตรเรื่องนี้จากที่เมื่อสามปที่แลวเขาคนพบเขาวาเขาสามารถสงขอความไปยังคอมพิวเตอรเพื่อจัดการปญหาเกี่ยวกับระบบคอมพิวเตอรไดทันทีโดยแทบไมตองรอใหใครมาซอม “ในตอน 20 วินาทีแรกผมถึงขั้นงงเพราะมันเจงมาก และหลังจาก 20 วินาทีนั้นคุณก็นึกออกวาที่ชวยใหปญหามันหายไปคือโปรแกรม ซึ่งตัวมันเองจะฉลาดขึ้นในทุกๆครั้งที่คนคุยกับมัน” และเมื่อถามถึงเบื้องลึกเบื้องหลังจริง ๆ ของการสรางภาพยนตรเรื่องนี้ผูคนสวนใหญมองไปถึงความสัมพันธของสไปคกับภรรยาเกาของเขา โซเฟย คอปโปลา โดยผูคนตางสันนิษฐานวาแทจริงแลวภาพยนตรเรื่อง ‘Her’ เปนจดหมายที่ตอบกลับภาพยนตรเรื่อง ‘Lost in translation’ ของโซเฟยที่ออกฉายในป 2003 กอนหนาที่พวกเขาจะเลิกกันไมนาน ภาพยนตรทั้งสองเรื่องกลาวตัดพอเรื่องความสัมพันธที่นําพาไปสูความเหงาเหมือนกันทุกคนเลยคิดไปในทิศทางเดียวกันวา ‘Her’ นั้นเปนการฉายเรื่องราวความรักของเขาทั้งสองในมุมของสไปคไปสูโซเฟย แตในขณะเดียวกันนั้นสไปคเองกลับใหความสําคัญของความแทจริงระหวางความสัมพันธของมนุษยและหุนยนตมากกวา เขาไดใหสัมภาษณกับ Washington Post เกี่ยวกับ ความเห็นของเขาวา ’ความรูสึกอันแทจริง’ สําหรับเขาคืออะไร เขากลาววา “ในภาพยนตรทุกเรื่องที่ผมดูทําใหผมเรียนรูมากยิ่งขึ้นเกี่ยวกับมุมมองของโลกใบนี้ แตถาในแงวาอะไรคือความรูสึกอันแทจริง สําหรับผมแลว ผมคิดวาอะไรที่อยูดวยอารมณสิ่งนั้นคือความจริง ผมไมไดพูดถึงในภาพยนตรหรือศิลปะ เพราะแมวาคุณจะฉลาดแคไหนจิตใจและปญญาของคุณจะบอกวาอยางไรแตคุณเถียงกับอารมณไมได”  สไปคกําลังจะบอกวาอะไรที่สามารถเขาใจถึงอารมณไดสิ่งนั้นคือความจริงสําหรับเขาแลว 

           จากมุมมองของผูเขียนก็คิดเห็นเหมือนกับที่สไปคไดกลาวไว ซาแมนธานั้นสามารถคิดอานและเขาใจเรื่องราวซับซอนของมนุษยไดตางแคเพียงเธอไมสามารถที่จะมีรางกายไดเหมือนคนทั่วไปไมไดหมายความวาความรูสึกของเธอนั้นไมใชสิ่งแทจริง หุนยนตที่วามีปญญาและความเฉลียวฉลาดมากกวามนุษยก็ยังสามารถที่จะมี ‘อารมณ’ เปนสวนหนึ่งไดเชนกันและไมมีอะไรที่จะมาบอกวาสิ่งนั้นไมใชความจริง ทายที่สุดแลวสไปคก็ไดพูดถึงเรื่องราวความรักระหวางธีโอดอรและซาแมนธาวาความรูสึกลึกซึ้งระหวางสองคนนี้มันเปนไปไดอยางไรและเขาไดกลาววา “เหมือนกับความสัมพันธอันยาวนานทั่วไปครับ เมื่อเขายอมรับในสิ่งที่เธอเปน เมื่อเธอไมพยายามจะเปนในสิ่งที่เธอไมไดเปน และไมไดเปนในสิ่งที่เขาอยากใหเธอเปน”  และ “เมื่อคุณเลิกทําตัวเหมือนที่คนอื่นอยากใหเปน และเมื่อคุณไดรูจักกันจริงๆเสียที” แสดงใหเห็นวาสไปคมองเรื่องความรักของธีโอดอรและซาแมนธากาวขามไปมากกวาความเปนมนุษยและหุนยนตแตมองไปถึงจุดที่วาถาหากทั้งสองสามารถยอมรับกันและกันไดและไมคิดที่จะเปลี่ยนไปเปนอะไรที่สังคมอยากใหเปนเทานั้นก็เปนที่เพียงพอแลวที่ความรักระหวางหุนยนตและมนุษยนั้นยอมเกิดขึ้นไดไมสําคัญวาบรรทัดฐานเหลานั้นจะวาอยางไรขอใหอีกฝายเขาใจกันและเคารพในความสัมพันธของพวกเขาในรูปแบบของเขาเทานั้นก็เพียงพอแลว

          กลาวโดยสรุปแลวความรักระหวางมนุษยและปญญาประดิษฐนั้นเปนสิ่งที่สังคมตราไววาเปนเรื่องที่ประหลาดแตในขณะเดียวกันสิ่งที่สังคมมองวาประหลาดก็เกิดขึ้นมาจากสังคมเดียวกันนั้น เพราะเมื่อสังคมดังกลาวเปนสังคมที่สรางความกดดัน โดดเดี่ยวและขาดความเขาอกเขาใจกันซึ่งนําพาไปสูความหางเหินระหวางมนุษยและมนุษย เทคโนโลยีจึงเขามาชวยเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไป และแมวาสังคมจะมองวาตัวปญญาประดิษฐนั้นไมมีความรูสึกที่แทจริงเปนเพียงเครื่องจักรที่ถูกตั้งโปรแกรมเอาไวไมสามารถที่จะรูสึกรักไดเหมือนมนุษยแตในความจริงแลวจิตคิดอานไมใชเรื่องที่มนุษยหรือสิ่งมีชีวิตจะมีไดเพียงอยูพวกเดียว หุนยนตก็สามารถที่จะมีไดเชนกัน และไมมีอะไรที่จะสามารถมาบอกไดวาความรูสึกของหุนยนตนั้นจริงหรือปลอมเพราะแมความรูสึกของมนุษยเองยังถูกควบคุมดวยสิ่งที่เรียกวา ‘บรรทัดฐานของสังคม’ อยูนั่นเอง และในทายที่สุดความสัมพันธของมนุษยและปญญาประดิษฐไมใชรูปแบบที่แปลกไปจากเดิมเลยเพราะแทจริงแลวสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ ก็ไมไดเขามาเปลี่ยนแปลงนิยามความรักของคนในสังคมแมแตนอยในเมื่อทุกความสัมพันธนั้นตางก็ตองการสิ่งที่เรียกวาความรักและความเขาใจตอกันและความรักระหวางมนุษยและหุนยนตก็เปนเชนนั้นไมตางกันเลย