ดุสิตาที่ได้รับสัญญาณการเรียกของลานุโดยการปาก้อนหินจากข้างล่างขึ้นมาที่หน้าตาหยุดอยู่ที่ริมหน้าตามองลงมาด้านล่างที่มีลานุแต่งตัวเป็นตัวตลกอยู่ข้างล่าง

“ท่านตาค่ะ”นมเรียกดุสิตาว่าท่านตาอีกครั้ง

“ปล่อยไปก่อนค่ะหนูก็อยากรู้เหมือนกันว่าครั้งนี้จะมีมุขอะไรมาใหม่มั้ย?” ถูกต้องนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลานุต้องมาง้อดุสิตา ครั้งแรกที่เกิดขึ้นนั้น มันนานมาแล้วตอนที่ทั้งสองยังเป็นเด็กเล็กๆลานุแกล้งดุสิตารุนแรงเกินไปทำให้ดุสิตาเกิดอาการบาดเจ็บ เล็กน้อยแต่ดุสิตาแสดงความเจ็บปวดออกมารุนแรงและสมจริงลานุใช้ทุกวิธีที่เด็กจะคิดได้มาขอโทษดุสิตาและสุดท้ายลานุก็ชนะดุสิตาในศึกของการง้อด้วยการเล่นมุข

“ตา” ลานุเรียกดุสิตาที่อยู่ชั้นบน

“วันนี้นุมีเรื่องจะมาเล่า”
“ถ้าตาอยากฟัง ตาอยู่ที่เดิมนะ อย่าขยับไปไหน” ดุสิตาก็ไม่ขยับไปไหน อยู่ที่ริมประตูนั้นแหละ

“เป็นเรื่องจริง ที่นุไม่ชอบกินหนอนเพราะว่าหนอนมันมีค่ามาก”

“ทำไมนะหรอ”

“นุไม่กล้ากินหรอก”

“เพราะว่านุจะเก็บหนอนนั้นไว้ให้ตากินคนเดียว”ดุสิตาฟังเสร็จก็ทำท่าจะเดินหันหลังกลับไปทันที

“ตา.. อย่าพึ่งๆๆๆ” ลานุรีบตะโกนบอกสงสัยอันนี้จะไม่ผ่าน มุขนี้บอกเลยว่า ถ้าสอบ ก็คือสอบตก

“ตา” ลานุเริ่มลองใหม่

“ตา ตายกมือขึ้นตามนุนะ”ดุสิตายกมือขึ้น

“ตาเอามือลงบนหัว” ดุสิตาทำตาม

“ตารู้มั้ย ตามีอะไรอยู่?”ดุสิตาส่ายหน้า

“ตามีผมอยู่ไง ฮาฮาฮา”ดุสิตารีบเอามือลงจากหัวแล้วรีบกลับหลังหันทันที พร้อมมุมปาก เล็กน้อย

“ตา ตา...” ลานุเรียกดุสิตาดุสิตาก็กลับมาอยู่ที่ริมหน้าต่างลานุที่อยู่ด้านล่างส่งสัญญาณให้นมนำอุปกรณ์เข้ามา

“ตา ตาดูนี่นะ” ดุสิตาชะเง้อดู

“ในนี้มีถังน้ำอยู่2ถังตาเลือกมาว่าเอาถังน้ำฝั่งไหน?” ดุสิตาชี้นิ้วไปที่ถังฝั่งซ้าย

“ฝั่งซ้ายใช่มั้ย ได้นั้นนุจะเก็บถังฝั่งซ้ายไว้นมเอาถังฝั่งขวามา” ลานุบอกนม นมยกถังน้ำนั้นขึ้นเหนือศีรษะของลานุ

“1 2 3” ลานุนับเลข

“ตู้มๆๆเสียงน้ำที่เย็นอยู่ในถังที่ตกลงบนตัวของลานุ ลานุตะโกนร้องเสียงดังด้วยความเย็นของน้ำและการตอบสนองต่อสิ่งเร้าของลานุนอกจากนั้นแล้ว น้ำที่ตกลงบนเสื้อของลานุนั้นมันซึมลงบนเสื้อของลานุซึ่งในนั้นปรากฏรอบใบหน้าเล็กๆที่ยิ้มแย้มน่าตลก จมูกเล็กๆตาใหญ่ๆ ที่อยู่บนลำตัวของลานุ ดุสิตาเมื่อเห็นของเอามือบนปากด้วยความตกใจ

“ตา” ลานุเรียกตาอีกครั้ง

“นุเข้าไปได้ยัง” ลานุถามคำถาม

“แค่ตาไม่ตื่นและนุอยากมาเข้าห้องนุถึงขนาดทำอย่างนี้เลยออ?” ดุสิตาถามกลับ

“ก็ถ้าไม่ยอมให้เข้ารอบหน้าเดี๋ยวแก้ผ้าวิ่งรอบวังเลย เอาดิ”ทั้งสองตอบโต้บทสนทนาและจบลงด้วยรอยยิ้มที่อยู่บนหน้าของทั้งลานุ ทั้งดุสิตาทั้งนมที่อยู่ข้างล่าง ทั้งนมที่อยู่ข้างบน นมทั้งหมดดีใจที่เห็นทั้งสองมีความสุขหลังจากเหตุการณ์เมื่อวาน

“นม” ดุสิตาเรียกนม

ส่วนสอหลังจากที่ถูกทิ้งให้อยู่หน้าประตูวังท่ามกลางสายฝนท่านลานุสั่งให้นมพาตัวสอที่อยู่หน้าวังกลับไปที่บ้าน สอที่ตื่นนอนมาอยู่ในสภาพที่ร่างกายแห้งจากการถูกเช็ดตัวเสื้อผ้าเปลี่ยนหมด และอยู่บนเตียงนอน ในบ้านของตัวเอง

“ตา ตา” สอพึมพำกับตัวเอง

“ไอ้สอ” หินเดินเข้ามาในห้องนอน

“มึงว่ากุควรเปิดใจจริงหรอว่ะ”

“ถ้าถามกุ กุก็จะตอบว่าใช่” หินตอบตรงๆ

“จริงนะ ตาบอกว่ากุควรเปิดใจ”

“ตาบอกว่ากุควรเปิดใจให้กับน้องมึง”สอพูดตรงๆเหมือนกัน

“ไอ้ไม้อ่านะ” หินตกใจ

“มึงจะตกใจทำไม เมื่อวานมึงก็พูดกรอกหูกุตลอดไม่ใช่หรอไอ้ไม้ดีอย่างงั้น ไอ้ไม้ดีอย่างนี้ มึงจะตกใจทำไม?”

“กุตกใจที่ตาพูดเองตาบอกปะว่าเพราะอะไร”

“ตาบอกว่า ตาอยากให้กุมีความสุข”

“ทำไมตาบอกกุอย่างนั้นว่ะมึงบอกกุได้ปะว่ะว่าทำไม” สอถามอย่างสงสัยจริงๆ

“กุก็ไม่รู้เหมือนกันหรือว่าไอ้ตามันจะเริ่มรักท่านนุว่ะ” หินบอกถึงความเป็นไปได้

“พอไอ้สัส” สอรีบตัดบท

“กุไม่สนห่าอะไรทั้งนั้นแหละกุจะไปวิ่ง” สอลุกออกจากเตียงและเปลี่ยนเสื้อผ้า

“มึง วิ่ง ตอนนี้เนี่ยนะเดี๋ยวก็ล้มหรอก พระอาทิตย์อยู่กลางหัวมึงเนี่ย” หินพยายามแบรก

“ไตรมรนะ” สอพูดออกมาแล้วออกไปหน้าบ้าน

“พี่สอค่ะ” กล้วยไม้รอสออยู่ที่หน้าบ้าน

“ผ้าเช็ดเหงื่อค่ะ”กล้วยไม้ยื่นผ้าขนหนูให้สอ

ตลอด2ปีที่ผ่านมานี้สอและดุสิตาต่างเจอกับคนที่รักทั้งสองอย่างมากกล้วยไม้คอยดูแลสออย่างดีทั้งเรื่องอาหารการกิน สุขภาพ ความแข็งแรงให้พร้อมที่สุดในการสอบไตรมรนะ ส่วนลานุและดุสิตานั้นก็สนิทกันมากขึ้นต่างออกไปจากเมื่อ2ปีที่แล้วอย่างมากไปดูนกดูไม้ กินอาหารด้วยกันนับครั้งไม่ถ้วนชีวิตทั้ง4คนดูมีความสุขอย่างที่ไม่มีใครคาดเดาได้

“ณ บัดนี้ สมเด็จ ชริตากร ลานุ วรสัตติได้มีพระชนม์ 18 พรรษาซึ่ง พระองค์มีพระประสงค์ที่จะปฏิบัติราชการอย่างเต็มความสามารถปวงข้าพระพุทธเจ้า จะจงรักภัคดีต่อ สมเด็จ ชริตากร ลานุ วรสัตติ และท่านหญิงดุสิตาศักดิธรรม  จนกว่าชิวิตของปวงข้าพระพุทธเจ้าจะหาไม่”ภาคีกล่าวนำขุนนางทั้งหมด ถวายความเคารพ

ดุสิตาที่มีอายุเพิ่มขึ้นสองปีมีความเป็นคุณหญิงในวังมากขึ้น ทั้งรูปร่างที่มีทรวดทรงสมส่วน แต่ไม่สูงมากหน้าอกที่เริ่มใหญ่ขึ้นตามอายุ แต่มีสิ่งเดียวที่ยังเหมือนเดิมคือแก้มที่ยังน่าหยิกอยู่นั้น

“เราจะครองดินแดนพื้นนี้ด้วยความสามารถทั้งหมดที่เรามี เพื่อความมั่นคงและมั่งคั่งของแผ่นดินกาลบุรีตลอดไป” ลานุที่ซึ่งเป็นกษัตริย์เต็มตัวหลังจากกล่าวประโยคนั้นลานุผู้ที่เป็นกษัตริย์แห่งความเด็ดขาดและเด็ดเดียว ร่างกายกำยำดูมีอำนาจน่าแกร่งขาม

“อีก3วันต่อจากนี้ ให้คนที่ประสงค์จะเข้ามาทดสอบ ไตรมณระ พบกันที่บริเวณประตูหน้ากรม ตอนพระอาทิตย์ขึ้นขอให้ทุกคนโชคดี” ลานุมอบคำสั่งป่าวประกาศไปทั่วแผ่นดิน

“ถึงเวลาแล้ว”สอพูดต่อหน้ากระดานติดประกาศ