คนทั่วไปอาจจะจินตนาการไม่ถึงว่ามันอร่อยยังไง คนส่วนใหญ่ที่เคยลองอาหารเหนือแล้วส่วนมากจะติดใจ น้ำพริกหนุ่มเอย แคปหมูเอย ผักกาดจอเอย ข้าวซอยน้ำเงี้ยวเอย และอื่นๆอีกเยอะมากกกก ส่วนตัวเราคิดว่าอาหารเหนือคืออร่อยแล้วแต่อาหารไทใหญ่คือความอร่อยขั้นกว่า จะไม่โฟกัสที่ปริมาณชูรสและรสดีที่ใส่เข้าไปในอาหารอันนั้นมันรู้ๆกันอยู่แล้วอะเนอะว่าส่วนผสมหลักของเค้าคืออะไร แต่เราคิดว่าถ้าตัดพวกผงวิเศษออกไปมันก็ยังอร่อยอยู่ดีอะ ด้วยความที่ปะป้าแผ้ผงวิเศษต่างๆและไม่สามารถเปิดใจให้อาหารเหนือได้จริงๆ อาหารหลักที่มะม้าทำคืออาหารไทยภาคกลางแบบไทยจ๋า แต่โชคดีที่คุณยายคือผู้เปิดโลกในเรื่องราวของอาหารให้แก่เรา

ตอนเด็กๆเราเป็นเด็กที่กินน้อยมากกกก ไม่ได้กินยากนะแต่แค่กินน้อย นมเปรี้ยวกล่องเล็ก ครึ่งกล่องอิ่มละ และความคนแก่อะเนอะ คุณตากับคุณยายอยากเลี้ยงหลานให้ดูอ้วนๆ และนั้นก็เป็นครั้งแรกที่เราได้กินไส้อั่วมันไม่เชิงไส้อั่วเหนือมันคือไส้อั่วที่ขายในตลาดตอนเช้าหลังบ้านปรุงและรังสรรค์โดยคนไทใหญ่ แต่จะเอามาให้ดูทั้งดุ้นหรือหันมาเป็นชิ้นๆ สำหรัยเด็กมันก็ไม่ได้ดูน่ากินอะ มันเหมือนอ่าาา เอ่อออ อ่าาาา ไม่พูดดกว่า คุณยายเลยต้องสวมวิญญาณเชฟ จัดการทำข้าวเหนียวแผ่เป็นแผ่นแล้วใส่ไส้อั่วไว้ตรงกลางแล้วห่อไม่ให้เห็นว่ามีไส้ข้างใน คือมองย้อนกลับไปมันคือ ซูชิโรล นั้นเองแต่แค่สไตล์เมือง จากนั้นมาคือเป็นเด็กหลงไหลอาหารเหนือและเงี้ยวโดยสมบูรณ์แบบ ไม่เคยปฏิเสธที่จะลองอาหารใหม่ๆจากคุณยาย เช่น ยำเตา แกงผักเดือนใส่หัวปีนี้คือของโปรด ยำผักฮีในช่วงหน้ากินเจอีก ยำน้ำหนัง คือหนังควายยำใส่ฟิวน้ำส้มพริกดองสีส้มแต่เป็นซุปซดได้เปรี้ยวๆและความเค็มจากเกลือ ข้าวซอยน้ำเจื้อ นี่ก็ตัวเด็ด ถึงชื่อมันจะน่าเขินอายไปหน่อยก็ตาม ข้าวซอยน้อย หรือพิซซ่าเงี้ยว และทุกๆหน้าหนาวต้องมาละ ข้าวส่วย คือข้าวใส่น้ำอ้อย แต่มันอร่อยมากกกก และข้าวนุกงาบางคนก็เรียกข้าวปุกงา แล้วแต่สำเนียง เมนูนี้ตอนนี้กลายเป็น superfood ที่โด่นดังไปแล้ว

  
ส่วนอาหารที่เป็นเหมือน signature มาแม่สายแล้วต้องกินนะ ก็คือ ข้าวฟืน หรือข้าวแรมฟืน นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเมนูโปรด ส่วนมากจะกินแบบตอนบ่ายๆ ฟิว afternoon tea เจ้าประจำเราคือห้าแยกตลาดพลอยเพราะใกล้บ้าน แต่ซื้อกลับมากินที่บ้านเมื่อไร ปะป้าคือต้องทำใจ นางเรียกว่าเมนูนี้ว่า ข้าวหมู ข้าวหมูที่นางหมายถึงที่อาหารเหลือๆที่รวมๆกันละให้หมูกินอะ กินและรูปร่างมันไปทางนั้น คือทั้งขำและสงสารมันคงเหม็นสำหรับเค้าแหละ เราก็จะตัดพ้อเสมอว่าปะป้าไม่เข้าใจความหลากหลายทางด้านอาหารอะ และจะได้คำตอบว่า ป๊าก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่แค่ไม่เข้าใจทำไมถึงชอบกินกันจัง แต่อิข้าวฟืนน้ำๆอะเข้าใจได้ว่ามันไม่ได้ถูกปากทุกคน แต่ไม่ใช่สำหรับ ข้าวฟืนทอด เพราะนี่ยังไม่เคยเจอใครที่แบบลองกินแล้วไม่ชอบ มันคือตัวข้าวฟืนที่ทำมาจากถั่วเหลือง หั่นๆแล้วเอาลงไปทอดมีความจุ้ยซี่จากการอมน้ำมัน และตัวน้ำจิ้มก็เด็ด ส่วนตัวแล้วปรุงไม่เป็น ให้แม่ค้าปรุงให้ตลอด ตอนยืนมองเค้าปรุงคือเห็นปริมาณชูรสที่ใส่ลงไป ก็สบายใจได้แล้วว่าอร่อยแน่ๆ
จะทำยังไงได้ก็ ไอเลิฟน้ำปลาผอง

ขอบคุณรูปภาพประกอบจาก
ภาพถ่าย: สำรับสำหรับไทย