ก่อนจะเริ่มอ่านคอนเทนต์นี้ เราอยากจะให้คุณผู้อ่านมารู้จัก ศัพท์เฉพาะในวงการของเรากันสักนิด

คนทำงาน = พนักงานระดับ associate / senior associate ที่เป็นผู้ลงไปตรวจลูกค้าจริงๆ

Team member = ทีมที่เข้าไปตรวจลูกค้า เมื่อพวกเราชาวออดิทพูดถึงทีม มักจะไม่หมายความรวมถึงพี่เมเนเจอร์ด้วย โดย team member ก็คือ คนทำงาน นั่นเอง

พมนจ = พี่เมเนเจอร์ ซึ่งจะเป็น boss ด่านแรกในการรีวิวงานที่ team member ได้ไปตรวจมา จากนั้น พี่เมเนเจอร์ก็จะเอางบที่เราตรวจไปให้ director / partner รีวิวอีกครั้ง

พอช = พี่อินชาร์จ เป็นที่ที่โตสุดในทีม / อยู่ในจ็อบมานานที่สุด โดยจะต้องทำหน้าที่เป็นอับดุล ตอบทุกอย่างเกี่ยวกับจ็อบนั้นๆได้ เมื่อพี่เมเนเจอร์ถาม

แม้จะเป็นที่ทราบกันดีว่า auditor เป็นงานที่ turnover สูงมากไม่ไหว 

การจะผ่าน 3 ปีอันแสนหนักหน่วงไปได้ จะเก่งและอดทนไม่พอ พื้นดวงนั้นเป็นเรื่องสำคัญ

อาจกล่าวได้ว่า เป็นอาชีพที่คนโชคดีอยู่ได้นาน

และการที่ turnover ของคนทำงานสูงขึ้นเรื่อยๆ ก็ส่งผลให้เกิดปัญหาคนขาดเรื้อรัง

หากไม่ได้รับผลกระทบจากโควิด ตอนนี้ ปัญหาคนขาดน่าจะทำให้กลุ่มผู้เหลือรอดต้องแบกงานหนักกว่าที่เป็นอยู่อย่างแน่นอน

เมื่อไม่กี่วันก่อน ขณะกำลังปัด IG story เพลินๆ ฉันก็ได้เห็น re-post ของเพื่อนคนหนึ่ง

พี่ๆในทีมถ่ายสตอรี่ขอบคุณเพื่อนของฉันค่ะ

แวบแรกที่ฉันอ่านข้อความเหล่านี้ สิ่งที่คิด คือ 'น่าอิจฉาจังเลยนะ'

ฉันอยากเป็นคนเก่งแบบนี้บ้างจังเลยค่ะ 55555

จ็อบประจำของฉันมีแต่บุ้คฉันไม่เต็ม time แล้วให้พี่ๆเก็บต่อ 

ซึ่งเดาได้ว่า การบุ้คฉันต่อนั้น เป็นการเปลืองต้นทุนนั่นเอง

อย่างไรก็ตาม ฉันก็คิดต่อไปอีกว่า 'นี่มันสมเหตุสมผลไหมนะ?'

ทำไมพี่ๆในทีมถึงต้องยอมตัด OT ตัวเองมาเพื่อบุ้คน้องมาช่วยงานหล่ะ?

ถ้าจำเป็นต้องบุ้คน้องมาช่วยก็แสดงว่า งานไม่สมดุลกับคน มิใช่หรือ

แม้การที่ปริมาณงานมากกว่าคนทำงาน จนพวกเราจะต้องทำ OT จะเป็นเรื่องปกติไปแล้วก็ตาม

แต่ขนาดที่บุ้คน้องมาช่วยแล้ว ทีมนี้ก็ยังกลับบ้านกันราวๆ 4 ทุ่มอยู่ดี

ถ้าไม่ได้น้องมาช่วย พี่ๆน่าจะไม่ได้นอนนะคะ 55555

อาชีพนี้สอนฉันหลายอย่างมากๆเลยค่ะ

งานนี้ สอนให้ฉันเห็น engagement leader หลากหลายรูปแบบ

สอนให้ฉันตระหนักว่า เพื่อนร่วมงานแบบไหนที่ฉันไม่ควรเป็น หัวหน้าแบบไหนที่ฉันอยากจะเป็น

สอนให้ฉันเห็นอกเห็นใจผู้อื่น (ซึ่งฉันจะเล่าแบบละเอียดในบทความต่อไปค่ะ)

สอนให้ฉันเห็นคุณค่าของเวลา ที่เงินซื้อไม่ได้

สอนให้ฉันรับมือกับปัญหาเฉพาะหน้าและตัวแปรที่ควบคุมไม่ได้มากมาย

ทั้งหมด ทำให้ฉันเข้าใจได้ว่า ทำไมการเป็นออดิท โดยเฉพาะจาก Big4 ถึงเป็นดั่งใบการันตี (ความถึก)

พี่ๆ S1 S2 หลายคนเคยบอก ฉันค่ะ

ในสมัยเค้ายังเป็น A1 A2 งานไม่ได้หนักเท่ารุ่นน้องๆ benefits และอัตราการเติบโตของ base salary ก็ดีกว่าจะเห็นได้จาก listed หลายๆตัวที่อยู่มานาน จากทีม 7-8 คน ก็เหลือ 5-6 คน แต่ตรวจเพิ่มขึ้น

น้องๆที่เข้าใหม่ล้มหายตายจากกันไปเร็วขึ้น บางทีมก็ออกยกทีมแบบไม่รอโบนัสแล้ว

ปัญหามันอยู่ที่ตรงไหนกันนะ? บางทีฉันก็สงสัยจริงๆค่ะ

เรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นมาได้ สองสามปีแล้ว และดูเหมือนจะหนักขึ้นเรื่อยๆ

แต่กลับไม่มีการแก้ปัญหาที่ได้ผลจริงอย่างเป็นรูปธรรมเสียที

(Townhall ไปกี่ครั้งก็ยังได้รับการยืนยันเสมอว่า ค่าตอบแทนของเรา competitive ที่สุดในวงการนี้แล้ว)

จะว่าอย่างไรได้หล่ะคะ

การจะอยู่หรือไป เป็นการตัดสินใจของเรา

การจบบัญชี มาเป็น ออดิท ก็เหมือนคนต่อแพทย์เฉพาะทาง ที่ไม่ว่า โรงเรียนแพทย์จะโขกสับอย่างไรก็ต้องทนขายวิญญาณกันต่อไป เพื่อเป้าหมายที่เราตั้งใจไว้

หากออกกลางคันก็อาจไม่คุ้มค่ากับต้นทุนเวลาที่ได้ลงทุนไป แต่หากถู่ซี้ต่อไปก็อาจไปไหนไม่ได้อีกต่อไป

ฉันคิดว่า สิ่งนี้เป็นปัญหาโลกแตกของใครหลายๆคนที่กำลังซัฟเฟอร์กับงานอยู่ใช่ไหมคะ?

ฉันเองก็ยังพาตัวเองออกมาจากลูปนี้ไม่ได้ แต่ก็ดีขึ้นมากแล้วค่ะ

ลองเขียนโจทย์ที่เราตั้งไว้ในการเข้ามาทำงานนี้ลงในกระดาษ

แล้วคิดดูว่า ตอนนี้ เราตอบโจทย์นั้นได้ครบทุกข้อหรือยัง จุดคุ้มทุนของเราอยู่ตรงไหน

นี่เป็นวิธีที่ฉันใช้ในการช่วยตัดสินใจค่ะ และเมื่อตัดสินใจไปแล้วก็เลิกฟุ้งซ่าน 

วิธีนี้ช่วยให้เราโฟกัสกับงานได้ดีขึ้นมาก แถมอาการนอนไม่หลับก็ค่อยๆดีขึ้นด้วยค่ะ