บนกล่องเขียนไว้ว่าถ่ายได้ 27 ภาพ  เลยพยายามคิดให้ดี ๆ ก่อนถ่าย  แต่เราถ่ายมาได้ 29 ภาพแหละ  รู้สึกภูมิใจนิด ๆ

พอถึงสถานี Toseong (ซึ่งมาถูกละ) เดินออกมาก็จะเจอภาพเจ้าชายน้อยเต็มไปหมด  ผู้คนก็เยอะแยะ  เออ... สถานที่ป๊อบ ๆ มันต้องแบบนี้สิ  ไม่ใช่แบบเมื่อกี้ 55555

ทดลองถ่ายเพื่อนในสถานีซึ่งแสงน้อยจะติดขอบดำ  (เมื่อก่อนชอบมาก)

เดินออกมาหน้าสถานีเจอคุณป้าผู้ร่าเริงขายไทยากิ  ได้กลิ่นหอมเลยซื้อมาลองหน่อย  อร่อยดี

ตามจริงแล้วเราจะต้องนั่งบัสไปหมู่บ้านกัมชอน  แต่เช้านั้นอากาศดี  ฟ้าใส  และดูระยะทางมันก็ประมาณโลกว่า ๆ  เฮ้ย น่าจะเดินกันได้แหละ  แค่นี้เอง  ไม่ร้อนด้วย  แสงก็ดี  เดินถ่ายรูปกันจะเป็นไรไป

ระหว่างทางมีโรงพยาบาล  ได้เห็นอะไรแบบที่อยู่เมืองไทยไม่เคยเห็น  เช่นคนไข้จูงเสาน้ำเกลือข้ามถนนคนเดียว (ไม่ได้แอบหนีออกมาใช่ไหมคะ)  หรือคุณคนนี้ที่นั่งเหม่ออยู่บนวีลแชร์  เอ๊ะ...  หรือกำลังอาบแดด

มองไปยังฝั่งตรงข้ามเจอกลุ่มคุณป้า  สังเกตว่าเขาจะชอบใส่เสื้อผ้าร่มสีสด ๆ กัน

เดินมาเจอป้ายรถ  หยิ่ง  ไม่ขึ้นหรอก  เราจะเดิน

รถขายส้ม  สีสดดีมาก 

ระหว่างทางจะเจอบันไดแบบนี้ตลอด  ก็ทางขึ้นเขานี่เนอะ

เจออีกป้าย  ก็ยังคงเดินผ่าน  รู้สึกรอบตัวเป็นสีพาสเทล

ฟ้าใสมาก  แม้จะมีสายไฟ(เหมือนบ้านเรา)ก็ยังรู้สึกดี

มาถึงตรงนี้ลองเช็คหน่อยว่าอีกไกลไหม  พบว่าเราเดินกันมาได้แค่ 60% เอง  เริ่มจะไม่ไหวแล้ว  เลยตัดสินใจขึ้นบัสกันดีกว่า  ยอมแพ้  ใช่ซี่...  เรามันอ่อน

พอมาถึงหน้าหมู่บ้านก็เจอผู้คนมากมาย  ทุกเพศ ทุกวัย หลากหลายเชื้อชาติ  คนเกาหลีเองก็ไม่น้อย  เดินเข้ามาสักพักก็เจอร้านขายโปสการ์ด  ทั้งเราทั้งเพื่อนชอบส่งโปสการ์ดกันอยู่แล้วเลยตัดสินใจแวะทันที  ร้านโปสการ์ดแบบครบวงจร ถ้าจะส่งก็ส่งที่นี่ สะดวกดี ร้านมี 3 ชั้น ชั้นแรกมีโปสการ์ดและแม็กเน็ตและของกระจุกกระจิกขาย ชั้นสองเป็นที่เขียนและที่ส่งโปสการ์ด ชั้นสามเป็นอาร์ตแกเลอรี่ โปสการ์ดใบละ 1,000 วอน 4 ใบแถม 1 ใบ แสตมป์ขายดวงละ 1,000 วอน ราคาเหมา ซือเสร็จน้องหมวยจะแปะให้เลย บวกราคาแสตมป์มันไม่ถึง 500 วอนนะ สงสัยบวกค่ากาว... พอเขียนเสร็จที่จะไม่ได้ใส่ตู้ปณ.แต่จะมีช่องเรียงเดือนและวันที่เต็มผนัง อยากให้ส่งวันไหนก็เอาไปช่องนั้น อย่างวันนี้วันที่ 14 เราใส่ในช่องวันที่ 15 (กันพลาด) เกิดเอาไปใส่วันที่ 13 คือรอปีหน้าเลยนะ 5555555 และเขามีป้ายติดไว้ด้วยว่าห้ามจับโปสการ์ดคนอื่นเพราะโปสการ์ดเป็นของสำคัญของคนอื่น เออ ดีเนอะ :)

ในร้านแสงน้อยเลยไม่ได้ถ่ายมาเยอะ  ใช้กล้องอีกตัวถ่ายแทน  ถ้าอยากดูรูปเพิ่มเติมหลังไมค์มาได้

มองออกไปนอกหน้าต่างเห็นเขาต่างผ้ากันไว้แบบไม่ใช้ไม้แขวนเสื้อ  เหมือนการ์ตูนเลย

เจอสองสาวกำลังถ่ายรูปกัน  ดูจากขนาดเลนส์แล้วอาจจะเป็นแฟนไซต์ของศิลปินสักบ้าน

ที่นี่มีร้านเช่าชุดด้วย  มีทั้งชุดนักเรียน  ชุดฮันบก ฯลฯ

เดินมาเจอเจ้าถิ่นเลยขอสักหน่อย  ด้านหลังติดป้ายไว้ด้วยว่า "Don't touch the cat"

โอเวอร์เชียว

เดินมาเจอป้ายนี้  สงสัยว่าคนที่นี่อาจจะชอบ Wes Anderson กันเยอะก็ได้  เห็นที่งาน BIFF ก็มีคนทำเข็มกลัดขาย

เดินมาถึงจุดถ่ายรูปยอดนิยม  เจ้าชายน้อยกับจิ้งจอกนี่เอง  คนต่อคิวกันเยอะมากกกก กะด้วยสายตาน่าจะประมาณ 30+  เลยหันไปถามเพื่อนว่าเอาไง  จะรอไหม (เพราะนางชอบเจ้าชายน้อย)  เมื่อนางบอกว่าไม่  เราก็ไม่  เลยเดินต่อไปถึงจุดที่คนชอบมาถ่ายรูปหมู่บ้านกัน

เห็นครอบครัวนี้กำลังนั่งกินส้มกันชิลมาก  อากาศดีแบบนี้น่าปูเสื่อปิคนิกจริง ๆ

หันไปมองปลายแถว  คนยังเยอะอยู่เลย

ฟิล์มหมดม้วนแล้ว  หิวข้าวด้วย  เลยตัดสินใจว่ากลับเข้าเมืองไปกินปูกันดีกว่า :)