17:38

เมื่อสักครู่นี้เรากำลังดูหนังเรื่อง All the bright places ใน netflix อยู่ค่ะ แต่ในฉากที่ไวโอเล็ตพูดกับธีโอดอร์ถึงเว็บไซต์ที่เคยทำกับพี่สาว (ที่เสียชีวิตไปไม่กี่เดือน) เราก็รีบกดหยุดทันทีเลยค่ะ

Theodore : " I read some of your stuff. 

It's really good. "

Violet : " I don't write anymore. "

ธีโอดอร์พูดทำนองว่าเขาได้อ่านงานเขียนบางงาน (ในเว็บไซต์ของไวโอเล็ต) แล้วชมว่าเป็นงานเขียนที่ดี ฝ่ายไวโอเล็ตกลับตอบว่าเราเลิกเขียนแล้วล่ะ

❤

อยากขอบคุณไวจังเลย เพราะประโยคนั้นทำให้เรากลับมาเขียนบทความในนี้ค่ะ

เอาล่ะค่ะมาเริ่มกันเล้ยยยย

งานเขียนชิ้นแรกของเราในปีนี้ค่ะ (ทั้งที่มันผ่านมาครึ่งปีแล้ว5555 แต่ไม่เป็นไรเราเริ่มต้นใหม่ได้ทุกวัน)

ภาพข้างต้นคือลายมือของเราที่บรรจงเขียนลงในสมุดเล่มหนึ่งที่อยู่กับเรามาปีสองปีแล้วค่ะ

เราจะมีสมุดหนึ่งเล่มติดตัวไว้เสมอเพื่อจดถ้อยคำงดงามต่างๆที่เราได้พบผ่านการอ่านหนังสือ  การดูหนัง  และการเล่นโซเชียลมีเดียต่างๆค่ะ

ถ้อยคำในภาพคือถ้อยคำจากหนังเรื่อง The half of it (มีใน netflix นะคะ) หากผู้อ่านอยากรู้ความหมาย ลองค่อยๆแปลดูนะคะ

แน่นอนว่าความหมายของมันมีส่วนเกี่ยวข้องกับหัวเรื่องที่จะเขียนในวันนี้ค่ะ นั่นคือ การเติบโต

เราอยากมาพูดเรื่องนี้เพราะว่าเรามีเพื่อนรักของเรามากๆคนหนึ่งที่เขาเคยตัดพ้อเสียดายเวลาที่เสียไประหว่างการกักตัวค่ะ เราเคยพูดขำๆกันว่าเจ้าไวรัสโควิดพรากวันเวลาของการ "เติบโต" ในอายุ 20 ปีของพวกเราไปเยอะมาก

เราพบว่า ทุกคนเติบโตได้ที่บ้าน!

ใช่แล้วบ้าจริง ฟังไม่ผิดหรอก หลายคนที่อยู่บ้านแทบทุกวันน่ะ มาฟังทางนี้หน่อยน้า

เราขออนุญาตแปะภาพแชทที่เราคุยกับเพื่อนนะคะ (ขออภัยที่มีการใช้กู-มึงค่ะ)

เห็นสปาเก็ตตี้นั่นไหมคะทุกคน

เราเรียกมันว่าการเติบโตล่ะ

เส้นมันนิ่มเกินไปมาก เพราะเราต้มแบบไม่เผื่อว่าต้องเอาไปผัดอีก แถมตอนผัดใส่น้ำเยอะอีก นิ่มยิ่งกว่านิ่ม555

เราเคยมีคำที่กล่าวในใจตัวเองบ่อยๆว่าออกไปข้างนอกไปสู่การผจญภัยเหล่านั้นซะ 

เราเคยแต่คิดเสียดายแพลนที่วางไว้ว่าจะไป back pack ที่ญี่ปุ่น, ไปแอฟริกาใต้กับที่บ้าน, ไปทะเลที่คิดถึงมานาน

แต่ในวันที่เราตื่นเช้ามาแล้วพบว่าตัวเองยังคงอยู่ที่บ้าน อยู่บนฟูกนอนที่คุ้นเคย ออกไปหอมหัวของหมาน้อยตัวเดิมแล้วเริ่มต้นทำงานบ้าน หาข้าวเช้ากินนั้น เราพบว่า ทุกวันเรากำลังเติบโต เติบโตอย่างแตกต่างกันไปในแต่ละวัน

จงฉกฉวยวันเวลาเหล่านั้นไว้นะคะ

เราอาจเติบโตแบบมีเพียงแค่คนที่บ้านเห็นในช่วงนี้ โปรดรับรู้ไว้ว่าทุกการเติบโตต่อให้มันจะแลกมากับการเหลวแหลก ลึกๆแล้วมันแสนจะล้ำค่า

วันนี้อย่าลืมให้ค่าการเติบโตทีละนิดของตัวเองที่บ้านกันนะคะ

ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้น้า

เรามีหลายเรื่องราวมากเลยที่เกิดขึ้นที่บ้าน ช่วงนี้เรากำลังปิดเทอมมหาวิทยาลัยอยู่ค่ะ คงจะได้มาเขียนอะไรให้อ่านอีกเพียบเลย

ดูแลตัวเอง พักผ่อนให้เพียงพอ พยายามอย่าเข้านอนดึกกันนะคะ และทานข้าวพร้อมหน้ากับครอบครัวบ่อยๆน้า ♡♡

ไว้เจอกันในงานเขียนครั้งหน้าค่ะ