เดินมาถึงใกล้ ๆ สถานีแล้ว  บรรยากาศต่างกันกับตรงสนามจักรยานริมน้ำมาก  บริเวณนี้ผู้คนเดินกันเต็มไปหมด  ส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยว  ได้ยินเสียงภาษาไทยลอยออกมาจากร้านรองเท้ายิ่งรับประกันได้ว่าแถวนี้ต้องเป็นแหล่งช้อปปิ้งอีกแห่งแน่นอน

เราเดินผ่านร้านอาหารมากมาย  แต่คิดไม่ออกจริง ๆ ว่าจะฝากมื้อกลางวันไว้กับอะไรดี  ไก่ทอดนั่นก็ดูน่ากินดีนะ

สุดท้ายก็เลี้ยวเข้าร้านข้าวหน้าเนื้อ Yoshinoya ด้วยความสิ้นคิด  ซึ่งเราว่าที่นี่อร่อยกว่าที่ไทย  สาขานี้อยู่ใกล้แยกหน้ามหาวิทยาลัย  มีกล่องส่องทางไกลแบบหยอดเหรียญอยู่ในร้านด้วย  แต่เราเลือกที่จะนั่งมองวิวผ่านหน้าต่าง

พออิ่มท้องแล้วก็อยากกินชานมไข่มุกขึ้นมายังไงก็ไม่รู้  ลองกดดูจากกูเกิลแมพ(อีกแล้ว) แถวนี้มีร้าน 50 Lan อยู่เลยเลือกร้านนี้ล่ะ  เพราะคิดว่ายังไงก็น่าจะรอด  

ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว  สั่งแก้วใหญ่ไปเลย  สุดท้ายก็กินไม่หมดแหละ  รู้สึกว่าชานมไข่มุกอาจจะไม่ใช่ทางของเราอีกต่อไปก็ได้  และตอนนั้นก็อยากได้กาแฟขึ้นมา  เพราะตั้งแต่เช้าแล้วยังไม่ได้รับคาเฟอีนเลย

ถึงตอนนั้นฝนก็เริ่มพรำลงมาแล้ว  เลยดึงฮู้ดขึ้นมาสวมและคิดว่าน่าจะยังไม่ถึงขนาดต้องใช้ร่ม  เรากดดูจากแผนที่  ร้านเครื่องเขียน 30 select ก็อยู่ในย่านนี้  เลยคิดว่าแวะไปดูสักหน่อยดีกว่า  เพราะเห็นรีวิวจากทวิตเตอร์ดูน่าสนใจ  แต่ก็นั่นแหละ...  ยังอยู่ในช่วงตรุษจีน  ร้านก็ปิดเช่นเคย  ด้วยความชอกช้ำและไม่อยากให้กล้องเปียกเลยไม่ได้ถ่ายรูป

เราคิดว่าควรจะย้ายตัวเองออกจากย่านนี้  หรือไม่ก็หาที่หลบฝนสักหน่อย  เพราะเม็ดเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ  พอกดดูกูเกิลแมพครั้งที่ร้อยเพื่อดูว่าร้านกาแฟในลิสต์ร้านนั้นเปิดไหมก็พบว่าวันนี้เปิดล่ะ  ตามเวลาร้านเปิดบ่ายโมง  ตอนนั้นก็ใกล้จะบ่ายโมงแล้ว  เราเลยเช็คเส้นทางเลยพบว่านั่งรถเมล์ไปน่าจะสะดวกสุดเพราะไม่ต้องเปลี่ยนสายไปมา  เราเลยข้ามมาตรงป้ายรถเมล์ที่ดูคล้าย ๆ เกาะกลางถนน

ตรงป้ายรถเมล์มีบอกด้วยว่ารถจะมาในอีกกี่นาที  ดีจังเลย