มีตระกูลหนึ่งที่ถูกคำสาปมาตั้งแต่งครั้งโบราณกาล 

"หากหญิงสาวในตระกูลนี้ มีบุตรหญิงจะต้องรับคำสาปคือเมื่อใด มีความรักอย่างบริสุทธิ์ใจแล้วรักนั้นทำให้ผิดหวัง จะต้องกลายเป็นดอกกุหลาบแต่หากความรักนั้นสมหวังคำสาปนี้จะถูกลบล้าง"

มัท หญิงสาวผู้เกิดในตระกูลต้องสาป เธอรู้ว่าเธอถูกสาปมาตั้วงแต่เด็กทำให้เธอหลีกเหลี่ยงจากความในวัยเดียวกับเธอ แต่แม่ของของเธอกลับสอนให้เธอเชื่อมั่นในรักแท้ถึงแม้เธอจะรู้ว่าแม่เธอได้กลายเป็นดอกกุหลาบไปเมื่อตอนเธออายุ18จากที่พ่อของเธอหนีแม่เธอไป มัทใช้ชีวิตตัวคนเดียวมาตลอดเพราะผู้หญิงในตระกูลของเธอกลายเป็นดอกกุหลาบหมด ที่บ้านของเธอจึงมีสวนกุหลาบที่ยังทำให้เธอรู้ว่าพวกเขายังอยู่ 

แต่ชีวิตของมัทก็ไม่ได้เลวร้ายไปทั้งหมด มัทมีเพื่อนที่ดี ที่ค่อยดูแดมัท และตัวมัทเองเป็นคนที่รักเพื่อนมีจิตใจเมตตา แม้ชีวิตจะเศร้าแต่มัทไม่เคยหุบยิ้มเลยสักครั้ง หลายครั้งที่มัทรู้สึกชอบใครก็ต้องรีบตัดใจเพราะกลัวคำสาป มัททำอย่างนั้นมาได้ สามครั้งในช่วงมัทธยม ตอนนี้เธออยู่มหาลัยปีสี่ และกำลังจะจบ

ในช่วงนี้ของมัท เธอได้สนิทกับพาเป็นพิเศษเพราะพาย้ายบ้านมาอยู่ ใกล้ๆมัททำหญิงสาวทั้งสองสนิทกัยแลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างๆหนึ่งในนั้นคือเรื่องที่พาอยากจะเลิกกับแฟนเพราะพารู็ว่าไม่รักแฟนคนนี้และปัญหาหลายๆอย่าง มัทก็ได้แต่ปลอบใจและบอกว่า"ถ้าความรักไม่มีความสุขก็เลิกเถอะอย่างน้อยก็เริ่มต้นใหม่ได้"มัทพูดไปด้วยอากาศน้อยใจชีวิตตัวเองแต่กลับให้กำใจเพื่อน

ประจำของช่วงนี้ที่มัทกับพามามหาลัยบ่อยๆเพราะต้องทำโปรเจค ทำให้พวกเธอทั้งสองสนิทกับเพื่อนชายอีกสามคนคือ บิว ทา นะ ที่เป็นแก๊งสามหนุ่มสามมุมที่มาขอให้มัทช่วยทำเล่มทำให้ทั้งห้าคนใช้ชีวิตติดกัน อย่างกับอยู่บ้านเดียวกัน วันเช่นเคยนัดกันว่าจะทำเล่ม ทั้งห้าคนก็อยุ่ด้วยกันตัวของมัทเองก็รู้จักบิว ทา นะ มาก่อนพาก็เช่นกันแต่เหมือนว่า มัทจะรู้ว่าเพื่อนชายทั้งสามนั้นมีอากาศแปลกๆกับพา เหมือนว่าจะแอบชอบพาอยู่ สำหรับบิว ทาแล้วมัทก็โอเคดูออก แต่พอรู้ว่านะก้แอบชอบด้วยมัทรู้สึกแปลกอย่างบอกไม่ถูก 

จนในที่สุกพาก็ตัดสินใจเลิกกับแฟน เรื่องนี้มีเพียงแค่มัทกับเพื่อนอีกสองคนที่รู้ พาเพิ่งบอกเลิกแฟน

อาการของเธอค่อนข้างหนักกว่าคนที่ถูกบอกเลิก มัทเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะตัวมัทก้ไม่เคยมีความรักจากสิ่งที่เห็นวันนี้ตัวมัทเองเลยรู้ว่าการผิดหวังจากรักเป็นอย่างไร หากเธอต้องไปตกอยู่ในสถานการณ์นั้นคงแย่ ในวันเดียวกันนั้นพาต้องไปช่วยงานบิว บรรยกาศวันนั้นตัวพาดูเศร้าแต่ก็แกล้งว่าโอเคเพราะไม่อยากให้ใตรรู้ว่าเศร้าจนในที่บิวก็รู้ ระหว่างนั้นหลังจากช่วยงานบิวเสร็จมัทกับพาก็เดินเล่นกันมัทเห็นของที่นะชอบเลยคิดอยู่ว่าจะซื้อให้ดีไหมพาก็เชียร์ให้ซื้อให้ดูเหมือนว่าพาจะมองออกว่า

มัทรู้สึกยังไงกับนะ มัทจึงตัดสินใจซื้อของสิ่งนั้นให้มันเป็นโปรเตอร์ภาพยนต์ที่นะชอบ

"จะให้เองหรือฝากเราไป" พาถาม

"ก็ฝากพาเอาไปให้ล่ะกัน"มัทตอบ

เมื่อกลับมาที่บ้านมัทก็ทบทวนกับตัวเองว่า ทำไมถึงตัดสินใจซื้อนะต้องที่ตัวเองตัดสินใจหัวใจรู้สึกเต้นแรง รู้มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก มัทพยยามบอกว่าแค่ซื้อของให้ไม่ได้คิดอะไร

ในวันต่อมามัทก็เตรียมของที่ให้พาฝากไปให้นะ ในตอนนั้น นะ อยู่ที่ร้านข้าว พาเดินเขาไปในร้านก่อนส่วนมัทยืนรออยู่หน้าร้าน พาเข้าไปในร้าน แล้วยืนของให้

"อ่ะ มีคนฝากมาให้" พายืนให้นะที่นั่งอยู่

"ใครอ่ะ" นะถาม

"เออน่ะ เอาไปเถอะ" พาตอบ

จากนั้นก็มีเสียงแซวจากบิว

"มึงก็รู้ว่าใคร"

จากนั่งพาก็ไปนั่งที่โต๊ะ จากนั้นมัทก็เดินเข้ามาพร้อมทำตัวไม่ให้นะรู้ว่าจริงแล้วมัทเป็นคนซื้อให้
พอกินข้าวเสร็จ นะกำลังเปิดประตูออกจากร้าน นะก็มองที่มัท

"ขอบคุณนะ วันหลังซื้อให้อีกนะ"

ในขณะนั้นใบหน้าของมัทก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มหัวใจของเธอเต้นแรง

เหมือนว่าจะตกหลุมรัก นะ ไปส่ะแล้ว มัทปรึกษากับพา เพื่อเครียกับตัวเอง

"ชอบก็ชอบไปเลย" พาพูด

"แต่ว่าเขาจะชอบเราหรอ" มัทตอบ

"ก็ชอบมันไม่ผิดนิ เดี๋ยวเราช่วยเอง"พาให้กำลังใจ

มัทเองก็ลังเลว่าถ้ามันไม่เป็นดั่งใจเธอจะต้องโดนคำสาปแต่หัวใจของมัทมันเรียกร้องว่า

ให้ชอบ คนนี้ จากนั้น มัทก็ชัดเจนกับตัวเองขึ้นเลยๆ มัทแอบรักนะ มากขึ้นทุกวัน ถึงมันจะไม่ได้บอกไปว่าชอบนะ แต่ก้็คอยดูแลอยู่ห่างแอบมองนะ เวลายิ้ม เวลาทำงาน เวลาที่นะมีความสุขตัวของมัทก็มี

ความสุข มัทเองเลยบอกกับเองว่า แอบชอบแบบนี้ก็นะ มันก็ดูสมหวังดี  หรือจริงๆเราอาจแค่ปลื้มก็ได้

มัทตัดสินใจจะอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ 

ในเช้าวันหนึ่งเสียงแจ้งเตือนจาก facebookของมัท โดยคนที่ส่งข้อความมาหามัทคือพา

พา : มัทเรามีเรื่องจะบอก

มัท : ว่ามาเลย

พา : คือนะ มาจีบเราอ่ะ

จากประโยคนั้นหัวใจของมัทก็รู้เจ็บรวดกับกระแสไฟฟ้าช้อต ความรู้สึกตอนนั้นไม่รู้ว่าจะโกรษดีใจเสียใจหรือต้องตอบกลับไปยังไงด้วยความตกใจมัทตอบกลับพาไป

มัท : เย้เราเดาถูกด้วย

พา : ดูออกด้วยหรอ

เรากลัวแกเครียดเลยทักมาบอก

มัท : ไม่ต้องเครียด เปิดใจลุ้ยเลยเราเชียร์แก

พา : ขอบคุณนะ

ใช่แล้วมัทรู้ว่า นะ ชอบ พา มาได้สักพักแล้ว มัทรู้สึกว่ามันตลกดีที่ตัวมัท เดาถูกทุกอย่าง และแอบเจ็บใจที่รู้แต่ก็ตัดใจจากนะ ไม่ได้  มัทสบสนไม่รู้จะต้องรู้สึกอย่างไร ในขณะนั้นร่างกายของมัทค่อยๆเรืองแสง น้ำตาของมัทที่ไหลออกมามันปนไปด้วยความรู้สึกมากมายเสียใจ โกรษ ดีใจ เจ็บเศร้าใจแต่ก็ยินดี 

ในที่สุดร่างกายของหญิงสาวค่อยผันเปลี่ยนจากมนุษย์เป็นมาลี มัทก็กลายเป็นดอกกุหลาบไปในที่สุด