มีครั้งนึงที่หอพักลิฟต์เสีย เลยต้องเดินขึ้นจากชั้น 1 ไปจนถึงชั้น 4 (นี่ไม่นับชั้นลอยนะ) แล้วพอถึงชั้น 2 ก็ไปเจอกับประตูบานนึง ที่มีเป้าหมายชีวิตติดอยู่หน้าห้องเต็มไปหมด เดาออกไหมว่า เจ้าของห้องต้องเป็นเด็กมัธยมแน่ ๆ

ประตูบานนี้ทำให้นึกถึงตัวเองตอน ม.6 ที่คิดวนไปวนมาว่า

"เราน่าจะไปต่อคณะนี้นะ"

"ปกติชอบเรียนวิชานี้ คงต้องไปเรียนอันนี้แล้วแหละ"

"ไม่รู้จะเรียนอะไร แต่ที่บ้านบอกว่าเรียนอันนี้ดี"

แต่สุดท้าย ก็ต้องยอมรับว่าไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ บางครั้ง.. ไม่สิ หลายครั้งที่ตลอด 4 ปีที่ไปมหา'ลัย เราเองก็รู้สึกผิดพลาดและผิดหวังพอสมควรกับคะแนนสอบ เกรด อาจารย์ หรือแม้แต่เพื่อน แต่พอนึกย้อนกลับไปตอนที่เลือกคณะที่จะเรียนต่อ ตอนนั้นเราตัดสินใจแล้วนี่ ว่าคณะนี้แหละ คือ "The best choice" สำหรับตอนนั้นที่สุดแล้ว ความคิดตอนนี้กับตอนนั้นไม่เหมือนกัน คนเรายังต้องรู้จักตัวเองอีกตลอดชีวิต ใช่ป่ะ?

???????????????????????????????????