เมื่อไม่กี่วันมานี้ มีผู้อ่านที่รักท่านหนึ่งถามมาว่า ไม่เคยเห็นฉันไปร้านกาแฟดัง ๆ อย่างที่ประชากรไทยแห่กันไปบ้างเลย อันที่จริงก็ไม่ได้ทำตัวอินดี้หลีกหนีความเป็นเมนสตรีมอะไร แต่แค่อยากดื่มกาแฟจากร้านที่เด่นในเรื่ิองของกาแฟ ไม่ใช่แค่เช็คอิน​พอยต์​หรือคาเฟ่ที่เน้นตกแต่งเอาใจสายอินสตาแกรมเมอร์​ เน้นความเป็นมินิมอลตาม ๆ กันไป โดยบางครั้งก็ลืมใส่ความเป็นตัวเอง ร้านเหมือนกันไปหมดจนหาสไตล์​แทบไม่เจอ แล้วบางครั้งตัวกาแฟก็ถูกด้อยค่าลงไป

ดังนั้นร้านกาแฟที่ตั้งใจว่าไปเยือน จึงมีกาแฟเป็นพระเอกเสียส่วนใหญ่ 

แต่ Object café อาจจะไม่ใช่ ร้านไม่ได้เด่นในเรื่องกาแฟมากมายอะไรนัก หากเป็นเรื่องของงานแฮนด์คราฟต์​ ฉันพบร้านนี้ระหว่างทางที่เดินกลับที่พักด้วยความบังเอิญ​ ตึกสีขาวสี่ชั้น กระจกบานใสและไฟสีนวล ดึงดูดให้ฉันผลักประตูเข้าไปอย่างไม่รีรอ ชั้นล่างสุดเป็นร้านกาแฟและมีหนังสือวางเรียงราย เหมือนจะบอกว่าซื้อฉันสิจ๊ะ แล้วเอาไปอ่านระหว่างที่จิบกาแฟเถอะ แต่เสียใจจ้ะ ภาษาเกาหลีพี่อยู่​ในระดับที่ง่อยเหลือเกิน จึงไม่ได้หนังสือติดไม้ติดมือกลับมา ที่สำคัญคือระดับนี้พี่พกของพี่มาเอง 

ระหว่างที่รอเซ็ตเครื่องกาแฟอยู่นั้น อ้ปป้าบาริสต้าคนฮิปราวกับหลุดมาจากโซลแฟชันวีีคสปีคอิงลิชอย่างคล่องบอกกับฉันว่าสามารถขึ้นไปเดินชมด้านบนได้ ยกเว้นชั้น 4 ซึ่งเป็น Object HQ จะสงวนไว้ให้เฉพาะพนักงาน ส่วนชั้นสองเป็นโซนเครื่องเขียน โปสการ์ด​ สติกเกอร์​ สมุดโน้ต งานพิมพ์​ผ้าลายศิลปินระดับโลกอย่าง Pablo Picasso และ Frida Kahlo น่าซื้อแทบทุกชิ้น อยู่​ที่นี่นาน ๆ มีสิทธิ์​ล้มละลายได้นะเอาจริง อันนั้นก็ดี อันนี้ก็น่ารัก อยากได้ไปหมดเลย กระเป๋าเงินที่ไม่มีเงินนั้นสั่นแรงไม่ไหวแม่จ๋า

ส่วนชั้นสามเป็นโซนเครื่องประดับแฮนด์เมด​ งานคราฟต์​โดยนักออกแบบชาวเกาหลี ซึ่งราคาไม่แพงเลย ถ้าเทียบกับงานศิลปะดี ๆ แบบนี้ ฉันอุดหนุน​สมุดโน้ตมาสองเล่ม เคสโทรศัพท์มือถือ และสติกเกอร์​สุดแสนจะน่ารักมาอีกสองเซ็ต หมดนี่ก็พันกว่าบาทเข้าไปแล้ว มากกว่านี้ไม่ไหว ศรีกินแกลบค่ะพี่น้อง

เมื่อก้มดูนาฬิกาจึงพบว่า ฉันใช้เวลาอยู่​บนนี้เกือบชั่วโมง​ ป่านนี้พี่บาริสต้ารอชงกาแฟแย่แล้ว กลับลงมายังชั้นล่าง ที่เป็นโซนคาเฟ่ พบว่ามีลูก​ค้ามาเพิ่มอีกหนึ่งโต๊ะ รวมฉันแล้วเป็นสองโต๊ะถ้วนพอดิบพอดี​ ถึงจะไม่รู้จักกัน แต่เราก็ต่างนั่งดื่มกาแฟในร้านเดียวกัน เครื่องชงตัวเดียวกัน โดยมีบาริสต้าชงกาแฟให้คนเดียวกัน ความสัมพันธ์​อะไรกันครับเนี่ย 

แต่เปิดไม่ได้คือเปิดไม่ได้ ไม่ต้องดรามานะคะ ไม่ได้แอ๊บอ่อนแอแต่ประการใดเด้อสู

แล้วอ้ปป้าแกก็เอากาแฟร้อนมาเสิร์ฟ​ จริง ๆ ที่เรียกอ้ปป้า ๆ เนี่ย อย่าเผลอไปเรียกหนุ่มเกาหลีสุ่มสี่สุ่มห้าต่อหน้าเขาว่าอ้ปป้านะคะ ไม่มีใครทำกัน อ้ปป้าในความหมายของคนเกาหลีคือใช้เรียกพี่ชาย พี่ที่สนิท หรือคนรัก แต่ถ้าเจอตามร้านกาแฟแบบนี้ อย่าไปเรียกเขาว่าอ้ปป้าเด็ดขาดนะ จำไว้เลย โดนมองแรงใส่จะหาว่าไม่เตือนเด้อ

ด้วยความที่วันนี้ชีวิตไม่ได้อยู่​ในโหมดเร่งรีบ จึงมีเวลาอ้อยอิ่งอยู่ที่นี่อย่างต่ำก็สองชั่วโมง​ ช่วงปลายเดือนกันยายน เข้าสู่ฤดูใบไม้เปลี่ยนสี อากาศข้างนอกนั้นเย็นสบาย แต่ข้างในนี้อบอุ่น  ฉันจึงสามารถหยิบหนังสือมาอ่านพร้อมกับละเลียดกาแฟร้อนโดยไม่ต้องรีบร้อนไปไหน แต่เพราะที่นี่ไม่มีขนมหรืออาหารขาย สำหรับผู้หิวโหย กาแฟเพียงแก้วเดียวก็ไม่อาจทำให้นั่งได้นาน ๆ อย่างที่ใจคิด