เรื่องที่ฉันสนใจคือการอ่านหนังสือ งาน ๆ นี้จะพูดถึงหนังสือ 12 เล่มที่นอกจากจะเก็บเรื่องราวของตัวมันเองแล้ว ขณะเดียวกันหนังสือพวกนี้ก็ได้เก็บเรื่องราวของตัวฉันเอาไว้ด้วย หนังสือทั้ง 12 เล่มนี้จะทำให้คนอ่านรู้จักตัวตนของฉันแม้ว่าเนื้อหาในเล่มจะไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับตัวฉันเลยก็ตาม

(ลิงก์ภาพมีไว้เพื่อจุดประสงค์สำหรับการเป็นภาพประกอบเท่านั้น ไม่มีจุดประสงค์ในเชิงพาณิชย์)

1.เจ้าพระยา, ประยอม ซองทอง ฉันเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือกวีมาก เจ้าพระยาเป็นหนังสือกวีเล่มแรก ๆ ที่นำฉันเข้าสู่ความหลงใหลในการอ่านหนังสือหมวดกวีนิพนธ์อย่างจริงจัง และรู้สึกถูกชะตากับกวีบทหนึ่งเข้ามากจนจำได้ขึ้นใจ

เราพบกันตะวันรอนแดดอ่อนแสง 

ขอบฟ้าแดงแฝงฉาบเพียงภาพฝัน

เพราะจิตซึ้งความสวยนั้นด้วยกัน 

เธอกับฉันจึงได้ซึ้งไมตรี

2.รุไบยาท, โอมาร์ คัยยัม อ่านมาก็รู้สึกทึ่งทั้งการแปลมาได้ทั้งเล่มแล้ว จนอ่านมาถึงหน้านี้ เป็นหน้าที่รู้สึกว่ามันสามารถเข้ามาถึงเราได้มากที่สุดจากเนื้อหาอื่น ๆ ไม่เคยเจอนักเขียนไหนที่สามารถบรรยายถึงดนตรีได้ด้วยภาษาที่คมคายขนาดนี้มาก่อน

3.คมวาทะเชกสเปียร์ รวบรวมโดย ไพโรจน์ อยู่มณเฑียร หนังสือมือสองเล่มละยี่สิบบาทที่เนื้อหาคุ้มกว่าราคาไปมาก แต่ก็ด้วยความเป็นหนังสือมือสอง ส่วนที่ฉันชอบที่สุดเลยเป็นส่วนที่มีรอยขีดเขียนจากเจ้าของคนก่อนหน้า ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างมันดูมีเสน่ห์เอามาก ๆ 

คมวาทะ วิลเลียม เชกสเปียร์ | Shopee Thailand

4.แมงมุมเพื่อนรัก, อี. บี. ไวท์ หนังสือเล่มแรกและเล่มเดียวที่อ่านแล้วนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นเป็นบ้าเป็นหลังทั้ง ๆ ที่เนื้อเรื่องก็รู้มันทั้งหมดแล้ว แถมตัวเองยังเป็นคนกลัวแมงมุมมากด้วย ไม่คิดว่าชีวิตหนึ่งจะต้องมาร้องไห้เสียใจให้กับการตายของแมงมุมสักตัว

5.เกรียวกราวในดงหลิว, เคนเนธ แกรห์ม นิยายต่างประเทศที่กล่าวถึงการผจญภัยเพื่อไปช่วยเพื่อนคางคกหลงตัวเองของหนูน้ำ ตัวตุ่น และแบดเจอร์ เป็นนิยายแปลเล่มแรก ๆ ที่ได้อ่าน ได้มาตอนแปดขวบเพราะแม่ซื้อให้ตอนเดินผ่านแผงหนังสือลดราคากัน ด้วยความที่ยังเป็นเด็กฉันอ่านข้ามไปข้ามมา ไม่เข้าใจบ้างเบื่อบ้าง จนสุดท้ายก็อ่านไม่จบแล้วก็ฝังใจว่ามันต้องน่าเบื่อแน่ ๆ จนเมื่อตอนมัธยมได้ลองหยิบมันกลับขึ้นมาอ่านอีกครั้ง แล้วก็พบว่ามันเป็นนิยายที่สนุกมากเรื่องหนึ่งเลย แต่ถึงตอนเด็กจะคิดว่ามันน่าเบื่อ ฉันก็ไม่เคยห่างหนังสือเล่มนี้เช่นกัน ฉันหัดวาดภาพตามภาพประกอบในเล่ม ภาพประกอบในเล่มนี้เป็นส่วนหนี่งที่ทำให้ฉันรู้สึกชอบแนวงานวาดขาวดำด้วยเส้นดินสอมากกว่างานสีทั่วไป นอกจากภาพแล้วก็มีชื่อบทรองสุดท้ายที่แปลได้อย่างคมคายจนประโยคนี้ติดหัวฉันมาจนโต “น้ำตาเขาไหลราวกับฟ้ารัว”

6.เวตาลปัญจวิงศติ, ศ.ดร.ศักดิ์ศรี แย้มนัดดา

นิทานก่อนนอนที่พ่อกับแม่ชอบอ่านให้ฟังตอนก่อนนอนเมื่อตอนที่ยังอยู่อนุบาล มันเป็นหนังสือปกแข็งที่สันหนาเกือบนิ้ว เพราะเรื่องมันยาวมากนิทานเรื่องนี้ฉันเลยไม่เคยฟังจนจบ ระหว่างอ่านไปพ่อกับแม่ก็จะแปลคำราชาศัพท์ให้ฟังไปด้วย ตรงที่ฉันจำได้แม่นที่สุดเลยก็คือย่อหน้าแรกของบทที่ห้า คืนนั้นฉันนอนพิงไหล่แม่คนละข้างกับพี่สาว แม่ถามเราว่า "รู้มั้ยบริภาษแปลว่าอะไร?" เราสองคนส่ายหน้า พอแม่แปลให้ฟังเท่านั้นล่ะ ฉันกับพี่สาวก็นอนขำกันจนแทบไม่เป็นอันทำอะไรไปเลย

เวตาลปัญจวิงศติ / ศ.ดร.ศักดิ์ศรี แย้มนัดดา (lungkitti.com)

7.โลกพิสดาร แดนพิศวง, สนพ.รีดเดอร์ส ไดเจสท์ ฉันเติบโตมากับหนังสือเล่มนี้ หนังสือที่ฉันเอาแต่เปิดดูทั้งวันทั้งคืน ต้องพกไปไหนมาไหนด้วยตลอดเวลา ตอนอนุบาลสามฉันเคยหยิบมันยัดใส่กระเป๋าไป ไม่น่าเชื่อมาก ๆ ว่ากระเป๋าเด็กอนุบาลจะรับน้ำหนักมันไหว หนังสือเล่มนี้เล่าถึงสถานที่สำคัญหลายอย่างทั่วทั้งโลก เป็นหนังสือในยุคที่โลกนี้ยังไม่มีอินเทอร์เน็ต ข้อมูลในหนังสือเล่มนี้เป็นอะไรที่แทบจะแทนอินเทอร์เน็ตได้เลย สถานที่สำคัญต่าง ๆ จะถูกนำมาทำเป็นภาพหน้าตัดให้เห็นภายใน ภาพจริง ภาพจำลอง ลึกสุดก้นทะเลหรือสูงถึงยอดเขาที่สูงที่สุดในโลก หนังสือเล่มนี้จะพูดถึงทุกอย่าง ฉันกลายเป็นเด็กอนุบาลที่วาดภาพไม่สวยเอาซะเลย แต่มันจะออกมาเป็นมุมไอโซเมตริกเสมอจากความเคยชินที่เห็นในหนังสือเล่มนี้

8.MY MANIA 2, เอกสิทธิ์ ไทยรัตน์ (ผู้แต่ง13 เกมสยอง) ฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือการ์ตูน นี่คือเล่มแรกที่ฉันลองหยิบมาอ่านผ่าน ๆ จากบนชั้นในร้านหนังสือ ฉันทันอ่านแค่เรื่องสั้นสองเรื่องแรกเท่านั้น แต่เท่านั้นก็เพียงพอที่จะถ่ายทอดความบ้าพลังและการหักมุมของการเล่ารื่องออกมาให้ฉันรู้สึกประทับใจ เพราะวันนั้นที่มีธุระด่วนจนฉันไม่ทันจะได้ตัดสินใจซื้อ นั่นนำมาสู่การพลิกแผ่นดินหาครั้งใหญ่ หลังจากนั้นมาฉันก็ตามหามันไม่เจออีกเลย มีแต่ความทรงจำราง ๆ ของชื่อหนังสือกับสันปก จนสุดท้ายไปจบที่ร้านหนังสือเล็ก ๆ ร้านหนึ่งในห้างเฟอร์นิเจอร์ที่คนไม่ค่อยจะสนใจเข้ามาซื้อหนังสือนัก ทำให้ยังมีหนังสือเก่าคาอยู่บนชั้น นำไปสู่การตามหาเล่ม 1 และเล่ม 3 ถึงที่งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติทั้งที่ตลอดชีวิตตัวเองก็ไม่เคยไปมาก่อน ได้รู้จัก Let's comic สะอาด และทรงศีล ทิวสมบุญ 

การตามหาครั้งนั้นนำฉันไปสู่วงการหนังสือการ์ตูนไทยจนกลายมาเป็นส่วนใหญ่ ๆ ส่วนหนึ่งของตัวฉันทั้งหมด เป็นการตัดสินใจครั้งสำคัญครั้งหนึ่งของชีวิตเลยก็ว่าได้

9.เวนิสวาณิช แปลโดยรัชกาลที่ 6 อย่างที่ฉันเคยบอกไว้ว่าชอบอ่านหนังสือกวี ตอนเจอหนังสือเล่มนี้ครั้งแรกฉันแทบไม่ได้สนใจจะอ่านอะไรข้างในเลย ฉันรู้สึกทึ่งมากที่มันเป็นหนังสือบทกวีชื่อดังที่ยังเป็นมือหนึ่งแต่ราคากลับเกินครึ่งร้อยมานิดเดียว แถมยังเป็นงานของเชกสเปียร์อีก เลยหยิบไปจ่ายเงินแบบแทบไม่ได้คิดหน้าคิดหลังเลย ซึ่งเมื่ออ่านแล้วก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจผิด ฉันได้เห็นความต่างของการแปลคำทับศัพท์ การแปลเนื้อหา ลักษณะการแต่งกวีระหว่างร้อยปีก่อนกับปัจจุบัน ในภาพคือบทที่ฉันชอบที่สุดในเวนิสวาณิช พระเอกกำลังคุยกับเพื่อนสนิทของตนโดยเปรียบเทียบชีวิตเป็นละคร เปรียบเทียบตนเองเป็นตัวเอกที่ต้องพบเจอกับความเศร้าโศก เพื่อนของพระเอกจึงตอบกลับว่าถ้าเป็นตัวเอกแล้ชีวิตต้องพบเจอแต่กลับความเศร้าเขายอมเป็นตัวตลกดีกว่า แม้จะไม่โดดเด่นหรือเป็นส่วนสำคัญแต่เขาก็ไม่ต้องเผชิญกับความทุกข์

10.เพลงรักนิวตริโน, อนุสรณ์ ติปยานนท์ จากลัทธิทางศิลปะทั้งหมด ฉันชอบผลงานของลัทธิเหนือจริงมากที่สุด งานของลัทธิเหนือจริงมีความแตกต่างจากงานแนวแฟนตาซี แฟนตาซีจะฉีกจากความจริงออกไปแต่เหนือจริงจะยังคงใช้พื้นฐานเดิมจากความจริงอยู่ งานเขียนของอนุสรณ์ให้ความรู้สึกเดียวกันกับตอนที่เรากำลังชมงานจิตรกรรมของลัทธิเหนือจริง ตัวเอกเป็นผู้ชายธรรมดาที่ใช้ชีวิตอยู่ในปี 1997 ที่พบภรรยาที่ตายไปแล้วของเขาอีกครั้งบนจอทีวีที่กำลังฉายภาพยนตร์ขาวดำเมื่อหกสิบปีก่อน เพลงรักนิตริโนเป็นหนังสือเล่มแรกของอนุสรณ์ ติปยานนท์ที่ฉันตัดสินใจลองอ่าน ผลงานอื่น ๆ ของอนุสรณ์ก็ยังคงกลิ่นอายความเป็นลัทธิเหนือจริงไม่ต่างจากเล่มนี้เช่นกัน

11. Drake's Comprehensive Compendium of Dragonology, Dugald Steer 

หลังจากก่อนหน้าที่พูดถึงแฟนตาซี หนังสือเล่มนี้คือตัวอย่างที่ดีมาก ๆ ของความหมายคำว่าแฟนตาซี เนื้อหาทั้งหมดในเล่มนี้ไม่มีอะไรเป็นความจริงเลย กล่าวถึงชีววิทยาของมังกรทั่วโลก เกือบทั้งหมดของหนังสือที่อยู่ในงานนี้เป็นหนังสือที่ฉันอ่านจบ แต่ไม่ใช่กับเล่มนี้ สิ่งที่ทำให้ฉันชอบเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้คือศิลปะที่ออกมาจากหนังสือ ความจริงจังที่หนังสือเล่มนี้แผ่ออกมาทำให้ชั่วขณะหนึ่งฉันก็เผลอลืมโลกความจริงไป และนี่ล่ะคือเสน่ห์ของมัน

12.ตำราพรหมชาติ หนังสือของย่าที่ฉันชอบเปิดดูเล่นมาตั้งแต่ประถม เป็นหนังสือศาตร์การทำนายขนาดใหญ่ที่มีหลายร้อยหน้า อ่านไปก็เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างแต่ฉันก็ชอบมันเอามาก ๆ เป็นสมบัติชิ้นเดียวที่ฉันอยากได้จากย่าแต่ยังไม่กล้าขอ จนหลายปีผ่านไปย่าเริ่มแก่ตัวลงและเป็นโรคทางสมอง ฉันตัดสินใจขอหนังสือเล่มนี้เก็บไว้ในวันที่ยังพูดกับแกรู้เรื่องอยู่เพราะไม่อยากไปเอามาเฉย ๆ โดยที่ยังไม่ได้รับคำอนุญาต ผ่านไปอีกสองสามปีย่าก็ล้มป่วยหนักขึ้นไปตามเวลา ย่าเริ่มจำฉันไม่ได้ เริ่มที่จะลุกเดินไปไหนไม่ได้ เริ่มที่จะไม่สามารถพูดตอบโต้ลูกหลานได้อีก แล้วสุดท้ายก็ไปสิ้นสุดในวันที่ย่าหยุดหายใจ ปีที่ผ่านมาเป็นปีที่ย่าเสียไป ฉันยังเก็บหนังสือเล่มนี้เก็บไว้อย่างที่เคยบอกกับทุกคนไว้ว่านี่เป็นสมบัติอย่างเดียวจากย่าที่ฉันอยากได้ ฉันกลับมาอ่านมันใหม่และเข้าใจมันมากขึ้นกว่าตอนประถมมาก ความคิดถึงที่ฉันมีให้ย่าก็เช่นกัน