ค่ำคืนนี้ 
เธอจุดบุหรี่สูบ 
เหนือแม่น้ำใจกลางเมือง
สายลมเย็นทำให้เธอสงบ
แต่ดาวบนฟ้าทำให้เธอโหยหา 
เสียงหัวเราะรวนเรพัดผ่านมา
เสียงเครื่องยนต์แล่นผ่านไป
ที่ผ่านมาทั้งหมดนั้น ทำไปเพื่ออะไรหนอ
แล้วทำไมตรงนี้ถึง... ไม่มีใครเลย
คลื่นน้ำเอื่อยเฉื่อยสะท้อนไฟจากตึกระฟ้า
ควันสีขาวลอยฟุ้ง เป็นกลิ่นที่เธอคุ้นชิน
ชั่วแวบหนึ่งเธอนึกถึงฉัน 
จำได้ว่าฉันเกลียดมัน จนไม่ยอมให้เธอเข้าใกล้
เธอหัวเราะเหอะ แล้วไม่เก็บมาใส่ใจอีก
อย่างไรฉันก็จากไปแล้ว 
จะมีสิ่งใดเป็นมิตรแท้ของหัวใจโดดเดี่ยวได้เท่านิโคตินในบุหรี่มวนนี้