ชื่อเรื่อง: หลงโม่ ลิขิตรักหมึกเทพมังกร
ผู้เขียน: จูโร่ว
ภาพปก: เลล่า
ผู้แปล: ล่วนชีปาจิ่ว
สำนักพิมพ์: BakeryBook
จำนวนหน้า: 256 หน้า
ราคา: 270 บาท
คำโปรยปกหลัง:
"...ได้ครอบครองแท่งหมึกลายมังกรล้ำค่า
จี้เซียว อาลักษณ์ผู้หลงใหลในแท่งหมึก
ย่อมยินดีปรีดาเป็นอย่างยิ่ง
นึกไม่ถึงว่านี่จะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของ
‘ราตรีหฤหรรษ์’ ระหว่างเขาและแท่งหมึกจำแลง
ซึ่งแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้!
ทั้งที่ยังไม่ทันกระจ่างใจในต้นสายปลายเหตุ
จู่ๆ องค์รัชทายาทที่ประเดี๋ยวดีประเดี๋ยวร้าย
ก็เกิดพึงใจในตัวเขาขึ้นมาอย่างน่าประหลาด
ความลับสวรรค์เบื้องหลังราชบัลลังก์อาบโลหิต
บุรุษชุดดำผู้เข้ามาสร้างความอัศจรรย์ใจให้ชีวิต
ท่ามกลางความสับสน อ้างว้าง จี้เซียวรู้สึกคล้าย...
ได้กลิ่นหอมจางของแท่งหมึกอวลอยู่ที่ปลายจมูก"
ความเห็นส่วนตัวหลังอ่านจบ: ★★★★ (4/5คะแนน)
จะบอกว่าเล่มนี้ถือเป็นม้ามืดมากกกกกกก คือนอกสายตาสุด ๆ คนไม่ค่อยพูดถึง
แต่ดันเขียนดีเเบบไม่น่าเชื่อ
คือเล่มไม่บาง ไม่หนา พอดีและเรื่องราวก็ลงตัวพอดีมาก ๆ เหมาะเจาะสุด ๆ
ตอนเเรกกะอ่านขำ ๆ เปิดลองอ่านไปสามสี่หน้า
ปรากฏ... เครื่องติดสุด เลยยิงยาวอ่านจนจบไปเลยจ้า 5555555
สิ่งที่ชอบคือความยียวนกวนตีนของพระเอก
คือเป็นนิยายเทพเซียนที่พระเอกกวนส้นตีนที่สุดเท่าที่เคยอ่านเลยอะ
ปกติพระเอกนิยายเเนวนี้จะต้องเคร่งขรึม เย็นชา มีกลิ่นอายของความสูงส่งไรงี้เนอะ
เเต่อันนี้คือไม่มีสักนิด 555555555555555555
หน้าด้าน หน้าหนา ลามก ชอบหลอกนายไปอี๊กกกกกก ตลก
เเล้วคือนายเอกก็น่ารักอะ เป็นคนมองโลกเเง่ดี แต่นังเป็น fetish เรื่องเครื่องเขียน เรื่องหมึก กระดาษอะไรงี้อะ
นางเลยเหมือนหมกมุ่นกับอะไรงี้ เนิร์ด ๆ เพราะงั้นเวลาเข้าสังคมเลยไม่ทันชาวบ้าน เเละใช่... ไม่เคยจับได้ไล่ทันพระเอกมันหรอกสักครั้ง
คือถ้าถามว่าพระเอกกะล่อนขนาดไหน...
เล่นหลอกนายเอกตั้งเเต่ตอนเเรกที่ปรากฏตัวเจอกันยันหน้าสุดท้ายไปเลย
555555555555
โดยรวมเราชอบมากนะ
สนุก ลงตัว ทั้งเส้นเรื่อง ไคลเเมกซ์ การเเก้ปมต่าง ๆ
ที่หักไปหนึ่งคะเเนน เพราะเหมือนจะมีเล่มต่อนะ
น่าจะเป็นพี่ชายพระเอกที่น่าจะเป็นนายเอก(?)เล่มต่อ
ใครชอบเเนวเทพเซียน ไม่เบามาก ไม่หนักมาก
เอาเเบบอ่านสนุกเเละทำให้หัวเราะได้
เเนะนำเล่มนี้เลยจ้า
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in