ชื่อเรื่อง: ฮ่องเต้เจ้าสำราญ (花花游龙, Hua Hua You Long) ผู้เขียน: ซิงเป่าเอ๋อร์Illustrator: เอริกาผู้แปล: MW
สำนักพิมพ์: Bakerybook
ราคา: 640 บาทจำนวนหน้า: เล่ม 1 - 240 หน้า & เล่ม 2 - 208 หน้า
คำโปรยหลังปก:
"เซวียนหยวนจิ้ง ฮ่องเต้ผู้มีพระสิริโฉมถึงขั้นงามล่มเมือง จงใจปลอมตัวเป็นสตรีไปสืบหาความจริง เรื่องที่โจรป่าในภูเขาลู่ชางลักพาตัวหญิงชาวบ้าน เพื่อ 'ผดุงคุณธรรม' และเพื่อ 'ลงโทษ' หัวหน้าโจรภูเขาผู้นี้ให้หลาบจำ จิ้งจึงเลือกวิธีลงทัณฑ์ที่ทำให้ลู่ชางอัปยศอดสูจนเกินทานทน"
ความเห็นส่วนตัวของเราหลังอ่านจบ: ★★★1/2 (3.5/5คะแนน)
ว่ากันตามตรง เราให้คะเเนนน้อยกว่าที่คิดนะ
เพราะตอนอ่านรอบเเรกคือพีคมากกกกกกกกกก
พีคสุด ๆ เพราะเรารู้สึกสนุกมาก ๆๆๆๆๆๆ เนื่องจากไปตามอ่านเรื่องนี้มาก่อนในฉบับการ์ตูนที่วาดโดยฝีมืออ.เอริกา แล้วทีนี้มันช้ามากกกกกกก
กว่าจะออกได้ตอนนึงนี่ลูกเเทบเข้าโรงเรียนประถมได้เเล้ว
ตอนนั้นที่อ่านครั้งเเรกอะ เป็นตอนที่ไปเรียนเเลกเปลี่ยนป.โทที่ม.โซลอะคิดดู =="
นี่ลองนับ ๆ นิ้วเเล้วนะ คือนานไปปะ สักปี 2009 คือผ่านมา 9 ปีเข้าไปเเล้วอะ เเก
แล้วตอนนี้อ.เอริกาเขียนตอนใหม่ออกมาอีกไหม?
ก็ไม่อะ ค้างเติ่งอยู่ที่ 6 ตอนเเบบเดิมนั่นเเหละ นายจ๋า...
พอเราได้อ่านฉบับนิยายเป็นครั้งเเรกเลยตื่นเต้นมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ย้ำว่ามาก ๆๆๆๆ เพราะคิดดูดิเรารอมาหลายปีได้...
แล้วในการ์ตูน 6 ตอนนีคือยังไม่ถึง 1/5 ของนิยายเล่มเเรกเลยด้วยซ้ำ
เพราะงั้นตอนได้เล่มนี้มาเเบบเเพคคู่ เลยตั้งหน้าตั้งตาตะบี้ตะบันอ่านจนจบรวดเดียวภายในคืนเดียว
นับเป็นการก้าวข้ามผ่านนิยายจีนที่ตอนแรกปฏิเสธนักหนามาอย่างแท้จริง
ตอนเเรกที่เราไม่อ่านนิยายจีน เพราะเราจำชื่อไม่ได้
คือจริงจังนะ จำไม่ได้ว่าตัวละครไหนชื่ออะไร ใครพระเอก ใครนายเอก
แถมนิยายจีนยังชอบเรียกแทนชื่อด้วยแซ่ บางทีมีตำแหน่งอีก ไหนจะเรียกแทนด้วยชื่อเล่นที่ใช้คำนำหน้าว่าเสี่ยวหรือว่าสำหรับผู้หญิง (หรือเด็ก) ที่จะมีลงท้ายด้วยว่าเอ๋อร์
นี่คือไม่เคยเจอไง ปกติชื่อตัวละครก็จำยากอยู่แล้ว มาเจอแบบนี้ยิ่งสตั๊นท์ไปกันใหญ่ นี่จำอะไรไม่ได้เลย สมองตายสุด
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็อย่างที่บอกไปเพราะว่าชอบนิยายเรื่องนี้มาก (อันที่จริงต้องบอกว่าชอบการ์ตูนก่อน) ก็เลยตะลุยอ่านได้อย่างไม่มีปัญหา
อะไรที่จำไม่ได้ก็ดันจำได้อย่างแม่นยำ เพราะอ่านเเบบการ์ตูนมาก่อนแล้ว
เวลานึกหน้าพระเอกเเละนายเอกก็จะนึกเป็นแบบการ์ตูนไปด้วยเลย ดีไปอีก
แต่ที่แย่ก็คือ... พอเราก้าวข้ามผ่านปัญหาเรื่องชื่อตัวละครของนิยายจีนได้ปุ๊บ หลังจากนั้นก็เสียเงินให้นิยายจีนระรัวมาก
ตอนนี้คือแกลบขั้นสุด ไม่สิ... แม้แต่แกลบก็ไม่มี ต้องกินซากแกลบประทังชีวิตแล้ว จะร้องไห้ แง ;__________________;
อะ พล่ามเป็นน้ำท่วมทุ่งมาตั้งนาน เข้าเรื่องกันเสียที!
จริง ๆ แล้ว เราไม่อยากสปอยล์นะ อยากให้ไปอ่านกันเอง
แต่พอคิดอีกทีก็รู้สึกว่าอยากจะเตือนดีกว่า
เพราะเรื่องนี้ฮ่องเต้ (พระเอก) เป็นเมะหน้าสวยที่เอสมาก เอสในที่นี้คือเอสจริงจัง ไม่ใช่เอสเล่น ๆ แบบหน่อมเเน้มที่มักจะเห็นนิยาย/การ์ตูนวางขายกันทั่วไปนะ
ถ้าอ่านตามคำโปรยปกจากข้างบนก็จะรู้ว่าพระเอกออกจากวังเพื่อไปจัดการนายเอกที่เป็นหัวหน้าโจรภูเขา
พระเอกหน้าสวยมากก็เลยปลอมตัวเป็นผู้หญิงไป แล้วลูกน้องนายเอกก็จับตัวพระเอกให้ไปแต่งงานกับนายเอก จนได้เข้าหอด้วยกัน
ซึ่งมันแน่นอนอยู่แล้วตามขนบฯ อะนะ
แทนที่นายเอกจะได้จะได้เมีย(?) เเต่ตอนนี้กลับต้องตกเป็นเมีย(?)ของผู้ชายเองซะงั้น
แต่ตรงนี้ขอบอกเอาไว้เลยว่า เรื่องราวมันไม่ได้ตลกชวนหัว หรือจะชวนให้จั๊กกะจี้โรแมนติกเหมือนเรื่องน้ำเน่าอื่น ๆ ที่เราเคยอ่านกันสักนิดนะ
เพราะอันนี้คือพระเอกข่มขืนจริง ๆ
ข่มขืนทั้งร่างกายทั้งจิตใจของนายเอกเลยแหละ
แถมยังซาดิสต์มากด้วย พระเอกเล่นเอาตราลัญจกรที่สลักชื่อเล่นของตัวเองไปเผาไฟ แล้วเอามาทาบเเนบลงกับต้นขาด้านในของนายเอกเพื่อสลักตราของตัวเองเอาไว้ เพื่อย้ำให้นายเอกตระหนักรู้ว่าร่างกายนี้เป็นของพระเอก
เเล้วจริง ๆ ที่ทำแบบนี้เพราะว่าพระเอกอยากหาตำหนิ ไฝ ฝ้า บนร่างนายเอกเพื่อจดจำไว้ เเต่นายเอกดันไม่มีอะไรที่ว่ามาสักอย่าง ผิวเนียนงาม ไม่มีอะไรขัดตาเสียจนพระเอกหมั่นไส้ เลยไปเอาตรามาประทับอย่างที่บอกไปข้างต้น
จากนั้นพระเอกก็เอายาใส่ตรงนั้นของนายเอก เป็นยาตำรับลับจากวังฝ่ายใน นายเอกจะถอดที่ต้องไปหาพระเอกที่อีกเมืองหนึ่งในเวลาอีกสิบห้าวัน
แน่นอนว่าไปถึงก็โดนทำอย่างเดิมอีก
ทีนี้พอนายเอกไม่เชื่อ พระเอกก็เลยลองให้ยานี้มาแล้วก็บอกว่าให้ไปลองเอาไปใส่ที่ก้นของสุนัขดู แล้วนายเอกก็จะรู้เองว่าอะไรเป็นอะไร
นายเอกก็เลยลองตามหาสุนัขที่อยู่ในเมือง แต่ไม่เจอ หาอยู่นานมากจนสุดท้ายก็ไปเจอสุนัขที่หลงมาอยู่ตัวหนึ่ง ก็เลยพาสุนัขตัวนั้นเข้าไปในบ้านรกร้าง แล้วก็จัดการเอายานั้นใส่ไปที่ก้น แต่ในระหว่างที่ใส่ยาเข้าไป ดันมีทหารมาจับตัวนายเอก พร้อมด่าทอว่าเป็นคนอุบาทว์ บัดสี เเละที่โดนจับ ก็เพราะว่าสุนัขตัวนั้นดันเป็นสุนัขของท่านอ๋อง
พระเอกผ่านมาพอดี ก็เลยไปบอกอ๋องซึ่งเป็นน้องชายขอให้ปล่อยตัวนายเอกเสีย แล้วเดี๋ยวถ้าอ๋องอยากได้อะไรเป็นการตอบเเทนก็ให้ส่งจม.มาบอกที่ตำหนักพรุ่งนี้ พระเอกก็เลยปล่อยตัวนายเอกไป แต่สุดท้ายนายเอกก็ต้องยอมแลกเปลี่ยนด้วยการที่ถูกพระเอกกอดอีกครั้งตอนกลางคืน (เป็นการตอบเเทนเเลกกันกับที่ช่วย)
จนถึงตอนนี้นายเอกก็ยังไม่รู้ว่าพระเอกเป็นฮ่องเต้นะ อืม...
หลังจากคืนนั้น ลูกน้องนายเอกที่เป็นโจรภูเขาด้วยกันก็แวะเอาเงินมาให้นายเอกในเมือง แล้วด้วยความที่ลูกน้องนั้นเกิดอาการกลัดมันจัด ก็เลยชวนนายเอกไปหอนางโลมที่ดีที่สุดของเมือง นายเอกยอมพาไป เพราะตัวเองก็รู้สึกย่ำเเย่ที่โดนผู้ชายด้วยกันกกกอดเป็นเวลาสองเดือนมาแล้ว
เพราะงั้นนายเอกก็เลยไปเหมานางโลมที่มีค่าตัวที่แพงที่สุดของหอนางโลมที่ว่า
เเต่ปรากฏว่าระหว่างที่กำลังอ้อล้อชะนีอยู่ ทางหอดันมีแขกคนสำคัญมา เลยจำเป็นต้องให้ลูกค้าทุกคนออกไปก่อน เเล้วทางหอจะสมนาคุณทีหลังให้ด้วยการให้บริการฟรีในคราวหน้า
เเต่นายเอกไม่ยอมออกไป เพราะรู้สึกเสียหน้า นอกจากจะเซ็งที่โดนผู้ชายข่มขืน แล้วยังต้องมาโดนลูบคมแบบนี้อีก ก็เลยจัดการพวกองครักษ์ในหอเสียเรียบ...
เเต่คนที่เป็นเเขกคนสำคัญที่ว่ากลับปรากฏตัวขึ้นมา...
เเน่นอน แขกคนที่ว่าก็คือพระเอกน่ะสิจ๊ะ
หลังจากนั้นพอพระเอกบอกว่าเป็นเพื่อนนายเอก ทุกคนก็เลยพากันพินอบพิเทาเอาอกเอาใจ พระเอกโกรธที่นายเอกมาเที่ยวหอนางโลม ก็เลยจะเอาคืน พระเอกสั่งให้สาวงามอันดับสองไปนอนกับลูกน้องของนายเอก ส่วนตัวเองจะพานายเอกไปกอดที่ห้องนอนใหญ่ของหอนางโลมนี้ พระเอกอุ้มนายเอกขึ้นจากตรงเข่า นายเอกดิ้นรนไม่ยอม ทีนี้สาวงามอันดับหนึ่งที่ตรงสเป็กนายเอกในตอนเเรกดันปากเสียพูดขึ้นมาว่า
"ที่เเท้คุณชายจิ้งก็ชอบเเบบนี้นี่เอง"
นายเอกรู้สึกเหมือนโดนหยามน้ำหน้า ก็เลยคว้าเอามีดสั้นขึ้นมาจากเอวจะเเทงพระเอก พระเอกเบี่ยงหลบทัน เเต่ก็ยังถากไปโดนตรงต้นเเขนจนเลือดไหลอยู่ดี นายเอกเห็นเเววตาเย็นยะเยียบของพระเอกแล้วก็นึกกลัวจนตัวสั่น เลยหันปลายมีดจ่อคอตัวเองแทนพลางบอกว่าจะปาดคอตัวเอง ถ้าพระเอกเข้ามาใกล้ เเต่สุดท้ายนายเอกก็กลัวจนต้องใช้วิชาตัวเบาหนีออกไปทางหน้าต่าง พระเอกก็ตามไป เเละโกรธจัดมากจนข่มขืนนายเอกอย่างรุนเเรงที่ข้างนอกเย้ยฟ้าท้าดินสายลมและเเสงเเดดแบบนั้นนั่นเเล
แต่... ถึงกระนั้นเเล้ว พระเอกก็ยังไม่หนำใจพอ พานายเอกที่ไม่ได้สติกลับมาที่หอนางโลมอีกครั้ง ก่อนจะสั่งให้สาวงาม 12 คนตามไปที่ห้องนอน เเละสั่งให้พวกนางล้อมอยู่ข้างเตียงเพื่อดูเขาร่วมรักกับ (อันที่จริงคือข่มขืน) นายเอก
นายเอกไม่ได้สติในตอนเเรก แต่พอฟื้นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองถูกมัดมือไพล่หลัง ขยับไม่ได้ เเต่กลับพบว่ามีสาวงามรายล้อมมองดูภาพอันน่าอัปยศของตัวเองอยู่
พระเอกซาดิสต์มากนะ ตรงนี้คือใช้อุปกรณ์ทางเพศทุกอย่างที่มีอยู่ในหอนางโลมเพื่อทรมานนายเอกอะ (ที่สะพรึงสุดคือเอาเเท่งหยกขนาดสองมม.แทงสวนท่อปัสสาวะ)
ทั้งนี้พระเอกบอกนายเอกว่า นายเอกจะได้ไม่มีหน้าคิดจะไปเที่ยวหอนางโลมที่ไหนได้อีก...
นายเอกคิดอยากตายให้พ้น ๆ ไป เเต่ก็ตายไม่ได้ เพราะศักดิ์ศรีมันค้ำคอ
จากนั้นพระเอกก็ยังวนเวียนมากกกอดนายเอกอยู่เรื่อย ๆ จนวันนึงพระเอกนึกคึกอยากจัดงานประลองยุทธ ยื่นข้อเสนอให้นายเอกว่าในใต้หล้านี้ ถ้ามีจอมยุทธมาประลองฝีมือกัน ถ้านายเอกติดเข้ารอบ 1 ใน 100 คน พระเอกจะมอบยาถอนให้เป็นรางวัล...
(อนึ่งสุนัขเลี้ยงของท่านอ๋องที่โดนยา ตายเพราะติดสัดขนาดหนัก มันเห่าหอน ทรมานจนมีสภาพน่าเอน็จอนาถ จนนายเอกต้องยอมกลั้นใจยิงธนูใส่มันเพื่อจบชีวิตให้ นับเป็นการฆ่าเเบบ mercy killing ยังไงก็ขอไว้อาลัยน้องหมามาณ ที่นี้ด้วย TwT)
นั่นเเหละ จากนั้นนายเอกก็เข้ารอบอะไรงี้ เลยได้รางวัลจากฮ่องเต้
แล้วก็เลยมาโป๊ะเเตกว่า ตกลงคนที่ข่มขืนทรมานจิตใจเเละร่างกายตัวเองมาโดยตลอดก็คือฮ่องเต้!
พอนายเอกโดนประกาศรางวัลว่าให้มาเป็นราชองค์รักษ์ข้างกายฮ่องเต้ นายเอกก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ ก็ต้องเป็นไปตามพระราชบัญชา...
จริง ๆ มันควรจะจบลงตรงนี้นะ จะพอดีเลย เเบบพอดีมาก ๆ
เเต่เรื่องนี้เปล่าอะ หลังจากนั้นนายเอกจะได้รู้ว่าพระเอกมีสนม มีกุ้ยเฟยอยู่เเล้ว เเล้วหลังจากนั้นอีกสักพักใหญ่ นายเอกก็จะรู้ว่าพระเอกไม่ได้รักตัวเอง พระเอกเเค่เห็นภาพนายเอกซ้อนกับใครคนหนึ่งที่ตัวเองเอามาเป็นของตัวเองไม่ได้... พูดง่าย ๆ คือเป็นตัวเเทนน่ะเเหละ เเล้วเหตุการณ์หลังจากนี้จะวุ่นวายมาก
อะ... พูดตามตรง... คือเรื่องออกทะเลหนักมาก
เเละทำให้คนอ่านเกลียดพระเอกหนักมากได้ทุกคนเลยเเหละ
(แถมอีที่ดิชั้นพล่ามมาจนถึงตรงนี้นี่คือเนื้อหายังอยู่ที่ประมาณ 3/4 ของเล่มเเรกเองด้วย)
ส่วนเล่มสองออกทะเลหนักกว่าอีก เเละมีตอนพิเศษเนือง ๆ เเต่อารมณ์นี่คนละเรื่องเดียวกันกับเล่มเเรกเลยนะ
อ่านละบางทีสับสนว่านี่ตรูกำลังอ่านเรื่อวเดียวกันอยู่รึเปล่าฟะ!?
สรุปว่า... เราหักคะเเนนที่เนื้อเรื่องเเละความไม่สมเหตุสมผลของตัวละครทุกตัวไปอีก 1 คะเเนน
ส่วน 1/2 ที่หักไป เพราะบทจะดำเนินเนื้อเรื่องเร็วก็เร็วมาก บทจะช้าก็อืดจนเหนื่อยใจ
หักคะเเนนขนาดนี้ ให้คะเเนนน้อยกว่าปกติมาก เเต่ถามว่าชอบไหม?
เราชอบอะ เป็นพวกสายดาร์ก สายน้ำเน่าเคล้าน้ำตา 5555555
เเต่อย่างว่า... ลางเนื้อชอบลางยานะ
นิยายที่ดีไม่จำเป็นต้องเป็นนิยายที่เราชอบ
ในทางกลับกัน นิยายที่เราชอบก็ไม่จำเป็นต้องเป็นนิยายที่ดีเช่นกัน
แล้วเเต่คนชอบจริง ๆ ^^
ส่วนถ้าจะมีใครอยากอ่าน ขอให้จงทำใจกับความเอสเเบบจริงจังของพระเอกก่อนนะ
อันนี้ขอเตือนด้วยความหวังดีจากใจจริง!
และส่วนที่ดีที่สุดคือเเปลดีมากกกกก
ให้รายละเอียดข้อมูลเยอะ เชิงอรรถเเน่น ใช้คำได้ละเมียดละไม ไพเราะกว่า เเละที่สำคัญที่สุดคือใช้คำราชาศัพท์ไม่ผิดเลย!
ปกสวยด้วย รักอ.เอริกะ❤️
ส่วนอื่น ๆ งานกล่อง งานปก งานของเเถมและงานส่งดีไม่มีที่ติ!
ส่วนตัวเรารู้สึกประทับใจสนพ.นี้มากเลยทีเดียว จะอุดหนุนอีกแน่นอน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in