"อ่านไรอ่ะ" แทฮยอนทิ้งตัวลงข้างๆคนที่จ้างหน้าจอโน๊ตบุ๊คไปด้วยน้ำตาคลอไปด้วยจนเขาได้แต่สงสัยเลยแอบมองดูด้วย

"โฉมงามกับเจ้าชายอสูร?" 

"ฮือ พี่" แขนยาวพาดมากอดเขาก่อนจะทิ้งโน๊ตบุ๊คลงข้างๆตัวเอง ก่อนที่จะถือวิสาสะขยับตัวตัวเล็กให้มานั่งตักแล้วซุกอยู่ไหล่เขาอยู่แบบนั้น

แหม่ น่าสงสารมากมั้ง

"ทำไมอสูรอาภัพขนาดนี้"

"อาภัพอะไรสุดท้ายก็สมหวังป่าววะ" ไม่เข้าใจจริงๆว่าอีกคนจะดราม่าเผื่อทำไมในเมื่อมันเป็นเรื่องที่รู้ๆกันอยู่แล้วว่าจะจบลงแบบนี้

"โหย งี้ถ้าผมไม่หล่อพี่จะรักผมปะเนี่ย" ฮยอนบินเงยหน้ารอฟังคำตอบของคนบนตักที่ทำหน้าครุ่นคิด

"ไม่อ่ะ"

"โหพี่" แกล้งรัดอีกคนให้แน่นๆ แน่นอนว่าเขาโดนมือเล็กนั่นฟาดต้นแขนเต็มแรงถึงอย่างนั้นเขาก็ชอบอยู่ดี คนอะไรทำให้เขามันเขี้ยวได้ขนาดนี้

"เอ้าเบลล์ตอนแรกๆยังไม่เห็นรักอสูรเลย"

"..."

"สุดท้ายก็รักกัน ความรักมันทำให้เรามองข้ามหน้าตาไปป่าววะ" ฮยอนบินยอมรับว่าเขาน่าจะเป็นโรคจิตเวลาที่อยู่กับแทฮยอน เขาชอบที่จะจ้องมองอีกคนพูด อธิบาย ปากบางนั้นมันทำให้เขาอยากจะ

"อื้ม" กดจูบลงแล้วแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากเล็ก มือใหญ่เริ่มลูบสะโพกของอีกคนก่อนจะสอดมือเข้าไปในเสื้อ

"พี่แทฮยอนผมหา-" อยู่ๆคนบนตักก็เอาแรงมาจากไหนก็ไม่รู้ผลักจนตัวเองสลัดหลุดจากเกาะกุมของคนตัวสูง

"เล่นไรกันอ่ะ" ซังกยุนหลิ่วตามองทั้งสองคน ความจริงคือเห็นปากแดงช้ำของทั้งคู่ก็พอรู้แต่นั่นแหละแค่อยากแกล้ง

"เล่นจ้ำจี้"