"ซีเป่ยเกิดโกลาหลหนัก พวกชาวหมานฉีกสัญญาสงบศึกรุกคืบต้าเยี่ยน
‘ชุยจิ่ว’ สามีของ ‘หลิ่วเหมียนถัง’ ไม่อาจทนมองบ้านเมืองวุ่นวายได้
ติดตามสหายไปเข้าร่วมกองทัพ เดินทางมุ่งหน้าไปซีเป่ยกับทัพของไหวหยางอ๋องแล้ว
การไปครั้งนี้ตั้งปณิธานพลีชีพเพื่อบ้านเมือง ไม่ได้กลับมาแล้วแน่ๆ!
สำหรับนางแล้วสามีจะไปรบนับเป็นเกียรติยศ
ทว่าไฉนเขาจึงไปโดยไม่ลา ไหนจะจัดเตรียมร้านค้า ทรัพย์สินที่ทางยกให้นางอีก
แม้แต่จดหมายหย่าก็เขียนเตรียมไว้แล้ว!
เขาออกจะหยามน้ำใจนางเกินไป
ครานี้นางจะขอติดตามเขาไปยังซีเป่ยด้วย
ร่วมสนับสนุนเขาอยู่เบื้องหลัง เจอหน้าเขานางก็จะตบเรียกสติเขาสักที

ไม่อาจให้สามีทำตัวน่ารังเกียจเยี่ยงไหวหยางอ๋องที่ถอนหมั้นเพื่อปณิธานยิ่งใหญ่พรรค์นั้น!"

ก็เล่ม 2 เราอ่านได้อืดมากกก อืดที่แปลว่าอืดจริงๆ ปกติเราเป็นคนอ่านหนังสือค่อนข้างเร็วนะ แต่อยู่เล่มสองมาเป็นอาทิตย์ละมั้ง แถมยังแวะไปอ่านเรื่องอื่นระหว่างทางอีก ไม่รู้ทำไม เรารู้สึกไม่ค่อยติดกับเรื่องนี้เท่าไหร่นะ

ทั้งๆ ที่เนื้อหาของเล่ม 2 นับว่าน่าสนใจ ตัวนางเอกกับพระเอกมี nc ละเรื่องนี้ แถมในป่าในเขาอีก พระเอกก็ดูรักนางเอกมาก นางเอกก็รักเหมือนกัน แต่พอถึงเวลาความจริงเปิดเผยออกมาก็ตัดใจจากไปได้ทันที เราชอบจุดนี้ของนางเอกมาก ในเล่มนี้ความจริงที่ว่าพระเอกคือใครแล้วก็ไม่ใช่สามีนางเอกจริงๆ ก็เปิดเผยออกมาให้นางเอกรู้สักทีค่ะ เราคืออยากให้นางเอกรู้ตั้งนานแล้ววว นางเอกก็จากไป ไปทำกิจการสำนักคุ้มภัยแล้วก็ไปผจญภัยที่ชายแดนมารอบหนึ่งด้วย ส่วนพระเอกก็รบอยู่ชายแดน ถอนหมั้นกับญาติผู้น้องไปนานแล้ว แต่กลับมีเรื่ององค์หญิงเข้ามาแทน แล้วจริงๆ ตัวพระเอกก็ไม่เคยคิดแต่แรกด้วยว่าจะแต่งงานกับนางเอก (แบบแต่งจริงๆ ให้นางเอกเป็นเมียเอก) สำหรับพระเอก นางเอกเป็นอนุผู้สูงศักดิ์ก็นับว่าดีมากแล้ว ซึ่งถ้ามองในแว่นของสังคมสมัยนั้นก็คงจริง แต่นางเอกได้รับการสอนมาจากแม่ที่ช้ำใจกับเรื่องนี้มาตั้งแต่เด็กก็เลยจะไม่เป็นอนุใครเด็ดขาด

จุดนี้ของพระเอกนางเอกแอบรู้สึกว่าสมเป็นพระนางของขวงซั่งอยู่นะ จริงๆก็คิดว่าคาแรกเตอร์แต่ละเรื่องก็คล้ายๆ กันอยู่ค่ะ

เราแอบคิดว่านอนด้วยกันไปครั้งนึงแล้ว หวังว่านางเอกจะไม่ท้อง ถ้าท้องขึ้นมาตอนนี้ต้องวุ่นวายแน่ แต่คิดว่าไม่น่านะ เพราะแค่นี้ก็วุ่นวายพอสมควรอยู่แล้ว

"จู่ๆ ก็ต้องมารู้ว่าสามีผู้แสนสุภาพที่ร่วมเรียงเคียงหมอนกันมาแท้จริงเป็นตัวปลอม!

โลกของ ‘หลิ่วเหมียนถัง’ ถึงคราวแตกสลาย

จากสามีที่เป็นพ่อค้า กลายเป็นไหวหยางอ๋องผู้สูงศักดิ์ที่นางเคยด่าทออยู่ทุกวัน

ทางเดียวที่นางนึกออกคือมุ่งหน้ากลับบ้านท่านตาของตน ไปให้ห่างจากบุรุษจอมหลอกลวงผู้นี้

แต่ไฉนทั้งที่ตัวอยู่ไกล เขาก็ยังเหมือนวนเวียนอยู่ใกล้ๆ

ยาดีใดที่รักษาเส้นเอ็นมือเท้านางได้เขาก็ไปหามา

ทั้งส่งบ่าวมาดูแล ทำอาหารที่นางชอบกิน

ให้กระเพาะของนางปฏิเสธความปรารถนาดีของเขาไม่ได้

ไหนจะหน้าหนาเขียนจดหมายเล่าถึงชีวิตประจำวันของเขาให้นางรับรู้มิได้ขาด

จวบจนวันหนึ่งได้ข่าวว่าเขาบาดเจ็บหนัก เสี่ยงพิการเดินไม่ได้

เหอะ ลำบากนางต้องนั่งเรือข้ามเมืองและดำน้ำมุดเข้าเรือนเขาไปอย่างเสียมิได้

โปรดจงรู้ไว้ว่านางก็แค่นำยามาส่งให้เขาเท่านั้น...เท่านั้นจริงๆ นะ"

เล่ม 3 เราก็ใช้เวลาอ่านนานมากเหมือนกัน 55555 เล่มนี้พระนางตกลงปลงใจกันแล้ว พระเอกขอนางเอกแต่งงาน หมั้นกันเรียบร้อย เจอบ้านอีกฝ่ายเรียบร้อยแล้ว นางเอกเองก็เก่งมาก จัดการบ้านสามีได้อยู่หมัด สมศักดิ์ศรีลู่เหวินจริงๆ แต่ในท้ายเล่มนี้ ลูกน้องเก่าสมัยเป็นโจรก็กลับมาหาแล้ว นางเอกเลยได้รู้ว่าตัวเองก็คือลู่เหวินที่พระเอกอยากตามหานั่นเอง ส่วนตัวเราคิดว่าปัญหานี้ไม่น่าใหญ่มากเท่าไหร่ ตัวชุยสิงโจวน่าจะชอบเหมี่ยนถังมากจนไม่น่าจะทำให้เรื่องนี้มาตัดความสัมพันธ์ได้นะ อาจจะมีปัญหาบ้างแต่ไม่น่าร้ายแรงขั้นนั้นอะไร

เล่มนี้แฟนเก่านางเอกยังเป็นฮ่องเต้แล้วด้วย แอบเซอร์ไพรซ์นิดนึงไม่คิดว่าจะขึ้นเป็นฮ่องเต้ง่ายๆ แล้วก็เร็วขนาดนี้อะ ก็เล่ม 3 อ่านได้เพลินๆ ค่ะ

"หลิ่วเหมียนถังเคยคิดว่าแม้ตนเองจะสูญเสียความทรงจำช่วงอยู่บนภูเขาหยั่งซานไป
หรือเคยตกหลุมรักคุณชายจื่ออวี๋มาก่อน
ทว่านับแต่ชุยสิงโจวช่วยชีวิตนางมา ชีวิตของนางก็นับเป็นของบุรุษผู้นี้
ไม่ว่าอุปสรรคใดก็ไม่อาจทำลายสายสัมพันธ์ระหว่างนางกับเขาได้
นางย่อมไม่คิดว่าตนเองจะพบเจอกลุ่ม ‘จงอี้เหลี่ยงเฉวียน’ อดีตลูกน้องบนภูเขาหยั่งซานของนางเข้า
ทั้งพวกเขายังบอกว่านางใช่ถูกชุยสิงโจวบังคับแต่งงานหรือไม่
‘ท่านหัวหน้า’ ของพวกเขาไม่มีทางแต่งให้ศัตรูคู่แค้นที่เคยรบพุ่งใส่กันแน่นอน

ใช่แล้ว... ในที่สุดหลิ่วเหมียนถังก็รู้แล้วว่ายังมีสิ่งที่น่าหวั่นใจรออยู่ในวันข้างหน้า
หากชุยสิงโจวรู้ว่าว่าที่ภรรยาของเขาคือ ‘โจรลู่เหวิน’ ที่เขาแสนเกลียดขนาดชาตินี้ไม่มีทางมีสีหน้าดีๆ ให้
เขาจะยังยินดีแต่งงานกับนางอยู่หรือไม่เล่า!"

เล่มนี้เราอ่านนานมาก จนคิดว่าหรือว่าจะเทนะ แต่มีอยู่วันนึงที่ไฟดับเราเลยต้องทำกิจกรรมที่ไม่ใช้อินเตอร์เนต เลยได้หยิบเล่มนี้มาอ่านค่ะ อ่านไปอ่านมาก็คิดว่าสนุกดีเหมือนกัน เล่มนี้เข้าเมืองหลวงแล้ว มีพี่สาวชุยสิงโจวอย่างชุยฝูตอนแรกก็ไม่ชอบนางเอกแต่ตอนหลังก็ชอบ จริงๆ นางเอกอยู่กับใคร คนนั้นก็รักจริงๆ นะ ชุยฝูหย่ากับสามีเรียบร้อย ช่วงชุยฝูสนุกดี เราก็ชอบอ่านเรื่องพวกนี้ล่ะนะ 5555555

แล้วก็เรื่องนี้ความลับเรื่องที่นางเอกเป็นโจรแตกแล้วเรียบร้อย แต่พระเอกรับเรื่องนี้ได้ดีกว่าที่เราคิดเอาไว้มากกกก เป็นนางเอกที่ตัดใจไปได้ง่ายกว่า คือนางเอกมีความคิดตัดใจอยู่ในหัวตั้งแต่แรกแล้ว แต่พระเอกไม่เคยมีเลย กลายเป็นว่าเรื่องดราม่านี้แอนตี้ไคลแมกซ์อยู่นะ ไม่ค่อยยืดเยื้อด้วย ซึ่งก็ดีแล้ว ช่วงท้ายมีการสับขาหลอกสุยอ๋อง (และคนอ่าน) ว่านางเอกตกเลือดใกล้ตายแล้ว แต่จริงๆเป็นแผนที่ฮ่องเต้วางกับชุยสิงโจวเพื่อกำจัดสุยอ๋องนั่นแหละ

สำหรับเราเล่ม 4 ก็อ่านได้เพลินๆ ดีค่ะ แอบคิดว่าสามารถตัดจบตอนนี้เลยก็ได้ ถ้าชุยสิงโจวไม่ได้จะขึ้นเป็นจักรพรรดิอะนะ แอบคิดว่าในเรื่องย่อของเล่ม 5 (แอบไปอ่านคำนำมานิดหน่อย) ที่ตัวนางเอกจะความจำเสื่อมอีกครั้ง แบบว่าลืมพระเอกแต่จำเรื่องที่เป็นโจรได้ เราว่ามันค่อนข้างแบบ…พูดไงดี แอบเชยเหมือนพลอตเรื่องซีรีส์เกาหลียุค 2000 แต่ก็รอดู อาจจะทำออกมาได้สนุกก็เป็นได้

"สุยอ๋องกับไทฮองไทเฮาที่หวังยึดอำนาจฮ่องเต้ถูกปราบลงได้ในที่สุด
ชุยสิงโจวมีความดีความชอบครั้งใหญ่ กลายเป็นสองขั้วอำนาจค้ำยันกับสกุลสือ
แต่ท้ายที่สุดเขาก็ตัดสินใจมอบราชสำนักให้สกุลสือกับพรรคพวกเก่าภูเขาหยั่งซานต่อสู้กัน
ส่วนเขาจะรับตราผู้บัญชาการทหารมุ่งหน้าไปปราบปรามความไม่สงบของเป่ยไห่เอง
ถือโอกาสหลบลมฝนอันวุ่นวายในราชสำนักด้วยเสียเลย
อีกคราที่เขามีภรรยารักร่วมติดตามไกลถึงชายแดน
ที่นั่นชาววอออกปล้นชิงชาวบ้านมิเว้นวัน
หลิ่วเหมียนถังได้ใช้ความรู้ความสามารถของอดีตหัวหน้าโจรมาช่วยเหลือชาวบ้านและพี่น้องทหาร
ความสัมพันธ์ของพวกเขาสามีภรรยามีแต่ดีวันดีคืน
ย่อมไม่นึกฝันว่าจะมีวันหนึ่งที่นางลืมเลือนช่วงเวลาแสนหวานฉันสามีภรรยานั้นไป
หลงเหลือเพียงความทรงจำช่วงเป็นโจรลู่เหวิน ซึ่งมองชุยสิงโจวเป็นศัตรูตัวฉกาจ!"

เราอ่านต่อกันกับเล่ม 4 เลย คิดว่าเล่ม 5 ถ้าเทียบกับที่เหลือเราอ่านค่อนข้างเร็วอยู่ อ่านวันเดียวเองมั้ง (อาจจะไม่เร็วเทียบกับเรื่องอื่น แต่เทียบกับเรื่องนี้เล่มอื่นแล้วเร็วพอควรเลยล่ะ) ก็ตอนแรกเราได้ยินว่าช่วงเล่ม 4 เล่ม 5 ไม่ค่อยสนุก เอาจริงเราว่าก็สนุกดี เล่ม 5 เป็นช่วงที่แบบสุยอ๋องโดนโค่นไปแล้ว ตอนแรกก็คิดว่าคงไม่มีตัวร้ายแล้วมั้งนอกจากโจรสลัดวอโค่วที่พระเอกต้องไปปราบ ช่วงที่นางเอกความจำเสื่อมลืมพระเอกแล้วจำช่วงที่ตัวเองเป็นโจรได้ค่อนข้างสั้นแล้วก็ดราม่าน้อยกว่าที่เราคิดเอาไว้มาก ก็ใช้ได้เลย สนุกอยู่ แล้วเราก็ชอบที่เฉลยออกมาถึงเรื่องชุยสิงตี๋อะ คือตอนแรกก็สงสัยๆ ไว้แล้วแหละว่าญาติผู้น้องนี่จะหายไปทั้งแบบนี้เลยเหรอ บทน้อยมากหลังๆ คิดว่าจะมีอะไรๆ แล้วก็มีจริงจ้า แล้วก็ชอบฉากที่นางเอกพูดกับฮ่องเต้อะ เรื่องที่ฮ่องเต้จงใจตัดอำนาจนางเอก เป็นสิ่งที่ฮ่องเต้กับชุยสิงโจวแตกต่างกันจริงๆอย่างที่นางเอกบอก ชุยสิงโจวรักนางเอกมาก ต่อให้นางเอกจำตัวเองไม่ได้ มีสิทธิ์ฆ่าตัวเองก็ยังรักแล้วก็ไม่ระวังต่อหน้านางเอกเลย เหมือนรักไปแล้วรักไปเลย แต่ฮ่องเต้แบบระแวงตลอดเวลาแถมใช้วิธีแบบ…พูดไงดี มันไม่รักษาน้ำใจกันอะ แล้วก็มาบอกว่าไม่คิดว่ามันจะเป็นถึงขึ้นนั้น แบบไม่คิดว่านางเอกจะถูกตัดเส้นเอ็นหรือถูกซ้อนแผน คือสิ่งที่นางเอกเจอถือว่าดีแล้วนะ นี่ถ้าสมมติว่านางเอกถูกย่ำยีจนตายไป ฮ่องเต้สุดท้ายแล้วยังไม่รู้เลยมั้งว่าตัวเองทำให้นางเอกต้องเจออะไรบ้าง คือนับว่าผู้ชายคนนี้แบบ… พอมาถึงลูกสาวเราเชียร์ลูกชายท่านโหวจ้าวนี่แหละ 5555

ก็ห้าเล่มเราคิดว่าเราอ่านได้เพลินๆ ไม่ได้ชอบขนาดนั้น มีช่วงเวลาที่เราคิดว่าเบื่อบ้าง แต่จริงๆ รวมๆ เราว่าคาแรกเตอร์พระนางโอเคเลย เราชอบจุดนึงของชุยสิงโจวมาก ตรงที่เวลานางเอกโดนลักพาตัวไป ไม่เคยถามเลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เพราะว่ามันไม่ใช่ความผิดของนางเอก แล้วยังไงอีคนที่ลักพาตัวก็จะฆ่าตายอยู่ดีไม่ว่ามันจะทำอะไรหรือไม่ก็ตาม

พระเอกเป็นพวกมีเสน่ห์แบบผู้ชายๆ น่ารักดีค่ะ คิดว่าชอบนะ อ่านได้เพลินๆ แต่จะอ่านรอบสองมั้ย น่าจะไม่ค่ะ