ใน ‘น้องสาวขุนนางทรราช’ หลินหว่านเขียนเอาไว้ว่า...

‘หลี่เหวยหยวน’ ตัวประกอบชายอันดับสองที่จะได้เป็นเสนาบดีกังฉินที่ยิ่งใหญ่

มีชีวิตในวัยเด็กที่แสนจะอาภัพ

บิดาอ่อนแอแต่งงานใหม่ หลี่เหวยหยวนขึ้นชื่อว่าเป็นลูกที่เกิดจากสาวใช้ต้นห้อง

มารดาเสียสติคลุ้มคลั่ง ชอบใช้ความรุนแรงกับเขา

ท่านย่าไม่รัก และทำให้ทุกคนในจวนพานเกลียดเขาไปด้วย

หลี่เหวยหยวนเติบโตมาด้วยสภาพจิตใจที่วิปริตบิดเบี้ยว

ไม่ว่าใครที่เคยสร้างความขุ่นเคืองแก่เขา... ทางเดียวที่เขาเหลือให้คือความตาย

 

รวมถึง ‘หลี่หลิงหว่าน’ ตัวประกอบหญิง ญาติผู้น้องของเขาที่บังอาจไปรังแกหญิงที่เขารู้สึกดีด้วย

เขาตัดลิ้นนางและป้อนหญ้าไส้ขาดให้กิน แม้แต่วาระสุดท้ายของชีวิตก็ยังทรมานอย่างถึงที่สุด

 

และใช่แล้ว... วันหนึ่งหลินหว่านก็ตื่นมาเป็น ‘หลี่หลิงหว่าน’ ตัวละครที่ตนเองเขียนในวัยแปดขวบ!

ไม่นะ! นี่นางต้องมีจุดจบแสนอเนจอนาถอย่างที่เขียนไว้เองหรือ นับว่าขุดหลุมฝังตนเองโดยแท้!

เรื่องนี้ 5 เล่มจบ แต่เอาจริงๆไม่ได้รู้สึกว่ายาวขนาดนั้นเลย เราอ่านรวดเดียวจบเลยนะคะ เพราะว่าแอบวางไม่ลงเหมือนกัน อดนอนไปหนึ่งคืนเต็มๆเลยแน่ะ

เป็นแนวทะลุมิติอีกเช่นเคยค่ะ คราวนี้เป็นการทะลุมิติเข้าไปในนิยายของตัวเอง นางเอกเป็นคนเขียนนิยายเรื่องนี้ แล้วก็นอนๆอยู่ก็ทะลุไปเป็นตัวประกอบหญิงที่โดนตัวประกอบชายที่หลงรักนางเอกฆ่าตายอนาถค่ะ ตัวประกอบชายที่เป็นญาติผู้พี่คนนี้ก็เป็นประเภทโหดเหี้ยมอำมหิตมาก ตัวนางเอกเข้าไปในยุคนั้น เจอกับหลี่เหวยหยวนในวัยเด็กที่กำลังลำบากสุดๆก็เข้าหาแล้วก็พยายามทำให้อีกฝ่ายรักตัวเองเท่าที่จะรักได้ในฐานะน้องสาว

จะว่าไปตอนอ่านพลอตใหญ่ของเรื่องนี้ก็ทำให้แอบคิดถึงหลายเรื่องนะคะ ไม่ว่าจะเป็นนิยายรักอลเวง หรือ ตัวร้ายอย่างข้าจะเอาตัวรอดยังไงดี หรือ กลรักสกัดครองโลก สองเรื่องหลังเป็นแนวประจบประแจงตัวละครร้ายกาจก่อนที่พวกเขาจะร้ายกาจเหมือนกัน ทำให้ตัวเองกลายเป็นคนที่ตัวร้ายขาดไม่ได้เหมือนกัน แถมบุคลิกก็ยังมาแนวยันนิดๆเหมือนกันอีก

นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน นางเอกแต่เดิมเป็นคนร้ายกาจไร้เหตุผล แบบเป็นประเภทตัวประกอบร้ายโง่ๆที่จะมาอยู่ข้างเท้านางเอกในเรื่อง รอวันถูกกำจัดเพื่อสร้างความสะใจให้กับคนอ่านแบบนั้นน่ะค่ะ พอหลี่หลิงหว่านถูกคนเขียนเข้าสิงร่างก็กลายเป็นคนมีเหตุมีผลขึ้นมา ประจบประแจงหลี่เหวยหยวนแบบไม่มีเหตุผล หลี่เหวยหยวนก็ระแวงมาก ว่าทำไมนางเอกจู่ๆมาทำดีกับตัวเอง แต่ว่าตอนนั้นไม่มีใครมาใส่ใจเลย รู้ทั้งรู้ว่านี่ไม่จริงใจ แต่ก็ยังคงคว้าเอาไว้ แล้วก็คิดว่าจะไม่ปล่อยไป

ความยึดติดของพระเอกรุนแรงมาก แบบบวกกับการที่พระเอกเป็นคนโหดเหี้ยมอำมหิต เจออุปสรรคก็ถอนเอาถอนเอาเหมือนหญ้าข้างทางอย่างนั้น แล้วก็ชอบครอบครองนางเอกไว้คนเดียว คนเดียวแบบขังเอาไว้ในบ้าน กลัวนางเอกหนีไปอะ

จริงๆบุคลิกแบบนี้ทำให้เรานึกถึงหรงจื่อ จากหงส์ขังรัก แต่ว่า หลี่เหวยหยวนแตกต่างจากหรงจื่อตรงที่เปิดเผยกว่า มุทะลุกว่า ไม่เลี้ยวไปเลี้ยวมาเท่านั้น พูดตรงๆกับนางเอกตลอด

หลี่เหวยหยวนมีความ insecure มากด้วย คือจับได้ตั้งแต่แรกว่านางเอกไม่จริงใจ จนผ่านไปหลายปี ก็เลยยังไม่ไว้ใจอยู่แบบนั้น ส่วนนางเอกก็กลัวโดนผู้ชายคนนี้ฆ่าตายตามในนิยายที่ตัวเองเขียน ก็กลัวจนจะบ้าแล้ว แต่ทั้งคู่ก็อยู่กันไปแบบนี้แล้วก็รักกันมากๆอยู่ดีอะ แบบรักกันก่อนที่จะเข้าใจกันหรือเชื่อใจกันเต็มที่ด้วยซ้ำ

ส่วนพระรองเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าเรียกว่าพระรองได้มั้ย พระรองเรื่องนี้คือ ฉุนอวี๋ฉี เป็นแนวบัณฑิตอบอุ่น ฉลาดเฉลียว ประเภทถือพัด จิบชา เล่นหมากล้อม 5555555 แต่คือพระรองแบบค่อนข้างดึงดันอะ จริงๆทั้งพระเอกพระรองมีความเหมือนกันอยู่นะ ก็คือ ไม่ฟังนางเอก เอาตัวเองเป็นหลัก แล้วก็ดึงดัน แต่พระเอกคือกลัวว่านางเอกจะไม่รักตัวเลยดื้อรั้งเอาไว้ก่อน ส่วนพระรองคิดว่าตัวเองดีในอนาคตนางเอกต้องรักตัวเองแน่

พูดมายาว...เหมือนไม่ชอบ 5555555

แต่จริงๆชอบนะคะ เราคิดว่ามันค่อนข้างสนุกอะ ทั้งเรื่องในครอบครัว เลิฟไลน์ ไม่มีส่วนน่าเบื่อเท่าไหร่ อาจจะมีหงุดหงิดตัวละครเป็นระยะๆ แต่ทั้งพระนางก็เข้าใจได้ นางเอกไม่ซูเลย ถือว่าค่อนข้างโง่ เทียบกับคนในเรื่อง แบบมันทำให้เรารู้สึกว่าห้าเล่มนั้นไม่ยาวเลย อ่านได้เพลินมาก

แต่มันจะไม่ค่อยมีเรื่องนอกบ้านเท่าไหร่ เช่นเรื่องแก่งแย่งในราชสำนักก็คือไม่มี แล้วก็เรื่องชิงบัลลังก์คือง่ายมาก แล้วเราว่าเรื่องมันแอบเดาได้

คือมันเปิดมาตรงที่ พระนางเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เราก็เดาเอาไว้แล้วว่า จะแก้ปมนี้ยังไง นอกจากจะมีใครสักคนใช้แผนแกล้งตาย ไม่ก็นางเอกต้องมีการย้ายร่างอีกครั้ง สุดท้ายก็มาลงแบบหลังจนได้

แล้วตรงช่วงจัดการกับพระรองที่ดูร้ายกาจกับการชิงบัลลังก์ที่เหมือนยิ่งใหญ่มาตลอด ก็จบแบบง่ายๆมากๆ แบบหื้ม...จบแล้วหรอ เร็วมาก

มันอาจจะโฟกัสความรักพระนางค่อนข้างมากด้วยแหละนะ แล้วก็วนๆอยู่กับหลังบ้านสกุลหลี่ซะส่วนใหญ่ แต่ก็สนุกอะค่ะ เราค่อนข้างชอบเลย รู้สึกอ่านได้เพลินๆ ไม่เบื่อ อาจจะมีอ่านซ้ำด้วย ใครที่ไม่ชอบพระเอกสไตล์ Dominant, manipulate พระเอกสไตล์ยึดติด แบบถ้าไม่ได้นางเอกต้องเสียสติแน่ ก็คือขอให้ผ่านเรื่องนี้ไป แต่ถ้าใครชอบก็แนะนำเลย