เช้าอันแสนหดหู่ของฉันครั้งนี้เริ่มต้นด้วยการที่ฉันดื่มชาส้มวานิลาที่รสชาติแย่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยกินมา (นี่เป็นชาส้มถ้วยแรกที่ฉันกินในชีวิต) มันยังมีฉลากเป็นภาษาเยอรมันที่ฉันอ่านไม่ออก และรสชาติคล้ายคลึงกับเกลือแร่กินแก้ท้องเสียรสส้มแต่ว่าแย่กว่า

เหมือนเธอกำลังกินน้ำร้อนที่มีรสชาติเปรี้ยวๆโดดๆแบบแปลกๆ

และกินไปกินมา ฉันก็รู้สึกเหมือนเพิ่งไปทำฟันมาและเลือดกลบเต็มปาก อะไรทำนองนั้น ทำไมชาส้มโง่ๆนี่ถึงมีรสชาติเหมือนเลือดได้วะ ผู้ผลิตกรุณาแสดงตัวและให้ความกระจ่างแก่ฉันที

ฉันควรจะกลับไปซบอกชาเปปเปอร์มิ้นหรือกรีนที หรือ คาร์โมมายล์อะไรพวกนั้นน่าจะเวิร์กกว่า

โอเค ที่รัก เธอคงรู้ว่าฉันมีการงานอันมั่นคงทำแล้ว จากการที่ฉันบ่นพึมพำถึงมิสแพทริกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แต่ว่านะ กว่าที่ฉันจะได้งานนี้ทำ (ซึ่งเป็นงานที่ฉันทนทุกข์ทรมาน) ฉันเองก็ต้องสัมภาษณ์หางานจนรองเท้าสึกเหมือนกัน

ต้องเผชิญหน้ากับปีศาจที่ถามฉันว่า คุณมีข้อดีข้อเสียอะไร

และพูดกันตามจริง เธอสามารถบอกได้เหรอว่า ข้อเสียของเธอคือการ ดันทุรังหรือการเพอร์เฟคเกินไป บอกฉันสิ มองตาฉันแล้วบอกกับฉัน

แต่เธอก็ไม่สามารถบอกได้เหมือนกัน ว่า อ้อ ข้อเสียของฉันคือ ขี้เกียจค่ะ คือไม่มีแรงบันดาลใจค่ะ จริงๆก็ไม่ไอ้อยากได้งานนี้หรอกค่ะ แต่จะไม่มีกินแล้วค่ะ

เธอคงจะถูกตะเพิดออกมาก่อนที่จะพูดประโยคจบเสียอีก

ฉันบอกเลยนะไดอารี่ที่รักว่าฉันน่ะ เผชิญกับประโยคที่ว่า "เดี๋ยวเราจะติดต่อกลับไป" มานับครั้งไม่ถ้วน ซึ่งแปลได้ง่ายๆว่า อ้อ เชิญหางานอื่นต่อได้เลยนะคุณผู้หญิง 

หรือพวกเขาอาจจะให้เธอร่ายกิจกรรมที่ทำมาทั้งหมดในมหาวิทยาลัย ซึ่งฉัน...ผู้ซึ่งทำกิจกรรมแต่พอเพียงก็ประสบความยากลำบากเหลือเกิน

แบบ อ้อ...ว่างๆฉันก็ไปดูหนังกับเพื่อนค่ะ

เทศกาลหนังในเมืองฉันฟาดมาทุกเทศกาลทุกแนวแล้วค่ะ แบบนี้รึ

ฉันบอกเธอหรือยังว่าเดือนหน้าฉันจะมีทริปไปสัมมนานอกเมืองกับมิสแพทริก สองต่อสอง

เหอะๆ

เหอะๆ

ที่สำคัญมันยังเป็นวันเสาร์อาทิตย์ด้วย นี่เจ้าหล่อนไม่เข้าใจฉันหรือไงนะว่า เสาร์อาทิตย์สำหรับฉันน่ะ เป็นเพชรพลอยในกองโคลนตมที่ฉันจมอยู่ แค่นี้ชีวิตฉันก็ยังหดหู่ไม่พอหรือไง

หล่อนถึงต้องยืนหน้าเข้ามาในเสาร์อาทิตย์ของฉันด้วยย และบอกเลยว่านี่มันนอกเหนือขอบเขตงานของฉันแบบสุดๆ แบบที่ฉันไม่จำเป็นต้องทำเลยด้วยซ้ำ

แต่สิ่งที่ฉันบอกหล่อนคืออะไร "อ้อ อย่างนั้นหรือคะ ได้แน่นอนค่ะ มิสแพทริก"

และสาบานในใจกับตัวเองอย่างหนักแน่น

ถ้าหล่อนด่าฉันอีกที ฉันจะลาออกจริงๆด้วย

(ไดอารี่ที่รัก เธอกำลังทำหน้าเอือมใส่ฉันหรือเปล่า ฮ่าๆ เธอก็รู้ว่าฉันไม่มีทางทำอย่างนั้นหรอก)

อีกอย่างก็คือฉันกำลังสงสัยแล้วว่ามิสแพทริกกับฉัน เรายืนอยู่บนดาวดวงเดียวกันแน่หรือเปล่า เจ้าหล่อนบอกให้ฉันติดต่อสอบถามงานหนึ่ง ฉันก็ติดต่อสอบถามแล้วทำสรุปไปให้หล่อนทางอีเมลเรียบร้อย เจ้าหล่อนก็ตรวจดูอีเมลฉัน และบอกฉันว่า

"เอมม่า สิ่งที่เธอต้องทำก็คือ สอบถามเขาว่า....บลาๆ" 

"มิสแพทริกคะ คือฉันเพิ่งสอบถามทางนั้นไปเมื่อครู่เรียบร้อยแล้วค่ะ แบบที่ฉันสรุป..."

"เอมม่า เดี๋ยววางสายจากฉัน เธอก็ไปสอบถามเขาว่า..."

"มิส แพทริกคะ คือฉัน"

"สิ่งทีเธอต้องทำก็คือ เดี๋ยวไปสอบถามเขาเรื่อง..."

...

บอกฉันที

หล่อนเป็นมนุษย์อยู่ไหม บางทีหล่อนหรือฉัน(แบบที่ฉันไม่รู้ตัว) อาจจะชอบสื่อสารด้วยการพ่นหมึกใส่กระจกแบบในหนัง

ลงชื่อ

#เอมม่าสเคอร์บี้

ผู้สงสัยในชาติพันธุ์ของตนเอง