ปีใหม่นี้ฉันได้หยุดสี่วัน สี่วันอันน่าเฝ้ารอคอย สี่วันที่ปราศจากเสียงของมิสแพทริกที่จะคอยจี้ฉันเรื่องงาน และงานอันเป็นไปไม่ได้ของหล่อน

แต่ให้ตายเถอะวะ

ทันทีที่ก้าวเข้าวันที่ 1 ของปี ฉันก็ต้องนอนแบบอยู่บนเตียงเหมือนผักตากแห้ง และท้องที่ปั่นป่วนที่เหมือนจะมาจากการกินอาหารกระป๋องเมื่อคืน

ใช้แล้วจ้ะ ฉันกินอาหารกระป๋องในคืนเคาต์ดาวน์

และวันที่หนึ่งวันที่สองอันแสนมีค่าของฉันก็หมดไปกับการนอนบนเตียง ฝันเลอะเทอะงี่เง่า และมองเพดานห้องที่หมุนติ้ว และการถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าฉันควรจะเอาถังมาวางข้างเตียงดีไหม

และฉันก็ยังต้องเอาสารร่างที่ไม่สมบูรณ์ของฉันนี่ไปทำงานในวันรุ่งขึ้นอีกด้วย นี่มันชีวิตแบบไหนกันล่ะ!

สวัสดีปีใหม่นะ ไดอารี่ที่รัก

ลงชื่อ เอมม่าสเคอร์บี้ ผู้ไม่แน่ใจว่านี่คืออาถรรพ์เบญจเพสหรือไม่