i have no idea how much we fight and we mad each other 

because we do it all the time and this time is came back to us again .. 

เคยคิดอยู่ในใจลึก ๆ แล้วแหละว่าวันนี้มันต้องเกิดขึ้นอีก และแล้วก็ไม่มีผิด ' เราสนิทกันมาก ' แต่ก็นั้นแหละ เพราะเราสนิทกันมาเกินไป ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากเธอเลยไม่มีการเกรงใจ หรือรักษาน้ำใจกันเลย เราทนเธอมาสักพักแล้วแหละ พยายามจะเป็นคนใจเย็นในความสัมพันธ์นี้ พยายามที่จะไม่ทำให้เราต้องโกรธกันอีก แต่ก็นั้นแหละ .. ยิ่งเราเย็นเท่าไหร่ เธอก็ได้ใจ คิดจะทำอะไรเราก็ได้ เอาเรื่องที่เราเล่าให้ฟังไปเล่าต่อคนอื่น ใช้ต่อรองเรา หรือเอาเราไปคุยเป็นเรื่องสนุกปากก็ได้ 

เราโกรธ และเราไม่พอใจ .. แต่เราก็มองข้ามมันได้ เพราะอะไรนะหรอ เพราะเธอเป็นเพื่อนรัก เป็นคนที่รู้ใจเราที่สุด และเราไว้ใจที่สุดจนกล้าเล่าอะไรหลาย ๆ อย่างให้ฟัง แต่ก็ไม่คิดว่าเธอจะทำกับเราแบบนี้ แต่เราก็ทนได้นะ ทนมาตลอดเลยด้วย

แต่วันนั้น เราตอกเธอกลับแค่เรื่องเดียว เธอกกลับทนไม่ได้ เธอโกรธเรา และไม่คุยกับเราหลังจากนั้น อีเหี้ย    ทำไมแค่นี้ถึงยอมกันบ้างไม่ได้ ที่เราเถียงกันมันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่เลยนะเว้ย กูเป็นฝ่ายโดนกระทำด้วยซ้ำ ทำไมกูกลายเป็นคนผิดเฉยเลยวะ .. แต่ ชั่งมึงเถอะ ไม่คุยก็ไม่คุย โลกกูเคยหมุนรอบมึง แต่มันก็ไม่จำเป็นหรอก มันก็เหงาแหละ แต่ก็ดี ถอยออกมาบ้างก็ดี ใจจะได้พักบ้าง