• หนังพาเราเสียดสีต่อด้วยการกระทำของตัวเอก (ลิน) ผู้ซึ่งเป็นนักเรียนทุน รู้สึกไม่พอใจอาจารย์วิชาคณิตศาสตร์ที่ออกข้อสอบจากชีืทที่สอนพิเศษ พ่วงด้วยความรู้สึกโกรธแค้นที่พ่อตัวเองต้องจ่ายแป๊ะเจี๊ยะให้ตัวเองถึงสองแสนบาท ก่อให้เกิดการกระทำที่ "ผิด" แต่ "ถูกใจ" ตามมามากมาย ตั้งแต่การช่วยเหลือเพื่อนสาวนักกิจกรรม (เกรซ) ให้สอบได้คะแนนสูง และหนักข้อขึ้นเมื่อเธอตัดสินใจสร้างรายได้จากการให้ลอกอย่างเป็นล่ำเป็นสันผ่านการจัดหาลูกค้าโดยแฟนหนุ่มของเกรซ (พัฒน์) ผู้ซึ่งคาดหวังกับการได้รับคะแนนสูงๆ เพื่อรถคันใหม่ป้ายแดงของตัวเอง

• ความแตกต่างของชนชั้นในสังคม ทำให้คนหลายคนต้องมีเหตุผลในการหาเงินที่แตกต่างกันไป ปฎิเสธไม่ได้หรอกว่า เด็กที่มีต้นทุนชีวิตที่ต่ำกว่า ต่อให้พยายามแค่ไหน บางทีแล้วก็ไม่สามารถจะไปถึงฝั่งฝัน ผิดกับคนที่มีต้นทุนดีกว่า ย่อมมีโอกาสที่จะเดินต่อได้ง่าย เพียงแค่ปลายนิ้วกระดิกก็พอแล้ว ซึ่งหนังทำให้เห็นถึงความแตกต่างได้ดี และในช่วงหลังที่แบงค์ได้เปลี่ยนผ่านเข้าสู่โหมดคนหน้าเงินแล้ว ทำให้เราเห็นชัดเจนได้ว่า ความโลภและเงินนั้นเปลี่ยนแปลงคนได้จริงๆ 

•  ถ้าหากพยายามมองว่าทั้งหมดของหนัง คือ การเสียดสี แล้วล่ะก็ ดังนั้นภาพของการสมัครเรียนครุศาสตร์เพื่อไปเป็นครูของลิน หรือการสารภาพผิดเรื่องการโกงข้อสอบ STIC ทั้งหมดในห้องสีขาวหมดจดสวยใส น่าจะเป็นอะไรที่บอกว่า สุดท้ายแล้วเราทุกคนก็เอาความดีแบบจอมปลอมมาแปะหน้าไว้ แล้วลืมๆมันไปเสียเถอะ เหมือนที่เราเคยทำๆกันมาในตลอดเวลาที่ผ่านมา

---

• ลิน รู้สึกเสียดายภาพลักษณ์ของความมั่นใจ นักวางแผน และการจัดการความกดดันที่ทำมาตลอดทั้งเรื่อง ถูกพังทลายไปในตอนจบ ซึ่งอาจจะเป็นเพราะพื้นฐานทางครอบครัว โอกาสในการที่จะถอยไปเริ่มต้นใหม่ได้ตลอด เลยทำให้ลินกลายเป็นคนที่หลุดจุุดยืนของตัวเองไปได้ง่ายๆ และยึดติดกับความดีจนไม่เข้าใจว่าตัวเองจะต้องรับผิดชอบผลของอะไรตามมาบ้าง

• แบงค์ เช่นเดียวกัน ความรู้สึกที่ไม่เชื่อว่าแบงค์จะเปลี่ยนตัวเองเข้าสู่ด้านมืดเต็มตัวนั้นจะเป็นไปได้ง่ายๆ ภาพของเด็กผู้ชายที่ไม่ยอมให้ใครทำผิด และลุกขึ้นมาต่อสู้กับความชั่วนั้น เปลี่ยนแปลงไปได้ง่ายๆ เพียงเพราะโอกาสที่เสียไปเท่านั้น รวมถึงการที่กลายเป็นคนที่คิดถึงเรื่องเงิน มันทำให้ดูขัดกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงของคนๆหนึ่ง แต่ถึงอย่างนั้น การกระทำของแบงค์ก็ยังพอจะดูสมเหตุสมผลกว่าลิน อาจจะเพราะพื้นฐานครอบครัวที่แตกต่างกันอีกนั่นแหละ 

แบงค์ คือตัวละครที่ถูกทอดทิ้งมากที่สุดในการทำความดี เพราะแม้แต่คนดูเองก็คงรู้สึกแย่ที่แบงค์เอาเรื่องการลอกข้อสอบของโต้งไปบอกอาจารย์ จนทำให้ลินต้องเสียโอกาสในการได้รับทุน แต่คำถามคือ ส่ิ่งที่แบงค์ทำนั้น มันคือสิ่งที่ถูกต้องหรือเปล่า หรือว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ คำตอบที่เราตอบกลับมานั่นแหละ คือสิ่งที่กำลังบอกเราว่า จริงๆแล้วเราศรัทธากับความถูกต้องมากแค่ไหน

• เกรซ ถือเป็นคนธรรมดาที่ดูปกติที่สุดในหนังเรื่องนี้ คาแรกเตอร์ที่สวยใส ดีกับเพื่อน เป็นมิตรกับทุกคน และดูเหมือนจะเป็นคนไม่คิดอะไรมาก นอกจากหาทางเอาตัวรอดแบบง่ายๆ สะท้อนให้เห็นถึงความมักง่ายของสังคมที่เชื่อว่าจะมีใครสักคนช่วยเหลือเราอยู่เสมอ เพียงแค่เราร้องขอออกมาด้วยภาพลักษณ์ที่ดี สวยใส น่าสงสาร จึงทำให้ใครต่อใครใจอ่อนไม่ยากนัก และสุดท้ายแล้ว เกรซเองก็ไม่ได้เรียนรู้อะไร นอกจากความเสียใจที่ต้องเสียเพื่อนอย่างลินไปหนึ่งคน 

• พัฒน์ ตัวอย่างของการเป็นลูกคนรวยที่เห็นกันบ่อยๆในสังคม เพียงแค่คำสั่งพ่อคำเดียวเท่านั้นกับเรื่องง่ายๆอย่างการไปหยิบไวน์ ก็ทำให้เห็นว่าเขานั้นไม่ได้มีอำนาจอะไรมากมายนอกเหนือจากกรอบที่ให้ไว้ และส่วนใหญ่มักจะมีแต่อำนาจที่ใช้ในทางที่ผิดเท่านั้น

ในโลกที่เต็มไปด้วยความถูกใจมากกว่าถูกต้อง ผมยังเชื่อว่าสิ่งที่เราควรทำกับคนรอบตัว คือการชมเชยหรือเป็นกำลังใจให้กับคนที่ทำสิ่งที่ถูกต้องบ้าง และตัวเราเองนั้นควรจะยึดถึือกับการทำสิ่งที่ถูกต้องให้ได้มากที่สุด

ผมเชื่อว่า ถ้าหากมีใครสักคนบอกแบงค์ว่าเขากำลังทำสิ่งที่ถูกต้องอยู่ บางทีเหตุการณ์ต่างๆอาจจะไม่ได้เกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ เขาอาจจะหาทางหาทุนเรียนใหม่จากประเทศอื่นต่อไปแทน หรือไม่ก็หาทางจากการเป็นนักเรียนดีเด่นต่อไปได้อยู่

ประโยคที่ลินบอกว่า "นี่มันไม่ใช่การโกง เพราะถ้าโกงต้องมีคนเสียผลประโยชน์" เป็นวาทกรรมที่เราใช้อ้างในการทำผิดอยู่เสมอ คล้ายๆกับคำว่า "ไม่เป็นไรหรอก ใครๆก็ทำกัน" หรือไม่ก็ "เราไม่ได้ทำอะไรผิดร้ายแรงสักหน่อย" 

สุดท้ายแล้ว หนังเรื่องนี้อาจจะบอกว่า ชีิวิคนเรานั้นไม่มีทางเลือกมากเท่าไรนัก แต่ถ้าหากเลือกได้แล้ว การทำสิ่งที่ถูกต้องก็อาจจะไม่ได้ยากจนเกินไปนัก

---