เราเจอแอนนิต้าในห้องเรียน Pre-intermedait level แอนนิต้าเป็นชาวโปแลนด์ อายุราวๆ 24-25 ปี ผมสีทองออกขาว ตาคมโตสีน้ำข้าว ผิวขาว และตกกระ เธอเล่าให้เพื่อนในห้องฟังว่า พ่อ แม่ของเธอที่โปแลนด์ มีอาชีพทำสวนทำไร่ หลังบ้านของเธอติดกับป่า มีต้นไม้สูงๆ มากมาย มีแม่น้ำสายเล็กๆ ไหลผ่าน เธอชอบมันมาก ถึงขนาดที่ว่า ในอาทิตย์แรกที่เธอมาถึงที่นี่ เธอร้องไห้ คิดถึงบ้านป่า ที่อยู่ติดแม่น้ำของเธอ เธอบอกว่าจากที่เธอเคยถอดรองเท้า เดินเท้าเปล่าบนดิน บนหญ้าได้ พอมาถึงที่นี่เธอไม่สามารถทำแบบนั้นได้อีก เธอคิดถึงที่ๆ เธอจากมา เราชอบแอนนิต้า ชอบความบริสุทธิ์ของบ้านเธอ...


หลังจากวันนั้นพวกเราสนิทกันมากขึ้น เพราะหลังเลิกเรียน เราขึ้นรถไฟสายเดียวกัน เธอเล่าว่าเธอจำเป็นต้องมาที่นี่ เพราะเธอต้องการหางาน ที่บ้านของเธอไม่ค่อยมีงานให้ทำเท่าไหร่ ถึงได้ทำงานที่มีค่าจ้าง แต่ค่าจ้างที่ให้ก็น้อยมาก ไม่เหมือนกับที่นี่ที่จ่ายเงินให้ดีกว่า เธอจึงชอบที่จะอยู่ที่นี่ แอนนิต้ารับจ๊อบเป็นช่างตัดผม ทำงานอยู่กับเจ้าของร้านตัดผมแถวๆ เฮิร์ธฟิลส์


เจอกันครั้งก่อน เธอเล่าให้ฟังว่าวีซ่าของเธอกำลังจะหมด และเธอจำเป็นจะต้องกลับบ้านไปก่อน ทั้งที่เธออยากอยู่ที่นี่ต่อ เธอบอกเจ้าของร้านตัดผมที่เป็นนายจ้าง หัวหน้าเธอสัญญาว่าจะทำเรื่องขอต่อวีซ่าให้เพื่อให้เธอได้กลับมาทำงานที่นี่แบบถาวร

See you letter Arin... เธอบอกกับเราอย่างนั้น ก่อนที่เราจะกอด และลาจากกันบนรถไฟฟ้าสาย Cronulla


หลังจากนั้นไม่กี่อาทิตย์ เราเจอเธออีกครั้งที่โรงเรียน ครั้งนี้เธอเลื่อนขึ้นมาเรียนใน Intermedait level แล้ว