หวังว่าอ้างมาแบบนี้คงไม่สปอยล์หรือจะทำให้เราโดนฟ้องละเมิดลิขสิทธิ์นะ แต่หน้านี้มันทำให้เราถึงกับน้ำตาซึม

วาฬของเธอคืออะไรเหรอ ความรักที่ดีงาม คนดีๆ ที่จะเข้ามาในชีวิต หน้าที่การงานความมั่นคงชื่อเสียงเงินทอง โอ้ย มันคงยากเกินที่เราจะเดา ก็เธอเล่นเก็บงำตัวเองซะถึงเพียงนี้ ทำตัวลึกลับถึงเพียงนี้ เงียบเชียบถึงเพียงนี้ ไม่ตอบสนองถึงเพียงนี้

แล้ววันๆ เธออยากเห็นวาฬแค่ไหนเหรอ? เธอตั้งใจรอมันจริงๆ หรือเปล่า? 

หรือเธอกำลังขี่มันอยู่? คงไม่หรอกนะ เธอเคยบอกว่าเดี๋ยวนี้ (ตอนนั้นน่ะ) เธอเพียงมองหาความสุขใกล้ๆ ตัว อะไรที่มันไม่ดี ที่ทำให้จิตใจเธอสั่นไหว เธอก็แค่ยักไหล่และเขี่ยมันทิ้งไป 

เราคล้ายกันมากกว่าที่เธอคิดนะ ตอนนี้ เราไม่หวังอีกแล้วว่าวาฬของเราจะว่ายกลับมาให้เราเห็นอีก บางทีเราก็แหงนมองก้อนเมฆที่ผ่านไปมา บางก้อนก็ดูแปลกๆ บางก้อนโดนแสงแดดยามเช้าตรู่หรือยามเย็นสวยจับใจ

บางก้อน เราเห็นตาของเธออยู่ในนั้นด้วย แต่ก็ไม่นานหรอก เพราะลมที่พัดแรงที่ชั้นบรรยากาศบนนั้นมันก็จับเอาเมฆก้อนอื่นมาชนกับตาของเธอ จนบิดเบี้ยวไปยังกับภาพเขียนของปิกัสโซ่ 

หรือไม่อย่างนั้นก็เป็นเพราะเราเองแหละ อยู่ๆ อะไรที่เห็นๆ มันก็เบลอไปหมดราวกับภาพที่หลุดโฟกัส คงมีผงเข้าตาน่ะ กว่าจะคว้าทิชชู่มาซับตา เมฆนั่นก็หายไปแล้ว

เราไม่คิดว่าจะได้เห็นวาฬอีกแล้ว เราเลยหันไปมองกุหลาบแทน ก็มันสวยขนาดนั้น หอมหวานขนาดนั้น พลิ้วไหวขนาดนั้น แถมยังหาง่าย บางทีก็ราคาถูกถ้าไม่ใช่วันวาเลนไทน์ ... วันที่เราตัดสินใจจะเลิกรอวาฬกลับมา

ทำไมเราถึงเบือนหน้าออกจากทะเลน่ะหรือ เธอคงรู้นะ เราพบว่าการรอคอยที่รู้ว่าไม่มีความหวัง หรือการตั้งความหวังโดยไม่พร้อมจะรอคอย มันเป็นเรื่องที่เจ็บปวดเกินไป 

ที่สำคัญ เราเกรงว่าวาฬจะอึดอัดที่มีคนมาคอยมอง มันคงอยากว่ายน้ำไปชิลล์ๆ มากกว่า การที่เราไม่ไปเฝ้ามองมัน อาจทำให้มันมีความสุขมากกว่า

ว่าจะเขียนวิจารณ์หนังสือ แต่มันออกทะเลไปถึงไหนไม่รู้ 

เอาเป็นว่า เราหวังว่าเธอจะมั่นคงหรือโชคดีพอที่จะเจอวาฬของตัวเองนะ แล้วจะซื้อ 'ถ้าเธออยากเห็นปลาวาฬ' ส่งไปให้เธอสักเล่มนึง

ขอให้มีความสุขนะ วาฬของเรา

เราเอง

---

book credit

คำ: จูลี่ โฟกลีอาโน่

ภาพ: เอริน อี. สเตด

แปล: อริยา ไพทูรย์

พิมพ์: มูลนิธิเอสซีจี