สวัสดีวันหยุดยาวค่ะคุณผู้อ่าน เผลอแป๊บเดียว วันหยุดก็ผ่านไปครึ่งทางซะแล้วนะคะ เฮ้อ ยังไม่อยากกลับไปทำงานเลย...
ว่าแล้ว ก็ฮัมเพลง "หยุดต่อเลยได้ไหม อย่าปล่อยให้ตัวฉันไป..." (ดัดแปลงมาจากเพลง อยู่ต่อเลยได้ไหม ของคุณสิงโตนำโชค) อยู่คนเดียว
ปล่อยเราเวิ่นเว้ออยู่ตรงนี้แหละ
คิดอยู่นานมากว่า ช่วงว่างๆชิวๆนี้ ควรเล่าเรื่องหนังสือเล่มไหนดี ขอเลือกการ์ตูนเล่มนี้ละกัน
คุณผู้อ่านเคยอ่านการ์ตูนไหมคะ?
ขอสารภาพก่อน จริงๆหนังสือเล่มนี้ไม่ใช่ของเราหรอก เป็นของคุณแม่เรา เธอบอกว่ามันเป็นการ์ตูนดูอ่านง่ายไม่เครียดดี เลยซื้อมาอ่านเล่น
ส่วนข้าพเจ้าผู้นิยมการครูพักลักจำ เห็นสื่อสิ่งพิมพ์ในบ้านที่น่าสนใจ ก็ยืมมาอ่านดูแก้เซ็ง
ใช่ค่ะ หนังสือเล่มนี้ถูกถ่ายทอดเนื้อความโดยการบอกเล่าผ่านการ์ตูนเป็นช่องๆ ซึ่งคุณเซโกะ ผู้เขียนและวาด ได้บอกเล่าเรื่องราวของตัวเองภายใต้รูปแบบแนวคิดว่า ควรจะสำนึกผิด จึงจะดี โดยการนำเรื่องราวของตัวเองมาเล่าเป็นการตูน ทีละตอนๆ ซึ่งหนังสือเล่มนี้ก็จะแบ่งตอนย่อยตามสารบัญได้ทั้งสิ้น 25 ตอน บวกตอนท้ายสุดที่ชื่อว่า "สำนึกผิดส่งท้าย"
ณ ตอนเกริ่นนำ เธอได้เขียนไว้ช่วงหนึ่งว่า ชีวิตของเธอนั้นมีเรื่องให้สำนึกผิดมากมายนับไม่ถ้วน ที่เลือกๆมาลงเนี่ย เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่เด็ดๆเท่านั้น แปลได้ว่า จริงๆแล้วคงมีเรื่องมีราวอะไรอีกมากมายเกี่ยวกับตัวเธอ ที่เราไม่รู้
แต่ก็นะ ใครบ้างไม่เป็นเช่นนั้น
ใช้ชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้ ทุกคนย่อมเคยทำผิด ทำพลาด ทำพัง เอามือกุมหัว ทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรง ฯลฯ กันมาบ้างแล้วทั้งนั้นแหละ
เว้นแต่คุณเป็น Mr. หรือ Ms. Perfect จริงๆ แต่ถามจริงๆนะ ไม่เคยทำผิดพลาดจริงๆน่ะเหรอ
เมื่อคิดได้ดังนั้น พออ่านเรื่องที่เธอเล่าก็พยักหน้าตามไปอย่างเข้าใจ อาจจะไม่ได้เข้าใจแบบ เออ เหมือนเป๊ะทั้งหมด แต่มันก็มีแง่มุมที่สามารถมองสะท้อนกลับมายังตนเองได้
เช่น มีช่วงหนึ่งที่คุณเซโกะเธอเลือกวิธีลดน้ำหนักด้วยการเต้นฮูลาฮูป แล้วสุดท้ายก็เลิก อ่านแล้วก็ เอ้อ มีช่วงหนึ่งที่เราฮิตเต้นฮูลาฮูปอยู่เหมือนกัน มันเป็นการออกกำลังที่ไม่ต้องไปไหนมาไหนดีนะ 555 แล้วก็ ได้เหงื่อพอสมควรเลยล่ะ แถมช่วงนั้นไปหาข้อมูลแล้วรู้มาว่า การเต้นฮูลาฮูปประจำจะทำให้มีเอวคอดสวย ก็เลยฮิตอยู่พักใหญ่
แต่สุดท้ายก็เบื่อ เหมือนคุณเซโกะเลย 555
แต่ก็มีจุดที่อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจในการกระทำของเธอเหมือนกันนะ เช่น ตอนที่เธอเขียนว่า เธอเข้าหอลงโรงแบบ คิดปุบปับกับแฟนแล้วแต่งงานเลย คือ เรารู้สึกว่า การใช้ชีวิตร่วมกับใครสักคน มัน มันควรมีการวางแผนและมีระยะเวลาในการตัดสินใจสักหน่อย แต่เท่าที่อ่าน ก็ดูเหมือนเธอจะมีความสุขดีกับสิ่งที่เลือกนะ
ก็ดีใจกับเธอด้วย... ปล่อยยัยคนอ่านจอมมากเรื่องอยู่บนคานต่อไปนั่นแหละดี
โดยภาพรวม นี่เป็นหนังสือที่ค่อนข้างจะเบาสมองค่ะ คงเพราะรูปเล่มและการถ่ายทอดเป็นรูปแบบการ์ตูน แถมยังสี่สีทั้งเล่ม ทำให้สามารถเปิดๆดูได้อย่างเพลินๆ และด้วยความเป็นการ์ตูนเองทำให้ไม่ว่าจะใส่อะไรก็ดูจะเป็นการผ่อนคลายไปเสียหมด(ความเห็นส่วนตัวนะ)
แต่แม้จะบอกว่าเป็นการ์ตูน คุณเซโกะเธอก็ใส่เนื้อหามาพอสมควรเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นการวางเนื้อหาไว้มุมหนึ่งของหน้ากระดาษเบียดการ์ตูนสามถึงสี่ช่องของตัวเอง หรือแม้แต่แทรกสอดเรื่องที่ต้องการสื่อสารลงไปในช่องการ์ตูนของเธอโดยตรง
ถามว่าได้สาระอะไรยังไงเป็นกิจจะลักษณะไหม เอาเป็นว่า เหมือนได้อ่านแล้วย้อนดูตัวเองเสียมากกว่า จะว่าไปก็มีเหมือนกันที่อ่านแล้วคิดตามไปว่า เออ เราก็ไม่ควรเอาอย่างคุณเซโกะในเรื่อง... แฮะ
หนังสือเล่มนี้เหมาะสำหรับคนชอบการ์ตูนและชอบอ่านสาระแบบเบาสมองค่ะ บางทีหนังสือก็ไม่จำต้องมีแต่ตัวหนังสือเป็นพืดเสมอไป จริงไหมคะ?
เกือบลืมบอก เนื่องจากคนเขียน/วาด เป็นชาวญี่ปุ่น รูปแบบหนังสือจึงเป็นแบบหนังสือญี่ปุ่น กล่าวคือ เรียงหน้ากระดาษตรงกันข้ามกับหนังสือไทย (ตอนแรกจะบอกทิศ คิดไปคิดมาก็งงเองว่ามันคือซ้ายไปขวาหรือขวาไปซ้าย เอาเป็นว่ามันตรงข้ามกะหนังสือไทยทั่วไปละกัน) นะคะ
ส่วนถ้าจะถามว่า เราควรสำนึกผิดดีไหม? ถ้าตอบตามความเชื่อเรา ก็ต้องตอบว่า ดีค่ะ ถ้าสำนึกแล้วปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น แต่สำนึกแล้วควรปล่อยวางให้ได้ แค่เก็บไว้เป็นบทเรียนสอนใจ อย่าเก็บเอามาย้ำคิดย้ำทำซ้ำๆจนถึงขั้นลงโทษตัวเองทำให้โรคประสาทรับประทานนะคะ ไม่คุ้มกันเลย
สนใจก็ลองเปิดอ่านดูจากร้านหนังสือแถวบ้านได้นะคะ สวัสดีค่ะ
ก่อนจบ ขออนุญาตประชาสัมพันธ์ เนื่องจากตั้งแต่ประมาณ 2 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นมา ทาง minimore เปลี่ยนรูปแบบเว็บใหม่ ผลที่เกิดขึ้นคือ งานเขียนเรา...ไม่มีคนอ่านเลย (คาดว่าหาเจอยาก)ตั้งแต่วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นไป เราจึงตัดสินใจกลับไปเขียนเรื่องราวในบล็อกเดิมของเราแทน คุณผู้อ่านที่ถูกจริตในงานเขียนของเรา สามารถติดตามไปอ่านได้ที่
https://alwaysfay.blogspot.com/2023/02/blog-post.html ขอบพระคุณสำหรับการติดตาม และขอบคุณทาง minimore ที่ให้พื้นที่เราได้ขีดๆเขียนๆเรื่องราวตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้
จนกว่าจะพบกันใหม่
สวัสดีค่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in