เมื่อปรมาจารย์ด้านการหลอมอาวุธฝ่ายมาร โม่เทียนเหลียว

บังเอิญหลอมเครื่องมือเทพที่ทำลายล้างฟ้าดินได้ขึ้นมา

แน่นอนว่าก็ต้องถูกคนตามล่าจนเอาตัวไม่รอดน่ะสิ!

ยังดีที่ก่อนตาย เขามีนายท่านแมวสุดที่รักคอยอยู่เคียงข้าง

ดังนั้นเมื่อดวงจิตของเขาหลอมรวมกับไม้อมตะ

เขาจึงตัดสินใจเริ่มต้นบำเพ็ญเพียรใหม่ในสำนักว่ออวิ๋น

เพื่อตามหาแมวของเขา อุ้งน้อยโม่ ให้ได้โดยเร็วที่สุด

ทว่าสถานการณ์กลับไม่สู้ดีนัก

เมื่อท่านอาจารย์คนงามดูจะระแคะระคายความลับของเขา

แถมยังทำท่าจะเป็นเจ้านายใหม่ของอุ้งน้อยโม่เสียนี่

แล้วแบบนี้โม่เทียนเหลียวจะทำอย่างไรดี!

เรื่องนี้ต้องบอกว่าอ่านตามรีวิวคนอื่นเลยค่ะ เพราะว่าตอนแรกเราไม่คิดว่าอยากจะอ่าน งานของคนเขียนคนนี้ ลวี่เหยี่ยเชียนเฮ่อ ตัวเราเองก็มีที่ถูกใจจริงๆค่อนข้างน้อย ชอบที่สุดสำหรับเราตอนนี้คือ มฤคคำนึง ค่ะ

ส่วนเล่มอื่นๆที่เราเคยรีวิวเอาไว้มี อร่อยล้นวัง มิสเตอร์ดิออร์ ฝ่าบาทอย่ากวนสิ หนึ่งคำมั่นเราไม่ได้เขียนรีวิวเอาไว้ ส่วนถ้าเป็นชายหญิงมี ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง แต่รวมๆก็นับว่าส่วนมากไม่ได้ชอบขนาดนั้นละมั้งคะ

เรื่องนี้มีเห็นมีคนพูดว่าชอบมากที่สุดของ ลวี่เหยี่ยเชียนเฮ่อ เราเลยอยากลองดูบ้าง ก็เซตนี้มีสามเล่มจบค่ะ เป็นแนวฝึกเซียน นายเอกเป็นสัตว์ภูต เป็นแมวสีขาว (จริงๆเป็นพยัคฆ์ขาว) พระเอกเป็นจอมมารด้านหลอมอาวุธ เปิดซีนมาพระเอกก็โดนฆ่าตายเลยเพราะว่ามีอาวุธที่แข็งแกร่งเกินไป ทุกคนอยากได้ พระเอกเลยโดนล้อมฆ่า ตอนที่จะตายพระเอกก็ซ่อนนายเอกที่เป็นลูกแมวเอาไว้ในช่องลับในค่ายกล หลังจากนั้นจิตพระเอกล่องลอยอยู่สามร้อยปีก่อนจะมาได้ร่างเป็นต้นไม้อมตะ แล้วก็ไปเจอนายเอกอีกครั้งหนึ่งที่สำนักว่ออวิ๋น กราบนายเอกเป็นอาจารย์ ตอนนั้นนายเอกเป็นคนแล้ว แล้วก็ได้รู้ว่าที่ตัวเองรอดมาได้ทุกวันนี้เป็นเพราะนายเอกฉีกจิตตัวเองมาช่วยปกป้องจนตัวเองเกือบตาย ประมาณนี้ค่ะ พลอตคร่าวๆ

ก็ถ้าให้พูดคิดว่ามีน้ำมีเนื้อมากกว่าเรื่องอื่นๆของ ลวี่เหยี่ยเชียนเฮ่อ จริงๆละมั้ง แล้วก็คิดว่าสนุกกว่ามิสเตอร์ดิออร์หรือฝ่าบาทอย่ากวนสิมากอยู่ แต่คืออาจจะเป็นเพราะฟังคนอื่น hype มาเยอะมั้งคะ ก็เลยรู้สึกว่าไม่ชอบเท่าที่คิดเอาไว้น่ะค่ะ แต่ก็ชอบนะ (ฮา) คือนายเอกน่ารักเป็นแมวสีขาวสุดหยิ่ง พระเอกก็แบบว่าเอาใจตามใจสุดๆ อยากได้อะไรก็หามาให้ เป็นทาสแมวที่แท้ทรู พวกสำนักนายเอกก็น่ารักมาก คิดว่าตัวละครประกอบมีเสน่ห์ทุกตัวเลยอะ ชอบซื่อตี๋กับสิงโต แล้วก็คนอื่นๆด้วยอย่างมังกรเขียวกับหงส์ไฟ หรือบรรดาศิษย์พี่ศิษย์น้องในสำนัก

พระนายรักกันมาก ยอมตายแทนกันได้ อะไรประมาณนี้

แต่โดยรวมเรายังชอบมฤคคำนึงมากที่สุดอยู่ค่ะ สำหรับงานของ ลวี่เหยี่ยเชียนเฮ่อ คือรู้สึกว่าเรื่องนี้มันแบบไม่เข้มข้นอะ แต่ก็นะ เป็นแนวแบบเน้นรักหวานแหววนี่นา

สรุปแล้วก็คิดว่าน่ารักดีอยู่ค่ะ

เรื่องนี้ไม่มี E-book ค่ะ