หลังจากที่หมอปรับยาตัวใหม่ และไปรักษาทั้งหมดห้าครั้ง ได้ยาตัวใหม่มาอาการเราดีขึ้นจนน่าตกใจแต่ก็ยังมีดีเพรสบ้างเป็นบางเวลา ไปโรงบาลพยาบาลกับนักจิตก็ตกใจพอสมควรว่าทำไมมันดีขึ้นเกินเบอร์แต่บางเวลามันก้เศร้าก้เหงาบ้างนั่นแหละตามอาการแต่โดยรวมอาการดีนะ จากที่หงุดหงิดง่ายเกินเบอร์เป็นน้อยลงแล้ว แต่บางอาการของโรคมันยังมีอยู่นั่นแหละ อย่างความจำกับสมาธิ เราจำคำพูดที่มันยาวๆไม่ได้ บางทีเรายังนึกไม่ออกเลยว่าเมื่อวานเราไปไหนมา ไปกับใคร ทีนี้นักจิตแนะนำให้เราจดและต้องระลึกถึงที่สิ่งที่เคยทำมา เช่นระลึกว่าเมื่อวานไปไหนมานะแล้วไปกับใครไปทำไรมา เราไฟท์สุด เวลานี้ เราคุยกับตัวเองทุกวันจนกลายว่าเราจะเป็นคนย้ำคิดย้ำทำอยู่แล้วแหละ และอีกอย่างถ้าเปรียบกับโรคนี้เหมือนเราจมน้ำแหละแล้วมีคนยื่นชูชีพมาให้ เออเห้ย เออรู้สึกดีกับคนนี้นะ เพราะว่าเขาบอกว่าเขาอยากช่วยเรา เขาเป็นคนชอบถ่ายรูปเหมือนกัน 

และเขาก็พาเราไปถ่ายรูปที่โน่นที่นั่นเยอะแยะไปหมด จนเรารู้สึกว่าเราไม่ดีเพรสกับตัวเราละหละจะบอกว่าต้องขอบคุณตัวเราเองด้วยแหละที่พยายามพาตัวเองออกไปเจอสังคมใหม่ๆ ขอบคุณเขาคนนั้น

เราใกล้หายแล้วเราเชื่ออย่างนั้น ไม่นับตอนไม่กินยานะ 5555 

ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน

ใครเป็นแบบเราขอให้สู้กับมันให้ได้แบบเรานะ

สุขสันต์วันสงกรานต์นะ