หลังจากกินยา valosine ไปสองขนาด 37.5 mg แล้วเปลี่ยนมา 75 mg ความรู้สึกสับสนมันก็มาโดยไม่ทันตั้งตัว เรางงไปหมด นับไปเมื่อสี่วันก่อน เราร้องไห้ทุกวัน ร้องมันเปนบ้าเปนหลังร้องแบบไม่มีเหตุผลด้วย ขี่มอไซค์ก้ร้องไห้ ใครพูดไรมานิดหน่อยก้ร้องไห้ พอเราเที่ยวเราจะมีความสุขมากนะ แบบมากๆ พอไม่ได้เที่ยวเราจะเหี่ยวเฉาๆหงอยๆเศร้าๆหน่อย ทรมานดี แล้วจะบอกหลังจากไปเที่ยวงานดอกเสี้ยวบานมีใครสักคนเข้ามาคุยกับเรา 

อือ เรารู้สึกดีกับเขานะ เขาบอกว่าชอบเราแบบตรงๆ แต่เขาอายุเยอะมากแล้ว ตอนอยู่กับเขาเราอยากร้องไห้ผสมกับรู้สึกดีนะ เรางงไปหมดว่าเราต้องการไรกันแน่นะ ใครสักคนหรือไม่ต้องการนะ สุดท้ายเราก้ยังไม่รู้ เราคุยกับเขาได้สองวัน เราก็ตัดสินใจเลิกคุยกับเขาเพราะเราไม่อยากให้ใจเราเจ็บอีกครั้งเพราะเขามีเมียแล้ว พอมาวันนี้เราไปเที่ยวเราโคตรจะมีความสุขเลยเว้ย พอกลับจากเที่ยวเท่านั้นแหละ เราโคตรจะเหี่ยว พอมาเจอหน้าเขาอีกเราก้เหี่ยวหนัก 

วันก่อนเราคุยกับน้องที่ติดค่าหวยเรา โอเค น้องคุยแบบปกติของน้องเลย แต่เรากลับร้องไห้เราคิดว่าน้องด่าเรา อืมม งง งงไปหมด วันที่พีคคสุด วันที่ 16 

แม่กดดันเราให้เราทวงค่าหวยจากลูกค้า แม่ทวงทุกวันๆๆๆๆ คิดดู วันนั้นเราทนไม่ไหวขับรถไปไหนสักที่แล้วสุดท้ายเราก้กรี๊ดมันออกมา ร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง ร้องไม่หยุด แต่แม่ไม่รู้หรอกเราไม่ได้บอกนาง

วันนี้เราไปเที่ยวตอภ.โดยที่ไม่ได้กินยา ตอนเที่ยวเรามีความสุขชะมัด พอกลับมาเท่านั้นแหละเหี่ยว อันนี้เราเล่ายัง งง 55 เราเลยคิดในใจความสุขตอนไปเที่ยวมันเป็นความสุขที่แท้จริงมั้ยนะ หรือเป็นความสุขจอมปลอมที่เราประดิษฐ์มันขึ้นมาเพื่อให้คนรอบข้างสบายใจนะ อืม สับสนกับอารมณ์ตัวเองอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ สรุปแล้วเราต้องการไรกันแน่รุ้สึกยังไงกันแน่นะ งงไปหมดแล้วนะ 

ปล.สงสัยเป็นผลข้างเคียง

ความหงุดหงิดเราไม่มีแล้วนะ 

ความหลอนเหรอ ก้มีนะ นิดนึง

แต่เราสับสนกับความรู้สึกตัวเองแทน

สะพานรถไฟ (สะพานดำ)