เขา คนที่ฉันรักบอกกับฉันว่าฉันไม่ควรเห็นแก่ตัวอยู่แบบนี้ ทุกครั้งที่เราเริ่มมีปากเสียงกันเขามักจะบอกให้ฉันยอมรับความจริงที่ว่าฉันไม่ได้รักเขา คนที่ฉันรักคือตัวเองต่างหากและทุกครั้งที่เขาบอกกับฉันแบบนี้ฉันจะมองว่าเขาช่างงี่เง่า ไม่เข้าใจฉันเลยสักนิด เขามานั่งอยู่ในใจฉันรึไงกันถึงทำเป็นรู้ดีเสียทุกอย่าง แต่ถึงอย่างนั้นทั้งฉันและเขาก็ยังคงประคับประคองให้ความสัมพันธ์ครั้งนี้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยแต่ไม่เรียบเรื่อยแต่ไม่จืดชืด เราสองคนมีเรื่องให้ถกเถียงลับสมองประลองปัญญากันอยู่ทุกวัน เขาว่าขวาส่วนฉันว่าซ้ายอยู่อย่างนี้เรื่อยไป ฉันน้อยใจเสมอเมื่อเขาคิดไม่เหมือนฉัน มองสิ่งรอบตัวต่างจากฉัน ไม่ชอบหนังที่ฉันชอบดู ไม่ชอบเพลงที่ฉันชอบฟัง ไม่มีความเห็นกับเรื่องที่ฉันเล่าและมองชุดที่ฉันใส่ว่าไม่สวย ก็เข้าใจอยู่หรอกที่บอกว่าเราไม่จำเป็นต้องเหมือนกันทุกอย่างแต่ฉันก็ไม่เห็นว่ามันจำเป็นจะต้องต่างกันแทบทุกอย่างแบบนี้ แต่พักหลังมานี้ฉันเริ่มมองว่ามันเป็นเรื่องปกติของเราจนไม่นึกน้อยใจอะไรอีกแล้ว พอเข้าใจได้ก็สบายใจไปอีกเรื่อง 

ยอมรับว่าฉันเองมีนิสัยที่เขาไม่ชอบเห็นแต่ฉันชอบทำอยู่ไม่น้อย และเขาคนเดียวกันนี้ก็ให้โอกาสฉันในการที่จะไม่ทำมันอีกตลอดมา ฉันนับถือใจเขานะที่ยังอยู่กับฉันจนถึงทุกวันนี้ได้แม้ปากเขาจะเอาแต่บอกว่าความสัมพันธ์ของเรามันแย่ เขารู้จักฉันดี แน่นอนฉันเองก็รู้จักเขาดีเหมือนกันอย่างน้อยก็น่าจะมากกว่าคนอื่นรอบตัวเขาสักหน่อยและมากพอที่จะรู้ว่าทำไมเขาถึงยังอยู่กับฉันคนนี้     

        ฉัน เป็นคนที่วุ่นวายใจเรื่องเขาได้เสมอ ทุกครั้งที่รู้ตัวว่ากำลังจะทำให้ทุกอย่างพังลง ในหัวของฉันจะหมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องเขา ร้อนรนจนไม่เป็นอันทำอะไร โดยเฉพาะเวลาเขาโกรธที่ฉันทำตัวไม่ดีบอกฉันว่าไม่อยากคุย ไม่อยากเห็น ฉันยิ่งอยากคุยอยากไปให้เขาเห็นและในทางกลับกันถ้าครั้งไหนที่ฉันลองทำตัวเป็นสาวมั่น เฉยใส่เขาดูบ้างเขาเองก็มีท่าทีไม่ต่างไปจากฉันเลยแม้แต่น้อย เขาร้อนรน เขาอยากที่จะคุย ทุกอาการที่ว่ามานี้ทำให้ฉันได้ใจ ปักใจเชื่อนักหนาว่าเขารักฉันและฉันก็รักเขาจริงๆ