ตั้งหัวเรื่องออกจะสุ่มเสี่ยงไปสักนิด แต่จริงๆ แล้วที่เราจะเล่าต่อไปนี้ เป็นความรู้สึกที่เรามีต่อคนที่ถูกเรียกว่าเพศที่สามจริงๆ

สมัยประถมนั้น เรามีเพื่อนชายคนนึงที่เค้าไม่เหมือนผู้ชายเลย เด็กผู้ชายเกือบทั้งห้อง เรียกเค้าทั้งต่อหน้า และลับหลังว่า "อีตุ๊ด" เสมอ จนเราเองรู้สึกว่า ตุ๊ดแล้วยังไงวะ เรียนเก่งกว่าผู้ชายทั้งห้อง แถมคุยสนุกอีกต่างหาก เราเป็นเพื่อนกับขวัญชัย แล้วเราก็ชอบคุย ชอบเล่นกับขวัญชัย มากกว่าเพื่อนผู้ชายเกือบทั้งห้อง ที่มันมัวแต่แกล้งเปิดกระโปรงเพื่อนผู้หญิง แล้วให้พวกเราวิ่งไล่มันซะอีก

พอเข้ามามัธยมต้น เราก็ไม่ได้ติดต่อกับขวัญชัยอีก แต่เราก็ได้พบว่า เพื่อนใหม่ชั้นมัธยมต้นนั้น ไม่มีเพื่อนที่เหมือนขวัญชัยอยู่เลย ทั้งห้องมีอยู่ 52 คน เป็นผู้ชายแค่ 8 คน นอกนั้นผู้หญิงเกือบทั้งหมด เรียกว่าเกือบนะ เพราะว่าสวรรค์ได้ส่งเพศที่สามที่เป็นผู้หญิง แต่ใจผู้ชายมาให้เราในม.ต้นเหมือนกัน
โรงเรียนมัธยมของเรา ก็มีนโยบายให้นักเรียนอยู่ห้องเดียวกันตลอดทั้งสามปี จนกว่าจะเปลี่ยนสายตอนมัธยมปลาย เป็นอันว่า ความสนุกที่เราคิดว่าจะมี เพื่อนสาวจบกันไป แต่บุ๊ค เพื่อนสาวที่มีจิตใจเข็มแข็งเหมือนชายนั้น ก็มีมุมมองความคิดที่สนุกสนานไม่แพ้กันกับขวัญชัยเลย

บุ๊ค เป็นคนที่เปิดโลกทัศน์เกี่ยวกับการดูหนัง การอ่านการ์ตูน ซึ่งทำให้เรา ชอบการดูหนัง และการอ่านหนังสือมาจนถึงทุกวันนี้ บุ๊คเป็นคนอัธยาสัยดี จนแทบจะเป็นตลกเลยด้วยซ้ำ จริงใจพูดตรงๆ เวลาคุยกับบุ๊ค เราได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง และเปิดเผยได้ทุกเรื่อง ไม่เหมือนคุยกับเพื่อนผู้หญิงในห้อง ซึ่งบางครั้งบางคราว เราก็พูด หรือเตือนอะไรตรงๆ ไม่ค่อยได้

เข้าชั้นมัธยมปลาย ไม่น่าเชื่อว่า เพื่อนเกือบครึ่งห้องเลือกที่จะย้ายเข้ามาอยู่ห้องเดียวกับเรา อาจจะเป็นเพราะว่าเราเลือกสายที่พอไปวัดไปวาได้ในอนาคต นั่นคือสายภาษาอังกฤษ-จีน ซึ่งบุ๊คก็คือหนึ่งในนั้นเหมือนกัน ก่อนเลือกสาย มันมาถามเราว่าเราจะเลือกสายอะไร ซึ่งเราก็บอกไป แต่จริงๆ ตอนนั้นเราจะเลือกสายวิทย์นะ แต่ด้วยความที่เรียนเลขไม่รู้เรื่องตั้งแต่ตอนประถม เลยสอบเลขมาแบบกระท่อนกระแท่นตลอด แม่เลยแนะนำว่าให้เลือกภาษาจีนที่เราถนัดจะดีกว่า (ตอนประถมเรียนโรงเรียนจีน ที่สอนภาษาจีนเป็นภาษาที่สอง ภาษาที่สองนะคะ ไม่ใช่สาม เรียนภาษาจีนก่อนภาษาอังกฤษซะอีก)

เปิดเทอมมัธยมปลาย วันแรก เราได้ค้นพบว่า ทั้งห้องเรา มีทั้งเพื่อนสาวที่ย้ายมาจากโรงเรียนอื่น และบุ๊ค เป็นเรื่องที่น่ายินดี สำหรับเรามากๆ เราใช้เวลาสามปีในช่วงมัธยมปลาย อย่างสนุกสนาน กับเพื่อนเพศที่สาม ที่เรามีอยู่ในห้องถึงสองคน จอร์จ คือเพื่อนสาวที่บ้าละครมากๆ มีช่วงหนึ่งที่ห้องของเรา ได้รับคัดเลือกให้เป็นตัวแทนแสดงละครวิทยาศาสตร์ของโรงเรียนเขต 5 ซึ่งทำให้อาจารย์วิทยาศาตร์ขอช่วงเวลาเรียนปกติของเราไปซ้อมละคร ซึ่งเวลาทำกิจกรรม จอร์จจะชอบเลียนแบบละคร แล้วแสดงเป็นตัวร้าย ไล่แกล้งตบเพื่อนผู้หญิงในห้อง เลียนแบบตัวร้ายในละคร จนเพื่อนๆ ขำกันทั้งห้อง กับอินเนอร์ฮาๆของจอร์จ แถมบุ๊คก็เข้าร่วมแสดงด้วยเหมือนกัน

จอร์จเป็นเด็กกิจกรรมเหมือนๆ กับเรา เวลาเราอยากเข้ากิจกรรมอะไร เราจะชวนจอร์จไปเป็นเพื่อนสมัครด้วยทุกครั้ง ทั้งเป็นเชียร์ลีดเดอร์ของคณะ และละครเวทีของโรงเรียน ซึ่งจอร์จได้รับคัดเลือกให้เป็นตัวร้ายของละครโรงเรียนจริงๆ แต่เป็นตัวร้ายในบทผู้ชายนะ (ขัดกับตัวนางไปหน่อย แต่อินเนอร์นางก็แรงอยู่) เป็นสามปีที่เรามีความสุขมากจริง

เข้ามหาวิทยาลัย ต่างคนต่างไปเข้ามหาวิทยาลัยที่ตนเองฝัน เราไม่ได้อยู่ม.เดียวกับทั้งจอร์จ และบุ๊ค และก็หวังเอาไว้เช่นกันว่า ที่มหาวิทยาลัย คงจะมีเพื่อนที่เป็นเหมือนทั้งจอร์จ และบุ๊ค
อนิจา ความหวังไม่เป็นจริง ห้องเรียนของเรานั้น ไม่มีเพื่อนแบบจอร์จ และบุ๊ค แต่กระนั้น มหาวิทยาลัย เป็นที่เปิดกว้างที่ทำให้เรารู้จักเพื่อนๆทั้งคณะ ซึ่งแน่นอน ยังไงก็มีเพื่อนเพศที่สามอยู่แล้ว นอกจากเพื่อนๆรุ่นเดียวกันแล้ว เพราะเราเป็นเด็กกิจกรรม ก็ได้ไปร่วมงานกับรุ่นพี่ ซึ่งเป็นเพศที่สามด้วยเช่นกัน เลยทำให้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของเรานั้นมีชีวิตชีวาได้มากมาย

เพศที่สามสำหรับเรานั้น คือกลุ่มคนที่ทำให้เรามีชีวิตชีวา สนุกสนาน เปิดเผย และคุยกันได้อย่างเปิดใจ ไม่ต้องปิดบังอะไร พูดคุยกันได้อย่างตรงไปตรงมา

และตอนนี้ ซีรีย์ไดอารี่ตุ๊ดซี่ ก็เป็นซีรีย์ที่อยู่ในดวงใจของเราเหมือนกัน ก่อนหน้านี้เราไม่เคยอ่านเพจของคุณช่าเลย ไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่ามันมี จนกระทั่งมีซีรีย์นี้ขึ้นมา ขอบคุณจีดีเอสที่ทำซีรีย์เรื่องนี้ขึ้นมา ขอบคุณคุณช่า ที่มีเรื่องเล่าสนุกๆ ให้เราได้อ่าน เราบอกได้เลยว่า เรารักเพศที่สามนะฮ้า จุ๊บๆ

ปล. ตอนนี้บุ๊คกลายเป็นสาวแล้วนะ ทั้งสวย และเท่ห์ แต่มุมมองความคิดของบุ๊คที่มีต่อโลกนี้ ยังไม่เปลี่ยนไป เรายังคุยกันได้อย่างสนิทสนมกันเหมือนเดิม ^^